Het complete Van hier tot Timboektoe jaaroverzicht 2020

Jeetje, wat een raar jaar hebben we achter de rug… 2020 gaat wat mij betreft de boeken in als het jaar waarin veel van wat vanzelfsprekend leek ineens niet meer zo vanzelfsprekend bleek. Reizen bijvoorbeeld. Maar ook heel normale dingen als naar een museum gaan. Of uit eten. Ergens wat drinken. Naar kantoor gaan. Zelfs samenzijn met vrienden en familie was niet meer vanzelfsprekend. Leuk vond ik deze beperkingen allerminst. Maar desondanks was 2020 voor mij geen slecht jaar. Waarom niet? Je leest het in het Van hier tot Timboektoe jaaroverzicht 2020.

Ik ga overigens wel naar het museum; pre-corona naar het Kunstmuseum in Den Haag met de kinderen en in de zomer alleen naar de Kunsthal.

Persoonlijk

2020 begint zoals elk jaar. Met donkere dagen die langzaam lichter worden. Iets waar ik elk jaar in de eerste maanden van het jaar weer hoop uit put. Dat betekent immers dat we richting zon en warmte gaan. En dat blijft gelukkig zo, ook al gaat ons land vanaf half maart op slot en zit ik ineens de helft van de week thuis met vier kinderen en hun schoolschema’s met opdrachten. Terwijl mijn werk ook gewoon doorgaat. Het blijkt een haast onmogelijke combinatie die me veel energie kost.

En dat lage energieniveau drukt me met m’n neus op wat feiten (die ik wel wist, maar nu haast pijnlijk duidelijk worden). En die zijn… Dat ik 1. energie krijg van ‘op pad zijn’ en 2. energie krijg van ‘onder de mensen zijn’. Twee dingen waar 2020 bij vlagen moeilijk in kan voorzien. Er zijn momenten dat mijn energieniveau zo laag is, dat het me haast niet lukt me te motiveren voor mijn werk en mijn blog. Momenten waarop ik ervoor moest kiezen de lat lager te leggen en te zoeken naar die paar kleine energiebronnen die er nog wel zijn; een momentje in de zon in de tuin, een wandeling of naar een natuurspeeltuin met de kinderen…

Begin juni krijgen we onze vrijheid voor een groot deel terug. De kinderen mogen eindelijk weer naar school (al mogen sommigen maar een paar dagen), wij mogen naar het terras en zelfs over de grens. Jammer genoeg is de versoepeling van de maatregelen van dermate korte duur dat ik me genoodzaakt zie mijn zomervakantie naar (de omgeving van) Barcelona te annuleren en in allerijl een plan B te bedenken. Dat lukt gelukkig en zo gaan we in de zomervakantie voor de tweede en laatste keer in 2020 naar het buitenland. Een dieptepunt in mijn reizende leven…

Na de zomervakantie gaan de kinderen allemaal weer naar school. En ik – die thuiswerken pre-corona al helemaal niet prettig vond – maak dankbaar gebruik van mijn nieuwe favoriete werkplek bij The Tea Lab op 5 minuten lopen van mijn huis. Als die dichtgaat, ga ik weer wat vaker naar kantoor om toch af en toe onder de (weinige) mensen te zijn. Nou ja… we weten allemaal hoe dat afliep; ik werk sinds begin december gewoon weer thuis. Of – zoals nu – vanuit een Airbnb… 

Als je bovenstaande leest, zou je kunnen concluderen dat 2020 wat mij betreft afgeschreven kan worden. Maar dat is geenszins het geval. Want 2020 bracht mij zeker niet alleen maar kommer en kwel. Sterker nog… 2020 bracht mij iets heel bijzonders. In mijn jaaroverzicht 2019 vertelde ik kort over mijn ervaringen op Tinder. Ik had vorig jaar verschillende leuke dates, maar daar bleef het bij. Dat veranderde in 2020. 

In februari, net voor de eerst lockdown, ontmoet ik V. En al bij onze eerste ontmoeting klikt het bijzonder goed. En dat blijft – met wat ups en down – het hele jaar zo. Tijdens de lockdowns is hij – naast mijn kinderen – de enige persoon die ik tot mijn bubble reken. Daardoor leren we elkaar haast noodgedwongen goed kennen. En komen we er snel achter dat we veel gemeen hebben. 

