Van Dubrovnik via Split en Zadar naar Klenovnik (Kroatië)
In de zomer van 2015 reisden we drieëneenhalve week door Zuid-Oost Europa. We startten in Wenen (met de autoslaaptrein vanuit Düsseldorf) en reisden via de binnenlanden van Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro tot in Albanië. Van daaruit reden we terug naar Wenen via de kust. Dit is het derde (en laatste) deel van ons reisverslag ‘Rondreis Zuid-Oost Europa met kinderen’.
Het derde deel van onze roadtrip door Zuid-Oost Europa; de route…
Dubrovnik, Kroatië (2 nachten)
Met een vertraging van ruim drie uur komen we aan in Dubrovnik; het gaat om onduidelijke redenen allemaal tergend langzaam bij de grens tussen Montenegro en Kroatië. Lopen was sneller en dat deed ik dan ook met de kinderen… Desondanks zit onze Airbnb-gastvrouw nog gewoon op ons te wachten (het is ondertussen tien uur ’s avonds). Ze leidt ons rond en wij zijn meteen verkocht. Wat een fijn huis is dit en wat een heerlijke besloten tuin heeft het, met een zitje, een hangmat en twee ligstoelen. We hebben direct spijt dat we maar twee nachten geboekt hebben…
Vanuit ons paradijsje zijn we de volgende ochtend lopend en sjouwend – de tussendoorroute heeft veel trappen, maar dat vinden de kinderen juist leuk – in een kwartier bij de toegangspoort naar de oude stad. We stranden direct in de slotgracht, want daar is nu een speeltuintje waar je komt via een kleine doorgang tussen de binnenste en de buitenste stadsmuur in. In de hoofdstraat ‘Placa-Stradun’ is genoeg te zien en te doen voor de kinderen; de Onofrio Fontein, een straatventer met speelgoed dat de kinderen erg interessant vinden, een als piraat verklede papegaaienhouder die links en rechts papegaaien op schouders zet – hilariteit alom bij onze kinderen, alleen dochter F vindt het maar niets – en de Pirate Candy Shop die snoep verkoop waar je tanden alvast preventief van uit je mond vallen. Via de haven komen we op het meest oostelijke punt van de oude stad. En daar blijkt het goed zwemmen. Bij gebrek aan zwembandjes en zwembroeken is dat helaas een voorrecht dat alleen de oudste twee kinderen te beurt valt. Jammer, want het is zeker 35 graden. We nemen een alternatieve route terug naar de toegangspoort en dat betekent (weer) een hoop gesjouw met de buggy (de oude stad loopt vanuit de centrale straat aan beide kanten omhoog).
De oude stad van Dubrovnik (met op de voorgrond een deel van de stadsmuur)
Onze volgende stop is Fort Lovrjenac dat zich op een rots net buiten de stadsmuren bevindt. Het is groot en leeg en dus prima geschikt voor de kinderen om in rond te rennen – al vinden wij het oorverdovende lawaai dat ze erbij maken maar niks. Daarna gaan we snel terug naar de stad voor onze laatste must-do; een wandeling over de oude stadsmuren. De stadsmuren van Dubrovnik met hun verdedigingstorens en brede balustrades voorzien van kantelen en schietgaten zijn immers de best bewaarde stadsmuren in de wereld. Jammer dat zoon I net voor we er zijn in slaap valt. Of gelukkig, want daardoor is het ook niet erg dat dochter F en zoon M het wel gehad hebben met rondlopen. Dus doet Michal een eerste ronde met zoon P en volgt Sander daarna in zijn eentje.
We verlaten ons paradijselijke onderkomen om via Mostar naar Split te rijden. De route voert ons door een breed dal boordevol wijnranken; blijkbaar heeft Bosnië en Herzegovina ook een wijnstreek. Eenmaal in Mostar volgen we de bordjes Stari Most, want voor de oude brug – die sinds de oorlog symbool staat voor eenheid en verbinding (mooie woorden die nog geen werkelijkheid zijn) – komen we natuurlijk naar deze plek. In tegenstelling tot alles er omheen – waar de gevolgen van de oorlog nog goed zichtbaar zijn – is de oude stad prachtig herbouwd. De smalle kronkelstraatjes vol winkeltjes met kleurige koopwaar lopen aan beide zijden van het water naar en van de brug. Het doet nog meer dan de oude stad van Sarajevo Oosters aan. Je vergeet haast dat hier zo enorm gevochten is. De kinderen vergapen zich aan alles wat er te koop is en kijken vanaf een terras geïntrigeerd naar de mannen die dan weer wel, dan weer niet van de brug gaan springen. Uiteindelijk springen ze toch…
De Stari Most van Mostar (Bosnië en Herzegovina)
Na de lunch vervolgen we onze weg naar Split. We moeten Kroatië weer in en wie weet hoe lang dat vandaag duurt. In the middle of nowhere, draaien we de A1 op. Een spiksplinternieuw stuk snelweg dat op termijn waarschijnlijk aansluiting moet vinden bij het stukje A1 dat bij Sarajevo ligt. Voor ons strekt zich kilometers lang maagdelijk zwart en totaal verlaten asfalt uit. Aan beide zijden van de grens wordt voor de vorm een blik in onze paspoorten geworpen en na drie minuten kunnen we de grensovergang bijschrijven als de snelste van onze vakantie.
