Wit-Rusland is misschien wel het meest onbekende land van Europa. De laatste dictatuur van Europa ook. Niet het meest voor de hand liggende land om met kinderen te bezoeken. Toch deden wij het en daar hebben we absoluut geen spijt van. Een bezoek aan Wit-Rusland is een unieke ervaring. Het land is mooi en intrigerend; onontdekt, authentiek en gastvrij. Maar ook dubbel met veel verwijzingen naar de (historische) relatie met het grote, strenge Rusland en daartegenover vooral in het westen een sterke focus op Europa. We delen de route en de hoogtepunten van onze roadtrip door Wit-Rusland met je.
A. Smolensk
We rijden Wit-Rusland binnen vanuit Smolensk in Rusland°. Deze historische stad ligt op twee uur van de grens. We nemen er snel een kijkje in de Onze Lieve Vrouwen Kathedraal van de Ontslapenis van de Moeder Gods; een kerk die alleen al om haar naam de moeite van een bezoek waard is. De tocht naar onze eerste stop in Wit-Rusland – het Berezinsky Biosphere Reserve – is prachtig, maar wel een beetje eentonig. Net als in Rusland rijden we door uitgestrekt berkenbos dat met zijn gele herfstbladeren oplicht tot een gouden gloed als fel zonlicht door het grijze wolkendek breekt. In tegenstelling tot Rusland zien we in Wit-Rusland meer sporen van menselijke bewoning in de vorm van schattige dorpjes met houten huisjes afgebakend door houten hekjes. Maar als we van de E30 – de hoofdweg die van Moskou via Minsk, Warschau en Berlijn helemaal doorloopt naar Amsterdam – afbuigen naar het noorden, komen we in dicht bosgebied terecht.
B. Berezinsky Biosphere Reserve (Domzarycy)
Eenmaal in het natuurreservaat hebben we grote moeite de accommodatie te vinden. Heel toevallig treffen we in het enige dorpje de persoon die onze reservering afgehandeld heeft (en waarschijnlijk ook de enige persoon die Engels spreekt). Hij begeleidt ons naar ons huisje op een grote open vlakte. Binnen straalt een stenen kachel een zachte, gelijkmatige warmte uit die ons de hele nacht zal verwarmen. Ondanks het feit dat we de enige bezoekers zijn, maken ze in het restaurant een traditionele avondmaaltijd voor ons klaar: hartige pannenkoekjes gevuld met vlees of zachte kaas, die niet aan de kinderen besteed zijn. Het lokale ontbijt de volgende ochtend stuit op min of meer dezelfde afkeuring. We gaan weer op zoek naar onze gids die ons een rondleiding geeft door het kleine museumpje vol opgezette dieren (een natuurlijke dood, wordt ons verzekerd…) dat bij het park hoort. Het leidt tot enthousiaste reacties van de kinderen. Buiten maken we een heerlijke wandeling over een nature trail die ons door de dichte bossen en langs een moeras leidt. De tocht eindigt in een dierentuintje (minimale overlevingskansen in het wild, wordt ons verzekerd…) waar we de lokale big five in het echt kunnen zien.
Meer informatie over ons bezoek aan het Berezinsky Biosphere Reserve lees je in dit blog.
C. Minsk
In de hoofdstad van Wit-Rusland slapen we in een appartement op de bovenste verdieping van een van de vele Barokke complexen langs de hoofdwegen in de stad. Het is vlakbij het belangrijkste plein van Wit-Rusland: het Kstrycnickaja Plein vanwaar alle opstanden en volksoproeren beginnen (en bloedig worden neergeslagen). Het is koud en guur als we een rondje lopen door de stad. Maar de lekkere biertjes en heerlijke hapjes in het fijne café-restaurant dat we vinden, maken een hoop goed.
D. Openluchtmuseum Dudutki
Vanuit Minsk rijden we via Dudutki naar Mir. Dudutki is een Wit-Russisch Openlucht Museum met oude ambachten, traditionele gebouwen en een kinderboerderij met, vreemd genoeg, ook een aantal struisvogels. Voor de kinderen is het een heerlijk uitstapje. Ze genieten van de dieren, proeven van traditioneel bereide kaas en brood, vergapen zich aan de kunsten van een pottenbakker (die voor ons slechts onverstaanbaar ratelt maar wel sierlijke potten draait) en spelen krijgertje op een groot houten speelding dat een piratenschip voor moet stellen. Een tien met een griffel ondanks het weer dat niet erg meewerkt.
E. Vorstelijk slapen in Mir
Mir is een dorp dat binnen zijn stadsgrenzen een mooi groot kasteel heeft waarin je kunt overnachten. Slapen als een prinses dus. En dat vindt dochter F, die jarig is, best een heel tof idee. We checken in en strijken met onze knutseltas neer in de kelder voor een uitstekende hap eten. De volgende ochtend bezoeken we eerst even het museumgedeelte van het kasteel dat ingericht is naar de tijd dat hier nog ridders en jonkvrouwen rondliepen. Jammer genoeg vinden de kinderen het vooral leuk om door de ruimtes te schaatsen op hun blauwe plasticjes overschoentjes (die we moeten dragen om het parket niet te beschadigen). Iets wat wij tot hun teleurstelling niet goed vinden, omdat wij in tegenstelling tot de kinderen wel de priemende ogen van de suppoosten in onze ruggen voelen.
F. Brest
We rijden via de E30 naar grensplaats Brest. In tegenstelling tot het statige Minsk doet Brest West-Europees aan met z’n autovrije winkelstraat en hippe zaakjes. We lijken haast terug in Rotterdam als we aan de milkshakes en cocktails zitten bij Golden Coffee in de Ulica Sowiecka. Een must-see is het fort van Brest; een Russische momument met bombastische USSR-herdenkingspoort en reusachtige spuuglelijke standbeelden. Van het fort zelf is niet veel over, maar het parkachtige terrein is fraai aangelegd en er straalt een enorme rust uit van de grote open vlakte met enorme standbeelden. De kinderen vinden het in ieder geval een veel leuker uitje dan ze van tevoren gedacht hadden. Maar voor hen is ons bezoek aan het oude treinenmuseum in Brest het absolute hoogtepunt. Op drie doodlopende sporen staan bijna 100 locomotieven in alle soorten en maten gerangeerd. En overal kun je op en in klauteren.
° Deze roadtrip door Wit-Rusland met kinderen maakten wij als onderdeel van het landroveravontuur. Wij reden de laatste etappe…
