Deel 6 van de route van onze roadtrip door Nieuw-Zeeland
Vanuit Manapouri rijden we via Queenstown door naar Arrowtown; een dorp als een relikwie uit lang vervlogen tijden. Wel eens een strip van Lucky Luke gelezen? Juist, dat is Arrowtown, maar dan met auto’s in plaats van paarden. Het dorp is gerestaureerd naar negentiende-eeuws voorbeeld toen het hier barstte van de mensen die hun geluk kwamen beproeven in de goudzoekbusiness. Misschien een beetje over de top, maar wij vinden het een leuke plek die zeer tot de verbeelding van onze oudste zoon P spreekt. De saloon en het bureau van de sheriff hebben plaats gemaakt voor leuke boetiekjes, galerietjes met kunst en sierraden en koffiezaakjes met hippe namen als The Coffee Rescue. Toch blijf je het gevoel houden dat de Daltons en de cowboy die sneller schiet dan zijn schaduw ineens de hoek om kunnen komen.
Arrowtown (Nieuw-Zeeland)
Ons einddoel is de gletsjerregio van Franz Josef, maar we hebben geen zin om dat hele stuk in één keer te rijden. We rijden door naar Cardrona. Het is een dorp van niets, maar ze hebben er wel het Cardrona Adventure Park, gerund door een knoestige Zuid-Afrikaan die ons in een monster truck wil laten rijden (voor veel geld uiteraard). Zoon P vindt dat een geweldig idee en eerlijk is eerlijk, Sander heeft ook wel zin in een ritje achter het stuur van een knalgele schoolbus die vier meter hoog is. Gierend van de lach rijden we met z’n allen over het parcours met heuvels, waterpartijen en bochten. Wat een belevenis!°
Stel je voor dat je in dit monster mag rijden!
Omdat we anders echt helemaal nergens komen, rijden we na dit wonderlijke avontuur door naar Makarora, een kleine zestig kilometer boven Wanaka. Makarora is een gehucht bestaande uit een motorpark/motel annex kroeg annex restaurant annex benzinestation annex supermarkt. Als er al huizen waren, hebben wij ze niet gezien. In het warme namiddagzonnetje drinken we een biertje terwijl de kinderen zich vermaken met een oversized mand met speelgoed.
Ons motel in Makarora (Nieuw-Zeeland)
In vier uur rijden we de volgende dag naar Franz Josef. Dit dorp aan de westkust van het Zuidereiland bevindt zich in het hart van Glacier Country, waar de westelijke uitlopers van de Southern Alps het Westland National Park vormen. Op deze bijzondere plek vind je twee gletsjers die onder invloed van de zwaartekracht van de berghelling afglijden en eindigen op zeeniveau; de Franz Jozef en de Fox gletsjer. Dit zijn de meest toegankelijke gletsjers in de wereld. Geen wonder dat ze de grote toeristentrekkers van dit gebied zijn. We zoeken een plekje op het rustieke Rainforest Holiday Park in het dorp Franz Josef.
De Franz Jozef Gletsjer (Nieuw-Zeeland)
Fox Glacier – de langste en snelst bewegende van de twee gletsjers – is een ruige ijsmuur met gaten, spleten en voren. Helaas is de toegang tot de gletsjer afgesloten als wij er zijn; als gevolg van hevige regenval zijn grote delen van het wandelpad weggeslagen en is de gletsjer nog onstabieler dan normaal. Jammer…
Een riviertje oversteken op weg naar de Franz Jozef gletsjer
De Franz Jozef gletsjer kunnen we gelukkig wel bezoeken. Als we de vallei inrijden, vangen we al een glimp van de gletsjer op. Na een kwartier lopen vanaf de parkeerplaats, krijgen we hem voor het eerst in zijn volle omvang te zien. Als een bevroren rivier komt de gletsjer tussen twee bergen door naar beneden zetten. Om zijn weg te stoppen bij een breed dal vol kiezelstenen. Een machtig beeld waardoor je je ineens heel nietig voelt. De setting waarin de gletsjer ligt, is ook bijzonder. Je verwacht ijsrivieren in een koud, witbesneeuwd landschap, maar om ons heen zien we niets anders dan de groene woestenij van het Nieuw-Zeelandse regenwoud. Oke, hier en daar zien we in de verte sneeuw op een bergtop maar dat is het dan wel.
We lopen over een duidelijk aangegeven pad (zoon P heeft er flink de pas in…)
We lopen in een half uurtje naar Franz Jozef toe door de kloof die het ijs lang geleden uitgesleten heeft. Door de opwarming van de aarde smelt het ijs echter snel en komt de voet van de gletsjer steeds verder landinwaarts te liggen. Het pad is duidelijk aangegeven. Onderweg moeten we nog wel even een ijskoud riviertje oversteken met behulp van een aantal keien. Best een spannende onderneming met één kind op de rug en één aan de hand. Zoon P vindt het allemaal fantastisch en loopt stevig door.
Dichterbij kunnen we niet komen…
Tot zestig meter kunnen we de ijsmassa naderen, daarna is het te gevaarlijk°°. Maar ook vanaf zestig meter is de gletsjer behoorlijk indrukwekkend. Het is een muur van – weliswaar viezig – ijs waar zo af en toe stenen en stukken ijs vanaf breken om met donderend geraas op de grond te vallen. Of in het ijzig koude water dat van onder de gletsjer vandaan stroomt. Zoon P en dochter F spelen met keien terwijl wij ons vergapen aan het plaatje; het ijs aan de ene kant, de droge bedding aan de andere, de groene heuvels er omheen en de halfbewolkte blauwe luchten erboven. Prachtig…
Uitzicht over de gletsjerbedding
° Jammer genoeg is het Cardrona Adventure Park twee jaar geleden failliet gegaan. Het rijden in een idioot hoge knalgele monstertruck in de vorm van een schoolbus behoort dan ook niet meer tot de mogelijkheden…
°° Wil je de gletsjer van nog dichterbij zien, neem dan een guided tour. Een andere optie – fantastischer en duurder – is om met een helikopter over de gletsjers te vliegen. Check voor meer informatie de Glacier Country website.