Split, Kroatië (3 nachten)
Ons huis in Split ligt als een groen vlot te midden van een zee van flats. Het twee verdiepingen tellende huisje – wij hebben de bovenste verdieping – heeft een klein tuintje rondom waar we gebruik van mogen maken. En er is een kat – Garfield – waar de kinderen direct vriendschap mee sluiten.
De volgende morgen lopen en sjouwen we maar weer eens naar de oude stad voor een bezoek aan het paleis van Diocletianus. We willen eigenlijk naar de dierentuin, maar de recensies zijn zo bedroevend dat we daar in goed overleg met de kinderen vanaf zien. Het paleis werd rond 300 na Christus gebouwd in opdracht van de Romeinse keizer Diocletianus. Het lag oorspronkelijk direct aan het water, maar wordt daar nu van gescheiden door een enorme boulevard met wuivende palmbomen. Het ‘paleis’ voldoet niet echt aan het beeld dat wij van een paleis hebben; het is meer een ommuurde middeleeuwse stad met kerken, winkels, restaurants en andere bezienswaardigheden, maar dan met een Romeins stratenplan.
Boulevard voor het paleis van Diocletianus, Split
We lopen via de bronzen poort naar de kathedraal en de klokkentoren. Iedereen wil naar boven, maar niemand wil met zoon I. En dat is maar goed ook want deze klim is helemaal niet geschikt voor slecht luisterende jongetjes van 2. Gelukkig is er op het plein voor de kathedraal ook voldoende te beleven. Als iedereen weer veilig beneden is, lopen we ons neus achterna door de oude stad op zoek naar de andere poorten en iets te eten. Het wordt heerlijk seafood zoals dat hoort in een havenstad. We verlaten de stad via de gouden poort en bewonderen het grote beeld van Gregorius van Nin. Via de zilveren poort lopen we de stad weer in en komen slingerdeslang terug op het plein voor de kathedraal. Aan het eind van de middag klimmen we omhoog naar park Marjan in de hoop daar een speeltuin te vinden. Dat lukt helaas niet, maar het uitzicht over Split is fantastisch.
Aan de waterkant hebben we ons laten informeren over tochtjes naar omliggende eilanden; we willen er graag veel zien in weinig tijd (één dag). Maar daar komen we van terug, want het is schrikbarend duur en vanwege de lange afstanden per boot waarschijnlijk niet per se leuk voor de kinderen. Daarom nemen we de volgende ochtend – lekker overzichtelijk – de autoferry naar één eiland: Brac. Een hele dag lijkt veel om een eiland ter grootte van Texel te verkennen, maar in de praktijk valt het tegen. We beginnen met een bezoekje aan Pucisca een rustig vissersdorp aan de noord-oostkust. Het heeft een schattig haventje zonder al te veel poespas; er zijn een paar winkeltjes, een paar terrasjes, een kraam met kleurige prullaria, een kerk en een gemeentehuis.
Skrip, Brac
De volgende stop is Zlatni Rat; één van de mooiste stranden van Europa. Het ligt aan weerszijden van een kleine landtong met aan de basis een eeuwenoud naaldbos. Het ziet er op de foto uit als een prachtig wit zandstrand, maar dat is het in werkelijkheid niet. Het strand bestaat uit witte kiezels en dat is best een beetje ongelukkig lopen op je blote voeten. Bovendien is het zo druk dat het niet echt mogelijk is het strand in al zijn mooiheid te ontwaren.
