Reisverslag ‘Rondreis Zuid-Oost Europa met kinderen’ (deel 1)

Van Zagreb (Kroatië) via Sarajevo (Bosnië en Herzegovina) naar Zabljak (Montenegro)

In de zomer van 2015 reisden we drieëneenhalve week door Zuid-Oost Europa. We startten in Wenen (met de autoslaaptrein vanuit Düsseldorf) en reisden via de binnenlanden van Kroatië, Bosnië en Herzegovina, Montenegro tot in Albanië. Van daaruit reden we terug naar Wenen via de kust. Dit is het eerste deel van ons reisverslag ‘Rondreis Zuid-Oost Europa met kinderen’.

Het eerste deel van onze roadtrip door Zuid-Oost Europa; vanuit Wenen naar Montenegro

Zagreb, Kroatië (2 nachten)

Zagreb, de hoofdstad van Kroatië, daar begint onze vakantie eigenlijk pas echt. We nemen ons intrek in een appartement in een wijk net buiten het oude centrum Gradec (Zagreb’s upper town) – lees: verplaatsen al onze zooi van de auto naar ons tijdelijke huis – en gaan op pad. Eerst naar park Ribnjak; daar staan een paar speeltoestellen waar onze kinderen zich dankbaar op storten na een dag in de auto. En er is een vijver vol vies groen water waar dochter F direct in wil zwemmen (“Heb je mijn zwemspullen bij je papa?”). Als de lucht betrekt en de eerste regendruppels vallen, kiezen we het dichtstbijzijnde restaurant om wat eten.

Na een goede nacht gaan we verder waar we gisteren gebleven waren; Zagreb verkennen. We starten met een kop koffie op één van de terrassen in de autovrije hoofdstraat Tkalciceva waar de kinderen zich vrij kunnen bewegen (zolang de andere toeristen maar niet over ze struikelen). Deze straat met z’n barretjes, restaurants en souvenirwinkels is het bruisende hart van Zagreb, maar doet ondanks de toeristen toch heel authentiek en relaxed aan. Als we alle kinderen verzameld hebben, lopen we door naar de Dolac Markt waar we vers fruit kopen tussen de wespen. Het is een echte locale markt waar je je over het algemeen met gebarentaal moet zien te redden. Het fruit eten we op voor de kathedraal die we natuurlijk ook even van binnen bekijken.

Dolac Market, Zagreb

We laten de kathedraal achter ons en lopen door naar de Stenen Poort; de enige overgebleven toegangspoort tot de stad. Of hij mooi is, komen we niet te weten; hij staat volledig in de steigers. Aan de andere kant vinden we gelukkig de oudste apotheek van de stad en de Kroatische variant van ‘het Binnenhof. Tussen het parlementsgebouw en het paleis van de minister-president staat de eyecatcher: de Kerk van Sint Mark. Deze eenvoudige witte kerk heeft een hysterisch blinkend pannendak belegd met de wapens van Kroatië, Dalmatië, Slavonië en de stad Zagreb. Op het lege plein voor de kerk spelen de kinderen een partijtje frisbee.

Tegen de tijd dat de omstanders onthoofd dreigen te worden, lopen we richting de Lotrscak toren; de enige Middeleeuwse verdedigingstoren die de stad nog rijk is. Vanaf de toren heb je een spectaculair uitzicht over de stad en de funicular; het allerkorste (en waarschijnlijk allerschattigste) kabelbaantje ter wereld. Eenmaal beneden in lower Zagreb willen de kinderen het liefst nog tien keer op en neer met de funicular. In plaats daarvan steken we de hippe winkelstraat Ilica over en strijken neer op het Petar Preradovic Plein voor bier en ijs.

St. Mark’s Church, Zagreb

Vanuit Zagreb rijden we door naar Sarajevo. Eerst over een goede snelweg door een leeg Kroatisch landschap, maar zodra we bij Slavonski Brod de grens over zijn, maakt de vierbaans snelweg plaats voor een tweebaansweg waarop je snelheid wordt bepaald door de vrachtwagens voor je. Gelukkig compenseert het landschap. Bosnië is werkelijk adembenemend mooi. Glooiende heuvels vol begroeiing in vijftig tinten groen. Kabbelende riviertjes doorsnijden het landschap dat nauwelijks wordt onderbroken door bebouwing. Wel zien we af en toe vervallen of niet afgebouwde huizen als herinnering aan mindere tijden, dat dan weer wel.

De tocht blijft mooi tot we in het dal uitkomen waar Zenica ligt. Dit eerste stadje van enig formaat is meteen de hoofdstad van de vervuilende kolenindustrie in dit land. Het groene landschap is ineens verdwenen en vervangen door roestige fabrieken en wanstaltige flatgebouwen. Gelukkig hebben ze hier wel de oprit tot de enige snelweg die het land rijk is: die richting de hoofdstad. Met een verfrissende 120 kilometer per uur scheuren we de laatste 75 kilometer van onze reis weg om met Sarajevo in het vizier in de file terecht te komen. Volksheld Dino Merlin treeft op in het Olympisch Stadion Kosevo en laten wij daar nou net langs moeten….

