Mijn moeizame aanloop naar de zomervakantie

In een vorig leven hadden we zulke mooie plannen… We zouden naar New York gaan deze zomer. Op bezoek bij mijn broer en zijn vrouw die daar wonen. En dat zouden we dan combineren met een land in Midden-Amerika; Nicaragua of Belize bijvoorbeeld. Een fantastisch plan. Maar ja… Tijden veranderen en daarmee ook de vakantieplannen. Zeker, ik was ook in mijn eentje van harte welkom in New York met de kinderen, maar ik zag het in alle eerlijkheid niet zitten om daarheen af te reizen met zoon I, die gilt of anderen pijn doet als de dingen niet gaan zoals hij wil. Zolang hij in deze fase zit, lijkt uren vliegen met hem me geen fijn vooruitzicht.

Maar wat dan wel?

In maart sprak ik de buurvrouw en haar vriendin O. O heeft een huisje in de zuidelijke helft van Frankrijk; in de buurt van Brive-la-Gaillarde om precies te zijn. Ze had al eerder geroepen dat we daar zeker eens langs moesten komen. En nu deed ze ons een aanbod voor de zomervakantie. We konden er een dag of tien terecht, ze had genoeg bedden en er was ook nog eens van alles te doen in de omgeving. Hartstikke leuk idee, leek me dat. Ik moest er alleen nog even zien te komen.

Ik hou wel van roadtrips, maar ik kan zelf slecht lange afstanden rijden. Na anderhalf uur achter het stuur heb ik het meestal wel gehad en moet ik echt even stoppen. Dat maakt ook dat ik per dag geen hele lange afstanden wil rijden; 5 uur totaal vind ik echt de max. Dat geeft op zich niet, want ik vind het juist leuk om onderweg naar Brive één of twee keer te stoppen. Om een paar nachten op één plek te blijven en dan weer door te rijden naar de volgende stop.

Familie-uitje 

Bij gebrek aan bezoek in New York besluiten mijn broer en zijn vrouw in de zomer een weekje naar Nederland te komen. Ze timen hun bezoek goed; in de week voordat ik naar Frankrijk zou willen rijden. Ik regel met Sander dat ik twee en een halve week met de kinderen op vakantie kan. Mijn broer stelt voor een paar dagen weg te gaan met de hele familie; slaan ze acht spreekwoordelijke vliegen in één klap. Gezellig! En nog handig ook als we een accommodatie in zuidelijke richting kunnen vinden. Het worden de Belgische Ardennen. Ik zoek een huisje waar we met z’n tienen in passen, maar het duurt nog tot begin juni voordat ik de accommodatie vast kan leggen.

In de tussentijd zit ik natuurlijk niet stil. In mei zoek ik op internet naar een leuke plek om de reis van de Belgische Ardennen naar Brive te breken. Ik kijk op de kaart en zoek een leuke stad of regio die een beetje halverwege ligt. Ik word enthousiast van Fontainebleau. Niet alleen vanwege het kasteel, maar ook omdat het bos van Fontainebleau vol ligt met enorme keien waar je fantastisch kunt rotsklimmen. En dat is precies wat zoon P vorig jaar graag wilde doen tijdens de zomervakantie, maar wat toen niet lukte. En ik vind ook nog een mooie camping in de buurt van stad en bos waar ik voor vijf nachten een stacaravan kan huren.

Burn-out?

Toch twijfel ik en stel het boeken van de camping uit… De accommodatie in België is nog niet vastgelegd, maar dat is niet het belangrijkste. In mei zit ik slecht in mijn vel. De interactie met de kinderen loopt niet lekker en onderling zijn ze ook al niet al te gezellig. Niet een fijn uitgangspunt voor een lange autoreis. Bovendien ben ik moe… Zó moe dat ik af en toe in gedachten vijftien jaar teruggeworpen word. Naar de tijd dat ik in een organisatie werkte waar mijn grenzen continu overschreden werden door de onzorgvuldige wijze waarop de managers met medewerkers omgingen in een reorganisatie. En ik kon er niets aan doen. Uiteindelijk was ik er zo klaar mee dat ik ontslag genomen heb; in een organisatie die zo onfatsoenlijk met z’n mensen omgaat wilde ik niet langer werken. Pas toen ik er weg was realiseerde ik me dat ik tegen een burn-out aanzat. En het gevoel dat ik nu heb, herken ik van toen. Maar dit keer kan ik er niet voor weglopen, geen ontslag van nemen.