Op pad in 2020

Hoewel ik blij en dankbaar ben dat ik in deze eenzame periode tijdens mijn kinderloze dagen, niet altijd alleen hoef te zijn, mis ik de vrijheid om er op uit te gaan. In tegenstelling tot veel reisbloggers mis ik niet per se de mogelijkheid om verre reizen maken, maar wel de mogelijkheid tot een ‘change of scenery’. Een andere keukentafel om aan te werken. Een ander loopje naar de supermarkt. Een groenere omgeving… Daarom probeer ik er – ondanks de beperkingen – toch zoveel mogelijk op uit te trekken in 2020. Vooral ook om m’n lage energieniveau weer wat aan te vullen. Dat vriend V net als ik van stedentrip en wandelen houdt, is daarbij een groot voordeel…

Dublin

Het jaar begint nog voorspoedig… In de voorjaarsvakantie – als het Corona-virus al langzaam nadert – vlieg ik met de kinderen naar Ierland, om (eindelijk) een paar dagen te logeren bij mijn broer en zijn gezin in Dublin. En daarmee bezoek ik in 2020 ondanks alles gewoon een nieuw land. Het is overigens de enige keer dat ik vlieg dit jaar, maar niet de enige keer dat ik naar het buitenland ga gelukkig.

In Ierland zijn we natuurlijk vooral voor family-time, maar we bezoeken ook het centrum van Dublin, Dalkey Castle en het bijzondere Glendalough. De dag voordat we terugvliegen trekt storm Jorge over Ierland. Ik maak me zorgen over de terugvlucht, niet wetende dat Jorge eerder de stilte dan de storm is…

Brielle

Nog net voor de eerste lockdown – we kennen elkaar dan een maand – is vriend V bereid een weekend met me mee te gaan naar Brielle. Dit vestingstadje onder de rook van Rotterdam, staat al twee jaar op mijn to-dolijst, maar het komt er maar niet van… Hij boekt een hotelletje in het stadscentrum (Atlas Village Brielle, geen aanrader wat mij betreft) en ik haal bij Historisch Museum Den Briel twee korte stadswandelingen (die je overigens ook kunt downloaden via www.beleefbrielle.nl). Vanwege het druilerige weer brengen we relatief veel tijd binnen door. In brasserie De Hoofdwacht bijvoorbeeld maar ook in biercafé Kont van het Paard.

In het najaar van 2021 gaan we nog een keer samen naar Brielle. Het is dan gelukkig iets mooier weer (vandaar de zonnige foto’s), maar er is niets open…

Dit jaar bezoek ik eindelijk Nationaal Park De Biesbosch om er te wandelen. Het park blijft desalniettemin op mijn wishlist staan voor een beversafari… 

Harderwijk

Een week na Brielle start de intelligente lockdown. Van de ene op de andere dag zitten we de helft van de week met z’n vijven thuis. En dat blijkt allesbehalve vakantie te zijn. Tegen de tijd dat de meivakantie begint, ben ik klaar met het gevoel dat ik aan alle kanten tekort schiet en komen de muren van m’n huis op me af. Ik besluit dat het noodzakelijk is dat ik een paar nachten met de kinderen naar bungalowpark ‘Het Verscholen Dorp’ in Harderwijk ga. Daar kunnen we verder niets behalve wandelen en buiten zijn. En dus verkennen we in de dagen dat we er zijn de leukste buitenspeelplekken in de buurt van Harderwijk.

Riethoven

Met Pinksteren – net voor de lockdown eindigt – hebben vriend V en ik een lang kinderloos weekend samen. Ik boek via Airbnb en heerlijk Tiny House in iemand z’n achtertuin en we vertrekken met de bbq en een voorraad eten en drinken naar de regio Eindhoven. Daar maken we heerlijke (en avontuurlijke) wandelingen door het Dommeldal en Boswachterij De Kempen. Hoewel het jammer is dat de terrassen niet open zijn, geniet ik volop van het prachtige weer.

In de warme maanden voor de zomervakantie, ga ik vaak naar buiten met de kinderen om te spelen. Speelpolder ’t Wijland blijft favoriet, maar er zijn nog veel meer leuke natuurspeeltuinen in Rotterdam en omgeving die we uitproberen.