We besluiten via de zuidelijke kustroute door te rijden naar het westen. Het blijkt een onzalig plan; de verharde weg houdt al snel op en de hoeveelheid gaten en keien wordt groter naarmate we verder komen. Als het na een serie haarspeldbochten niet lukt de helling te nemen – zelfs de kinderen zitten met samengeknepen billen in de auto – aanvaarden we ons verlies en draaien om (in een haarspeldbocht, mind you!). Dit avontuur heeft onze auto geen goed gedaan en bovendien hebben we behoorlijk wat tijd verspild. Gelukkig maakten de fantastische uitzichten veel goed. Maar meer dan een bliksembezoek aan Skrip – de oudste nederzetting van het eiland – zit er vandaag niet meer in.
Zadar, Kroatië (2 nachten)
Via Pantan Beach – een fijn strand net buiten Split – en de historische plaats Trogir rijden we door naar Zadar. We hebben er een appartementje gehuurd in de oude stad en daar kan je dus niet komen met de auto. Volgt een hoop gesjouw met spullen en het parkeren van de auto op een veraf gelegen parkeerterrein. Het maakt niet uit want we zitten prima; om de hoek bij het centrale plein. Jammer eigenlijk dat we juist nu oude-stedenmoe blijken. We voelen weinig behoefte ook hier weer de kathedraal, de klokkentoren en de kerken te gaan bekijken.
Haventje van Zadar
In plaats daarvan gaan we mee in het alledaagse leven. We gaan net als de locals naar het nabij gelegen stadsstrand, lopen een rondje om de oude stad en laten de kinderen lekker losgaan in de minikermis. Ook bezoeken we de kunstwerken Sea Organ en Salutations to the Sun, twee werken van lokale architect Nikola Bašić waar Zadar tot ver buiten de Kroatische grenzen om bekend staat. En terecht. De kinderen luisteren gefascineerd naar het geluid van het orgel en rennen s’ avonds uitgelaten rond over de van kleur veranderende cirkel. Het is kunst waar we allemaal blij van worden…
Klenovnik, Kroatië (1 nacht)
Onze laatste stop in Kroatië is Klenovnik, waar we een klein driehoekig huisje zonder internet op een heuvel gehuurd hebben. De Plitvice watervallen liggen op de route, dus die doen we als tussenstop op weg daar naartoe. Denken we. Want na een paar kilometers op de snelweg staan we alweer stil, om vervolgens nog bijna een uur traag als slakken bergopwaarts te kruipen. Ondanks de vertraging besluiten we toch de afslag richting Plitvice te nemen. Maar als we de watervallen naderen, maakt de zon plaats voor regen. Zonder regenjassen, met weinig tijd en een lange rij bij de kassa is de keuze snel gemaakt; hoe jammer ook. Plitvice moet nog even op ons wachten…°
Ons nieuwe onderkomen is een waar paradijsje. We krijgen zelfgemaakte witte wijn van de eigenaar en de kinderen vertrekken direct na aankomst richting de tennisbaan die bij het huisje hoort. Wij ploffen neer op het terras met een wijntje en uitzicht op de heuvels en de ondergaande zon. Pure idylle.
Kasteel Tracoscan (Kroatië)
Voordat we Kroatië verlaten, bezoeken we kasteel Tracoscan. Het is prachtig gelegen bovenop een heuvel aan de rand van een met bos omgeven meer. We lopen een rondje door het kasteel en de kinderen zijn danig onder de indruk (dochter F vooral van de Jezusbeelden trouwens). In elke kamer fantaseren ze over wat er vroeger gebeurde. Speciale aandacht hebben ze voor de keuken met de grote oven en de wapenkamer met de imposante lansen en houten geweren. Bij het restaurant aan het meer huren we op verzoek van de kinderen twee waterfietsen. Zoon P en dochter F gaan samen terwijl wij met de twee kleinste jongens rondpeddelen. Voor de kinderen een spannende onderneming. Voor ons een ideale manier om het kasteel en zijn omgeving nog even goed te bekijken.
° Best balen dat we Nationaal Park Plitvice gemist hebben. Gelukkig was Annemarie van Ishetnogver.nl er wel. Bekijk hier haar foto’s van de Plitvicemeren.
Zuid-Oost Europa heeft me enorm verrast. Het was prachtig, prima te bereizen en leuk voor de kinderen. Ben je benieuwd wat we nog meer deden tijdens onze rondtrip Lees dan het reisverslag ‘Rondreis Zuid-Oost Europa met kinderen’ deel 1 en deel 2. Er zullen meer blogs over deze reis volgen. Mocht je in de tussentijd vragen hebben of op zoek zijn naar specifieke informatie. Laat het me weten!
Pantan Beach
