Het achtste deel van onze roadtrip door Nieuw-Zeeland; van Murchison naar Abel Tasman National Park
Vanuit Murchison rijden we door naar Nelson; onze springplank naar het Abel Tasman National Park. De naamgever van het park – wereldreiziger Abel Tasman – komt in 1642 als eerste Europeaan ooit bij het Zuidereiland terecht. Per ongeluk; hij is op zoek naar het grote onbekende continent dat we nu kennen als Australië. Tasman wil aan land in het huidige Golden Bay – de cirkelvormige baai ten noorden van het Nationale Park – maar wordt weggejaagd door strijdlustige Maori. Op een kaart tekent Tasman het eiland uit en geeft het de naam Nieuw Zealand met als ondertitel ‘een wild eiland bevolkt door woeste stammen’. Hij zet er uiteindelijk nooit voet aan land, maar de naam blijft…
Abel Tasman National Park
Abel Tasman National Park, op zo’n twee uur rijden van Nelson, is het kleinste, maar ook het drukst bezochte natuurpark van Nieuw-Zeeland. Veel mensen komen hier om te kajakken of om een vierdaagse wandeling langs de kustlijn van het park te maken. Een kustlijn die bestaat uit dichtbegroeide rotsenpartijen en prachtige zandstranden. We zetten onze camper op Marahau Beach Camp en kiezen voor een dagtocht naar het park.
Zoon P voor de Marahau Water Taxi
Het is een stralende, warme dag als we met een blauwe watertaxi naar Bark Bay gebracht worden, ongeveer halverwege het park. Met vliegende vaart scheren we over het water (de kinderen hebben gelukkig een zwemvest om). Zoon P vindt het uiterst stoer omdat het lijkt alsof hij in een jetskiboot zit. Dochter F is niet onder de indruk en valt gewoon in slaap.
Bark Bay
We worden afgezet op een goudgeel strand in een weelderig groene baai. Het water is fel turkoois van kleur. De mensen die met ons uit de watertaxi stappen, beginnen meteen aan hun wandeltocht. Wij niet. Wij willen eerst even genieten van dit mooie plekje dat we bijna helemaal voor ons alleen hebben. Na een uurtje zetten we dochter F in de rugdrager en gaan op pad; om drie uur hebben we een rendez-vous met de boot in Torrent Bay.
Moeder en zoon aan de wandel…
Onze 6,5 kilometer lange wandeling voert van de ene baai naar de andere door een prachtig regenwoud met varens en berken. Af en toe passeren we een brug. De vogels zingen, zoon P kletst honderduit en we genieten van de tocht en het uitzicht op fraaie turkooizen lagunes en meertjes. We zijn zeker niet alleen in dit park, maar blijkbaar heeft iedereen ongeveer hetzelfde tempo, dus komen we onderweg niet veel mensen tegen.
Op één van de bruggen die we onderweg passeren…
De eerste helft van de tocht gaat bergopwaarts en we gaan maar langzaam voort. Even zitten we er zelfs over in of we wel op tijd vertrokken zijn om de boot te halen. Op een top stoppen we voor een snelle lunch en om dochter F even de benen te laten strekken. Bergafwaarts gaat het een stuk sneller, dus krijgen we na een goede twee uur lopen zicht op onze eindbestemming. Net als de rest van het Abel Tasman Nationaal Park, een plaatje als een ansichtkaart…
Picture perfect Abel Tasman National Park…
Voor meer info over het park en de camping: http://www.abeltasmancentre.co.nz.