Sarajevo, Bosnië en Herzegovina (2 nachten)

Ons appartement ligt aan een steile straat in de ambassadewijk op een heuvel aan de rand van het centrum. Het is onooglijk aan de buitenkant, maar blijkt eenmaal binnen lekker ruim. Het miezert als we wakker worden, maar toch trekken we er op uit om de stad te bekijken. We lopen via het Veliki park, waar de glooiende grasvelden zijn bezaaid met kleine versierde pilaartjes. Oude islamitische graven leren wij. Aan de voet van het park bevindt zich het monument voor de kinderen die tijdens het beleg gesneuveld zijn. De fontein met een gespleten toren van groene glasplaten is al indrukwekkend, maar zelfs de kinderen worden stil van de zeven zilverkleurige cilinders met kindernamen die ernaast staan.

Sarajevo Children’s Memorial

Het is duidelijk dat grijs weer Sarajevo geen goed doet. Het versterkt het onbehaaglijke gevoel dat je krijgt bij het zien van de gebouwen met kogelgaten en je kan niet anders dan je afvragen hoe het hier toen geweest is. We lopen snel door via de Marsala Tita naar de eeuwige vlam die brandt voor de slachtoffers van alle oorlogen waarbij dit gebied betrokken is geweest. En dat zijn er helaas nogal wat. Hiervandaan steken we de Farhadija in; de autovrije straat waar op deze zondag zo ongeveer tout Sarajevo flaneert, eet en koffie drinkt. Gelukkig begint de zon te schijnen als we de markthal binnenlopen. Op deze ook al beladen plek (twee bomaanslagen) doen we een poging de oorlog met zoon P te bespreken…

Voor de grote Rooms-Katholieke kathedraal strijken we neer op een terrasje terwijl de kinderen het kerkplein onveilig maken. Naast de kathedraal, in de ‘11/07/95 Gallery’, is een expositie over Srebrenica waar we heen willen. Een misrekening blijkt, want de foto’s die er tentoongesteld worden, zijn zo gruwelijk dat de kinderen ze van ons niet mogen bekijken. Snel weer naar buiten dus en door naar het oudste deel van de stad. Hier rond de Sebilj fontein bevindt zich Bascarsija, een gebied van smalle steegjes vol winkeltjes, restaurants en moskeeën. Dit stuk van het stadscentrum van Sarajevo is en voelt zo anders; je waant je in Oosterse sferen en de oorlog lijkt ver weg. Een van de opvallendste bezienswaardigheden is de Gazi Husrev Bey moskee die in 1533 gebouwd is. Op het ommuurde plein voor de moskee genieten we van het gewone leven; de mensen die komen om te bidden; mannen rechts, vrouwen links van de toegangsdeur.

Sarajevo, Bascarsija (Bazaar)

We steken de rivier Miljacka over via de Latijnse Brug. Aan de overkant is een parkje met een klein stalletje en een terrasje onder de oude eiken waar ze Bosnische koffie verkopen. Er is ook een meneer met een elektrisch treintje en een draaimolen. De kinderen zijn helemaal gelukkig en vooral zoon I straalt als de zon op het middaguur als hij zijn rondjes draait in het treintje. We schuifelen vervolgens nog wat rond door de straten van Bascarsija en eindigen deze lange wandeldag op het terras van het hippe Hotel Europe naast de ruïnes van de oude caravansarai Taslihan – een herberg uit vervlogen tijden – voor een biertje en een sapje.

Na een kop koffie om wakker te worden en een bezoekje aan de joodse begraafplaast van Sarajevo – liefdevol verwaarloosd en dus prachtig – rijden we door naar onze volgende bestemming; het in Montenegro geleden Zabljak. De weg daar naartoe is misschien we de mooiste weg ooit door ons gereden. We rijden langs rivieren met prachtig blauw water die zich tussen begroeide bergen doorslingeren. Na elke bocht volgt opnieuw een prachtig uitzicht en we moeten de neiging onderdrukken elke keer uit te stappen om een foto te maken. Het lukt lang niet altijd…

De Piva (Montenegro)

Via een scherpe bocht en een tunnel rijden we in de richting van Durmitor National Park. De dramatische kliffen maken plaats voor glooiende graslanden en daarna voor robuuste rotsformaties in grijs basalt. Uiteindelijk na nog twee uur natuurschoon komen we aan in Zabljak, een dorp waar de economie drijft op het Nationaal Park en de berg- en wintersport. Het grote aantal leuke accommodaties is opvallend. Wij nemen onze intrek in een schattig blauw punthuisje net buiten het dorp.

Zuid-Oost Europa heeft mij enorm verrast. Het was prachtig, prima te bereizen en leuk voor de kinderen. Ben je benieuwd wat we nog meer deden tijdens onze rondtrip  Lees dan het reisverslag ‘Rondreis Zuid-Oost Europa met kinderen’ deel 2 en deel 3. Er zullen meer blogs over deze reis volgen. Mocht je in de tussentijd vragen hebben of op zoek zijn naar specifieke informatie. Laat het me weten!

Durmitor National Park (Montenegro)