Is het verantwoord om in deze situatie met vier kinderen naar Zuid-Frankrijk te rijden. Ik weet het niet… Ik overleg met de buurvrouw en geef aan dat ik tijd wil kopen… Mijn voorstel is dat ik naar de Ardennen rij en dan door naar Fontainebleau. Tegen de tijd dat ik daar ben, weet ik wel of het goed gaat of niet. Gaat het niet, dan ga ik na Fontainebleau weer langzaam noordwaarts. Gaat het wel, dan rij ik door naar Brive. In eerste instantie is ze teleurgesteld; zij heeft het vliegtuig heen en de trein terug al geboekt. Natuurlijk vindt ze het niet vervelend om te gaan, maar ze had het voor zoon J wel leuk gevonden als hij daar iemand gehad had om mee te spelen. En dat snap ik…

Stacaravan huren

Als begin juni onze accommodatie in de Belgische Ardennen vastgelegd is, probeer ik de stacaravan in Fontainebleau te reserveren. Ik zit beter in mijn vel en heb eigenlijk wel weer zin in ons roadtripje. Tot mijn grote schrik is er geen stacaravan meer te krijgen op de camping in de week dat ik erheen wil; alles is in optie. Ik baal als een stekker. Zal je altijd zien… Ik zoek verder naar een andere camping halverwege tussen België en Brive. Ik informeer nog wat links en rechts, maar het levert niks op. En daar krijg ik het best wel een beetje benauwd van.

Voor de zekerheid kijk ik vorige week nogmaals op de site van de camping bij Fontainebleau; tot mijn verrassing zijn er weer twee stacaravans beschikbaar. Ik bedenk me geen moment en boek er één. Ik vertel de kinderen dat het toch gelukt is. We kijken op de website van de camping, naar de speeltuin en het zwembad. De kinderen zijn enthousiast en we hebben er allemaal zin in. Ik laat de buurvrouw weten dat het misschien toch nog wel gaat lukken om te komen. Ik hou een slag om de arm, hou de ruimte om anders te beslissen, maar de intentie is er.

Totdat ik gisteren het bericht kreeg dat de camping in Fontainebleau begin juni overstroomd is. Dat alle stacaravans uit veiligheidsoverwegingen uit de verhuur gehaald zijn en dat mijn boeking geannuleerd wordt… Oke, ik geef me gewonnen. Als het hele universum samenspant om me iets te vertellen, dan kan ik maar beter luisteren. Het is blijkbaar echt niet de bedoeling dat ik naar Brive ga. Geen idee waarom, maar ik heb gisteren in overleg met de buurvrouw definitief besloten niet te gaan. En Fontainebleau gaat dus ook niet door. Ik moet het de kinderen nog vertellen…

Kortom

Kort samengevat… Over drie weken ga ik op vakantie. Ik heb een halve week in de Belgische Ardennen staan en dan twee weken niets. Nog steeds wil ik graag met de kinderen een roadtrip(je) maken. Noord(oost) Frankrijk, Luxemburg, Duitsland… Alles kan. Het liefst maak ik drie of vier stops en slaap ik in een huisje/stacaravan/huurtent op een leuke camping in een gebied waar wat te zien en te doen is. Maar twee keer een week is ook goed. Dit weekend ga ik opnieuw op zoek in de overtuiging dat alles uiteindelijk goed komt; linksom of rechtsom. Suggesties zijn welkom!