Amersfoort

De versoepeling van de corona-maatregelen biedt hernieuwd perspectief (op eten in een restaurant en drankjes op het terras bijvoorbeeld). Eind juni ga ik daarom met vriend V een weekend op stedentrip naar één van de leukste steden van Nederland: Amersfoort. Een stad die ik redelijk goed ken omdat ik er gewoond heb, maar die ik dit weekend weer met andere ogen bekijk. We wandelen de stadswandeling door Amersfoort, waarbij ik me soms haast in het buitenland waan. We eten op het Hof en drinken op de Groenmarkt. Wederom slapen we in een tiny house in iemand z’n achtertuin.

Zaltbommel

In mijn zoektocht naar leuke accommodaties op Airbnb komt ik een pipowagen in Zaltbommel tegen. Ik kan m’n niet weerstaan. Bovendien is Zaltbommel net als Brielle een vestingstadje waar ik nog niet geweest ben. Half juli vind ik een weekend waarop zowel wij als de Pipowagen vrij zijn. En wat is ‘ie leuk, zo klein maar fijn. Met een heerlijk bed, een klein keukentje, maar zonder sanitair, waardoor het voelt alsof we luxe aan het kamperen zijn. Pipowagen Wildemanskruid staat – samen met andere pipowagens – op het terrein van een soort tuincentrum annex verzamelplek van bijzondere spullen. Een heel fijn plekje…

Vanuit onze accommodatie is het een lekker stukje lopen naar het centrum van Zaltbommel waar we een stadswandeling maken en eten in Restaurant De Verdraagzaamheid. De volgende dag wandelen we de Groene Wissel Zaltbommel. Een mooie wandeling van 12 km die ons vanuit het stadje langs de Maas en de door de Hurwenense Kil voert.

In de zomervakantie wandel ik veel in mijn eigen stad. Ik ontdek de app Rotterdam Routes en wandel de 14 km lange NS-route ‘Rotterdam Maasstad’. 

Vogezen / Zwarte Woud

Naarmate de zomervakantie nadert, groeit de twijfel over mijn geboekte vakantie naar Spanje. Nog voor er sprake is van code oranje, besluit ik niet te gaan. Het risico is me gewoon te groot. Ik overweeg even in Nederland te blijven, maar boek uiteindelijk toch een accommodatie in de Vogezen en één in het Zwarte Woud. Eenmaal onderweg voeg ik daar nog de camping van Straatsburg aan toe. 

De Vogezen en de Moezel – we zitten net op de grens – zijn beide prachtige gebieden waar verrassend veel te doen is. Ook met kinderen. Ik rijd wat af om zoveel mogelijk van de omgeving te zien. Meren, bossen, bergtoppen, watervallen, kastelen, steden, dorpen musea, pretparken en wijngaarden, we komen overal. Terwijl we ook een heerlijk huis met zwembad hebben, waar de kinderen en ik het prima naar ons zin hebben…

Na een week steken we de grens over en nemen onze intrek in een appartement op een hoogvlakte in het Zwarte Woud. Een fantastische plek om te zitten, al is het bijbehorende zwembad helaas dicht. Ook hier gaan we vaak op pad. Net als in de Vogezen gaan we naar de hoogste bergtop, maar ook bezoeken we meren, stadjes, kerken, zwembaden etc. En we maken twee keer een korte wandeling in de heuvels. 

De laatste paar dagen van onze vakantie zitten we in een huisje op de stadscamping van Straatsburg. Wat een heerlijk plekje is dat. En wat een leuke stad blijkt Straatsburg te zijn. Prachtig om in rond te dwalen en vol streetart. De verrassing van 2020 wat mij betreft. Voor kasteel Haut-Koeningsburg moet ik nog een keertje terug (want geen toegangskaarten meer), maar dat is zeker geen straf.

Meer informatie over onze zomervakantie in de Vogezen en het Zwarte Woud vind je in dit blog: https://vanhiertottimboektoe.nl/op-vakantie-naar-de-vogezen-en-het-zwarte-woud-met-kinderen/

‘t Zand (Alphen, NB)

We zijn één dag thuis uit Frankrijk als we alweer weggaan. Naar recreatiepark ’t Zand in Alphen. Ik was daar al eerder en weet dat het voor kinderen een leuke plek is. Punt is namelijk, dat ik weer aan het werk moet, maar mijn ouders – waar ik de laatste dagen van de zomervakantie meestal heen ga met de kinderen – ons dit jaar liever niet hebben. ’t Zand is mijn alternatief. Ik werk vanuit onze safaritent terwijl de kinderen zichzelf vermaken. En dat lukt redelijk. Beetje jammer alleen dat het nat en koud is als wij er zijn…

