Parc Argonne Découverte, een natuurervaring in de Franse Ardennen (en meer)

Op zoek naar leuke dingen om te doen met de kinderen in de omgeving van camping La Samaritaine vind ik de folder van Parc Argonne Découverte; ‘Een natuurervaring in de Franse Ardennen’ staat erop, vergezeld van een aantal dierenfoto’s. De kinderen lijkt het wel wat, dus rijden we aan het begin van de middag richting Olizy-Primat (in de buurt van Vouziers). Op papier lijkt het best een groot park, maar zodra we door de poort stappen, zien we dat dat wel meevalt. Alle attracties liggen vrij dicht bij elkaar op een heuvelachtig terrein met bomen. Niet dat dat erg is overigens, integendeel. Hoef ik niet elke keer zo ver te lopen met de kinderen.

Direct na de ingang links staan houten bankjes op een wat onduidelijke wijze opgesteld. Hier worden de vogelshows gegeven. Het is er nu nog leeg dus slaan we eerst rechtsaf richting het deel met de boerderijdieren en oude ambachten. De kinderen lopen vol enthousiasme langs het weilandje van de pony’s en de hokken met kippen en konijnen (oude rassen uit de streek).  Tussen de hokken in zien we scènes uit oude beroepen; bakker, hoefsmid, dierenarts. Bij elke scène hoort een geluidsfragment met uitleg in drie talen: Frans, Duits en Engels. Dochter F en zoon P krijgen – zoals het hoort – ruzie over welke taal ze willen horen…

Zonen M en I zijn al doorgerend naar een uitstalling van oude tractoren en landbouwwerktuigen. Ze klimmer op de tractors en doen alsof ze heel hard gaan. Veel te laat zie ik een velletje papier waarop staat dat je niet op de tentoongestelde spullen mag klimmen. Het is me niet helemaal duidelijk of dat voor alle spullen geldt. In ieder geval zijn mijn kinderen niet de enige die op de tractoren zitten. Gelukkig is het bijna tijd voor de vogelshow dus kost het me relatief weinig moeite iedereen er weer af te krijgen…

Ruim voor 15.00 komen we aan bij de vogelshow. Gelukkig maar, want het loopt snel vol (waar komen al die mensen opeens vandaan?). Omdat we niet goed weten waar we moeten gaan zitten, kiezen we voor het midden. Dan zitten we altijd goed…  Nog voor er een vogel te zien is, wil zoon I weg. Ik laat de andere drie kinderen achter op de eerste rij en ga met hem helemaal aan de buitenrand zitten. Zodra de eerste uil binnenkomt, vindt hij het natuurlijk prachtig. Drie soorten uilen, twee soorten valken, een visarend en duiven zien we. Ze vliegen rond, maar worden ook op de hand aan het publiek getoond. De uitleg is in het Frans, dus de kinderen verstaan er niet zoveel van, maar de verzorgers zijn zo enthousiast en de vogels zo dichtbij dat de kinderen het fantastisch vinden. De duiven gaan zelfs op de hoofden van de toeschouwers – waaronder die van dochter F – zitten, dus ze hebben de grootste lol daar vooraanl.

Na de voorstelling lopen we door naar het centrale gebouw. Daar begint om half 4 de 3D-film over wolven. De kinderen willen wel, maar het is al vol en in het Frans dus deze slaan we even over. In plaats daarvan gaan we naar Nocturnia; een wat onduidelijke, maar ontzettend leuke tentoonstelling over het nachtelijke leven in het dierenrijk. Je kunt er nachtdieren bekijken (ratten, kakkerlakken, oxelotl, etc), maar ook allerlei doe-dingen doen die je zintuigen prikkelen. Het is een hele opgave de kinderen niet kwijt te raken in het donker (ja, de hele tentoonstelling is in het donker). De opzet is namelijk best leuk; door middel van hoogteverschillen is optimaal gebruik gemaakt van de ruimte, maar dat betekent ook dat er een soort drie dimensionaal doolhof ontstaan is, waardoor kinderen telkens trap of trap af kunnen. En probeer dan maar eens vier kinderen in de gaten te houden. Ik geef dat al snel op en richt me op zoon I.

