Meestal gaat het goed, maar dit keer hadden we pech. Pech, dat onze zoon van 15 maanden het niet leuk vond om uren stil op schoot te zitten tijdens de vlucht van Minneapolis naar Amsterdam. Wij vonden het ook niet leuk om al die uren stil te moeten blijven zitten, maar het teken ‘stoelriemen vast’ was nou eenmaal aan. En braaf als wij zijn, blijven wij dan gewoon netjes zitten. En met ons, onze kinderen. Ook al is er geen noemenswaardige turbulentie. Pech ook, dat onze zoon besloot dat na een uur of drie duidelijk te maken door heel hard te gaan gillen. En dat een uur vol te houden…
Goede tips
Terwijl ik Sander aan de andere kant van het gangpad zag worstelen met onze zoon, moest ik denken aan het artikel in de Fabulous Mama dat ik tijdens deze vakantie gelezen had. Een artikel over vliegen met kleine kinderen, waarin de schrijfster – frequent heen- en weervlieger tussen Amerika en Nederland – vertelt over haar eigen ervaringen. Hoe ze al weken voor vertrek verwoede pogingen doet stoelen te bemachtigen direct achter de scheidingswand (een aanrader want daar heb je inderdaad meer beenruimte zodat je kinderen wat kunnen rommelen op de grond. En het is ook de plek waar ze de ‘wiegjes’ voor de kleintjes op kunnen hangen). Hoe ze alles wat er gebeurt en gaat gebeuren tot in den treuren uitlegt aan haar kinderen (zeker handig als je niet zo vaak vliegt met je kinderen en ze in staat zijn te begrijpen wat je zegt). Dat de bacteriedodende gel haar beste vriend geworden is tijdens het reizen (heel verstandig om daar meerdere kleine flesjes van mee te nemen). En hoe ze haar kinderen elk uur verblijdt met een nieuw cadeautje, om ze gezellig te houden (zorg wel dat al die cadeautjes zo klein zijn dat ze in je tas passen, zeker als je meerdere kinderen hebt).
In slaap viel hij uiteindelijk trouwens ook; vijf minuten voor de landing…
Wachten tot het overgaat
Allemaal goede tips, maar ons kind van 15 maanden wilde maar niet begrijpen dat hij geen keuze had. Ook al legde zijn vader dat aan de andere kant van het gangpad heel vaak aan hem uit. Een stoel met meer beenruimte had niet geholpen. Evenmin als bacteriedodende gel (alhoewel we hem daarmee misschien tijdelijk hadden kunnen afleiden). En dus bleef hij gillen en draaien. En ging Sander zich steeds ongemakkelijker voelen. ‘Gewoon wachten tot het overgaat en je niet bezwaard voelen’, adviseert de frequent flyer uit de Fabulous Mama in dit soort gevallen. Wij deden ons best. Totdat er iemand opstond – het teken ‘stoelriemen vast’ brandde nog steeds overigens – die meende Sander van goede raad te moeten voorzien. En daar zit je in zo’n situatie als ouder echt niet op te wachten. Zeker niet als zo iemand vervolgens met tips komt als ‘je moet met hem rond gaan lopen’. Ja, duh!
Van plek wisselen
Uiteindelijk deden we wat we al veel eerder hadden moeten doen; van plek wisselen. Want zo gestrest als Sander zich ondertussen voelde, zo rustig was ik nog. En dat had een positief effect op onze zoon, die zich met een liedje en een speeltje liet kalmeren en de rest van de vlucht weliswaar niet wilde slapen, maar wel gewoon stil en gezellig was. En dat was fijn voor ons en voor de mensen om ons heen. In slaap viel hij uiteindelijk trouwens ook; vijf minuten voor de landing…
Blijf relaxed
Vliegen met een dreumes is een oefening in relaxed blijven. Lukt het jou, dan lukt het de kinderen meestal ook. Ben jij gespannen of gestrest, dan voelen de kinderen dat feilloos aan en reageren daarop. Een kind dwingen iets te doen omdat jij het fijn of belangrijk vindt (bijvoorbeeld slapen, eten of stil zijn); niet doen! Dat is echt vragen om (meer) moeilijkheden. Ga er vanuit dat je de hele vlucht fulltime met je kinderen bezig bent. Dat ze niet slapen en jij ze de hele tijd moet vermaken. Dan kan het alleen maar meevallen. En dat is ook onze ervaring. Maar soms gaat het ondanks alle goede adviezen en voorbereiding dus toch mis. Als het teken ‘stoelriemen vast’ de hele reis brandt en je kind geen zin heeft om stil op schoot te blijven zitten, bijvoorbeeld. Dan heb je dus gewoon pech. En helpt alleen het volgende mantra: ‘aan alles komt een eind, ook aan deze vlucht’.
