Deel 12 van onze roadtrip door Nieuw-Zeeland; van Wai o tapu naar Napier
In Wai o tapu Thermal Wonderland – inderdaad, dat klinkt als een slechte variant op Disneyland – spuit de Lady Knox Geyser elke dag om 10:15. Is de natuur zo punctueel? Natuurlijk niet. Eigenlijk zou dat al voldoende reden moeten zijn om niet te gaan, maar omdat wij nog nooit een geiser hebben zien spuiten, gaan we toch. De geiser ligt net buiten het ‘park’. Rond de geiser – een klein vulkaantje – is een soort amfitheater gebouwd. Zeker driehonderd mensen hebben zich verzameld om de geiser te zien spuiten. En om 10:15 stapt een medewerker van het wonderland naar voren. Met een pakje zeep in zijn handen…
Lady Knox spuit uit zichzelf elke 24 tot 72 uur. Daarop kan een park natuurlijk geen winst maken. Bij de ontdekking van deze geiser, in 1887, was al duidelijk dat zeep de boel activeert. Bosbouwers wilden ‘s avonds hun kleren wassen in een warme bron die ze die ochtend hadden ontdekt. Toen ze eenmaal aan het soppen sloegen met zeep, activeerden ze een uitbarsting en spoot het water wel twintig meter de lucht in. Met kleren en al. Een toeristenattractie was geboren.
Lady Knox Geiser
Ondergronds bestaat de geiser uit twee watermassa’s: een koude bovenlaag en een kokende laag daaronder. Het koude water heeft een hogere druk dan het hete water en werkt als een soort stop. Steeds als de bovenlaag voldoende is opgewarmd door de laag eronder, valt het drukverschil weg en spuit de geiser. De toevoeging van zeep heft het drukverschil kunstmatig op. En dat is precies wat ze elke dag om 10:15 doen. Het is majestueus om de geiser te zien uitbarsten maar het gevoel van goedkoop theater blijft knagen.
Prachtig Wai o tapu
Gelukkig is er nog meer te zien in Wai o tapu Thermal Wonderland. En omdat de rest van het park met recht een wonderland is, zijn we het hoge Disney-gehalte van Lady Knox snel vergeten. Een wandeling door Wai o Tapu is een wandeling – 30 tot 75 minuten over houten paden – langs bubbelende modderpoelen, langs geel, rood, zwart en witte gekleurde aarde en rond een meer dat door de chemicaliën die aan de bodem ontsnappen alle kleuren van de regenboog heeft. Het is adembenemend, en niet alleen vanwege de zwaveldampen. Je voelt je voor even heel klein en nietig bij zoveel natuurgeweld.
Wai o tapu thermal wonderland; bizarre natuur in Nieuw Zeeland
Als we het hele wonderland gezien hebben – we hebben ons zeker twee uur vergaapt aan de bizarre schoonheid van de natuur – rijden we terug naar Napier. We nemen Highway 38; een prachtige route van 160 km door één van de meest afgelegen gebieden van het Noordereiland. 95 Kilometer is onverhard, dus we gaan er vanuit dat we er vijf uur over doen.
Het eerste stuk is vlak en gaat snel. In het dorpje Ruatahuna slaan we een voorraadje diesel en versnaperingen in bij een aftands benzinestation gerund door een man met een woeste grijze baard. Zodra de eerste bochten verschijnen – vijf kilometer buiten Ruatahuna – houdt het asfalt op. Met zo’n 25 kilometer per uur hobbeldebobbelt de camper moeizaam voort. Haarspeldbochten, smalle wegen en éénbaansbruggen domineren het traject. We vormen onze eigen stofwolk en het fijne zand zit uiteindelijk tot in de zakken brood en fruit in de kastjes.
De prachtige natuur van Nieuw-Zeeland
Maar wat is het mooi. Een meanderende rivier bepaalt onze route geflankeerd door weelderig groen regenwoud waarin de boomvarens opvallend lichtgroen afsteken. Af en toe komen we een dorpje tegen waarin vooral Maori – de kinderen van de mist zoals de lokale Tuhoe stam genoemd wordt – wonen. En elke nederzetting heeft zijn eigen marae; een traditioneel dorpshuis.
Na drie uur slingeren hebben we ineens uitzicht op Lake Waikaremoana; Maori voor ‘zee van kabbelend water’. In Te Urewera stoppen we even om de benen de strekken. We blijven niet lang, want we hebben ons vreselijk verkeken op deze weg. Zeven uur doen we er uiteindelijk over, zo langzaam gaan we. Maar dat is het absoluut waard; het is één van de mooiste wegen die we ooit gereden hebben. De kinderen denken daar net iets anders over; voor hen was het wel een erg lange zit…
Uitzicht op Lake Waikaremoana