Als we uitgespeeld zijn, lopen we om het gebouw heen naar beneden. We komen bij de ingang van een fantastisch trampolineparcours tussen de bomen. Daar heb ik blijkbaar overheen gelezen in de folder, dus het is een verrassing voor ons allemaal. Het ziet er echt vet uit en de oudste drie kinderen zijn zo weg. Ik weet niet zeker of dat grote wiebelige parcours wel geschikt is voor zoon I, dus ik probeer hem af te leiden met het kleine speeltuintje naast het parcours. Dat lukt natuurlijk voor geen meter. En eigenlijk wil ik er zelf ook gewoon in. Dus zet ik m’n tas met eten naast de ingang neer en ga met hem het parcours op.

We bouncen door smalle gangen van blauwe netten die met groene banden aan de bomen bevestigd zijn (nieuw) en gangen van zwarte netten waar duidelijk te zien is dat er nieuwe netten opgehangen zijn boven de oude waar de gaten in zitten. Gangen eindigen in grote ruimtes – soms twee boven elkaar – waar je kunt springen of chillen. En dan weer door. Zoon I vindt het geweldig (en ik ook). Onderweg komen we de rest ook weer tegen en samen springen we verder. Naar beneden gaat het snel, maar omhoog is het best hard werken. Als ik er na een half uur weer uitkom, ben ik dan ook best moe. En de rest van de kinderen ook. We eten fruit aan één van de picknicktafels. Dan gaan we het centrale gebouw weer in omdat we moeten plassen. En de kinderen hebben trek in een ijsje.

Boven in het gebouw bevindt zich een restaurant waar we snel een Italiaans schepijsje eten en dan moeten we ons toch nog haasten om op tijd te zijn voor het voeren van de wolven om 17.00. We lopen langs de ingang via het hok van de wasberen (die nergens te zien zijn) en over de houten brug, maar die blijkt nergens heen te gaan. Het voeren van de wolven stelt niet zo veel voor. Ze eten – waardoor  je ze goed kunt zien – en een dame van het park geeft er uitleg bij en beantwoordt vragen (in het Frans). De kinderen kijken het even aan en besluiten dan terug te gaan naar de trampoline. Ik volg met zoon I, maar neem de ‘lange route’ langs de vogels en de vijver (niets bijzonders).

We lopen met z’n allen nog even zes rondjes over het blauwgroene parcours en dan is het om 18.00 tijd voor poging twee met de 3D-film. Ik heb al kaartjes gehaald bij de kassa, dus we kunnen er zo in. We krijgen allemaal een bril mee en mogen gaan zitten. Zodra we zitten wordt zoon I alweer ongelukkig van het idee dat de film eng is. Ik probeer hem gerust te stellen, maar als de film begint met een donderslag is het wel klaar. Ik neem hem snel mee naar buiten en hoop dat de andere drie het samen wel aan kunnen. Als de kinderen klaar zijn – ‘…het einde was ook echt heel eng, met rode ogen in een bos enzo…’, lopen we terug naar de uitgang. Daar staan we nog zeker een kwartier in het winkeltje omdat de kinderen iets willen kopen van het geld van opa en oma. M kiest een vleermuis, I een adelaarauto en F een ringetje met een uiltje erop.

Parc Argonne Découverte ligt in het zuidoosten van de Franse Ardennen zo’n 70 kilometer van de Belgische grens. Het is niet echt een dierentuin, zoals ik in eerste instant wel dacht, maar dat maakte ons bezoek niet minder leuk. Zoals gezegd is alles relatief dicht bij elkaar waardoor je makkelijk van de ene naar de andere plek kan. En dat – in combinatie met de diverse leuke attracties (dat trampolineparcours is echt fantastisch!)– maakt Parc Argonne Découverte een ontzettende leuke plek om een (mid)dag met kinderen naar toe te gaan.

Wij hadden een Pass Touristique Ardennes waarmee je, na een bezoek aan één van zeven geselecteerde bezienswaardigheden (waaronder Parc Argonne Découverte dus), een bezoek gratis krijgt.