Willemstad

Na twee vestingsteden besluiten vriend V en ik dat we ze eigenlijk allemaal wel willen zien. Willemstad is de volgende op onze wensenlijst. Dit kleine stadje – waarvan de vestingwerken prachtig bewaard gebleven zijn – ligt slechts 30 km ten zuiden van Rotterdam. We zijn er dus zo en nemen bij aankomst onze intrek in Hotel Mauritz. Het is een prachtig warm weekend waarin we de bijzonder koepelkerk bezoeken, een biertjes drinken in de mooie tuin van ons hotel en eten bij sterrenrestaurant Vista met uitzicht op het Hollands Diep. Vanzelfsprekend maken we ook een uitgebreide stadswandeling door en om Willemstad en bezoeken we Fort Sabina en Fort De Hel (want die naam…)  

Hamingen

Half november hebben vriend V en ik maar liefst 4 kinderloze dagen samen. We besluiten op een soort workation te gaan, wat zoveel betekent als dat we het weekend lekker op pad gaan en maandag en dinsdag aan een andere keukentafel werken. We kiezen een fijn huis met vloerverwarming (dat wil ik nu dus ook…) in Hamingen. Dit buurtschap van maar liefst 8 huizen groot, ligt in de kop van Overijssel. Vlakbij Nationaal Park Weerribben – Wieden. En in beide gebieden is het goed wandelen hoor! We brengen ook een bezoekje aan het pittoreske en dus toeristisch Giethoorn, maar daar is geen toerist te bekennen. Komt misschien ook omdat het plaatsje z’n naam eer aan doen; het giet als we er zijn…

Nu er geen toeristen zijn, zie ik mijn kans schoon… Op een zonnige middag rij ik met wat kinderen naar Kinderdijk. We wandelen heen en weer over het smalle pad. Heerlijk hoor, maar niet te doen met busladingen andere mensen…

Noordwijk en Nuenen 

In de Kerstvakantie ga ik nog twee keer weg. Om te beginnen ga ik twee nachten met de kinderen naar Toppark Parc du Soleil in Noordwijk. Uitgekozen vanwege het zwembad en de binnenspeeltuin, maar die zijn als het zover is helaas niet meer open. De dag dat we aankomen en de dag dat we weggaan regent het, maar daar tussenin hebben we een dag met relatief droog weer zodat we even lekker kunnen uitwaaien op het strand. Verder brengen we vooral tijd door in ons fijne huisje waar het lekker warm en knus is. Waar we spelletjes spelen, tekenen, borrelen en films kijken… 

Terwijl ik dit type, zit ik languit op de bank in een huisje op buitenplaats Soeterbeek, een landgoed met kasteel en bijgebouwen aan de Dommel tussen Eindhoven en Nuenen. Die workation in Hamingen is ons zo goed bevallen dat vriend V en ik in de aanloop naar deze anderhalve week zonder kinderen niet getwijfeld hebben. En dus combineren we modderige wandelingen met werken, lekker eten en drinken en tijd voor elkaar. Bij gebrek aan buitenland – het oorspronkelijke plan – een goede plek en een goede manier om 2020 te beginnen! 

Reiswijzer kids&co wordt Van hier tot Timboektoe

Net als elke reisblogger zie ook ik vanaf half maart de bezoekersaantallen op mijn blog kelderen. Omdat ik niet van mijn blog hoef te leven, ben ik daar vrij relaxed onder. Maar ik voel mee met iedereen in de reisbranche die zijn of haar inkomsten grotendeels ziet wegvallen door Corona. Ik merk wel dat ik door alle beperkingen en mijn gebrek aan energie niet echt de behoefte voel om veel te bloggen. In plaats daarvan doe ik iets waar ik al heel lang tegenaan hik; ik besluit dat dit het moment is om mijn blog een andere naam te geven.

Op deze keuze volgt een lang proces van wikken en wegen, van zoeken naar een passende naam en het nadenken over en laten bouwen van een nieuwe site. Dit proces leidt in de zomer van 2020 tot Van hier tot Timboektoe. M’n oude site in een nieuw jasje met dank aan Wanderweb. Ik ben er blij mee! Nu kan ik weer even vooruit blog-wise. 

Fijn dat jullie me volgden afgelopen jaar. Mijn goede voornemen is om dit jaar weer wat vaker te bloggen…  😉