Waarom stort je je met vier kinderen in een ondergronds doolhof met oneindig veel (rol)trappen dat volhangt met onleesbare bordjes die verwijzen naar veel te veel met kleuren en cijfers gemarkeerde lijnen? Waar elke metro die binnen rijdt (om de anderhalve minuut!) een zee van mensen uitbraakt die geïrriteerd om je heen stromen en je desoriënteren terwijl je net dacht te weten waar je heen moest?
Het antwoord is simpel: de metro van Moskou brengt je voor een habbekrats dichtbij elke plek die je gezien moet hebben in de stad. Het is onwaarschijnlijk leuk met de kinderen te doorgronden hoe je, zonder de bordjes te kunnen ‘lezen’ (want allemaal in het Cyrillisch), toch snel je weg kunt vinden. Na en paar tochtjes wordt het een spel wie als eerste weet welke kant we op moeten. En tot slot: de metro van Moskou is ongekend mooi. Elke halte heeft een totaal andere uitstraling maar ze hebben één belangrijke overeenkomst: het zijn kathedralen voor de reiziger die imponeren in grootte en schoonheid.
Eerste ervaring
Onze vuurdoop in de Moskouse metro hebben we als we naar het Kremlin willen. Volgens de kaart is dit een makkelijk ritje; drie haltes op de groene lijn 2 vanaf station Paletevskaya vlakbij ons huisje. Omdat niemand hier Engels spreekt, stellen we iedereen op voor het loket en geven we met onze vingers aan hoe oud de kinderen zijn. We krijgen drie dagkaarten mee°. De metro is een ondergronds doolhof van lijnen, cijfers en kleuren. Op borden staat alles netjes aangegeven, maar alleen in het Cyrillisch en dat is voor ons vooralsnog niet te lezen. De verschillende lijnen rijden op verschillende dieptes, en de groene lijn zit diep. Bij de roltrap deinzen we allemaal terug. Het ding gaat steil naar beneden en het einde is haast niet te zien. We kijken om ons heen; geen lift… Zoon P en dochter F redden zichzelf gelukkig. Sander neemt de buggy met zoon I en Michal houdt zoon M stevig vast. Het is spannend, maar het lukt zonder de kinderen – en onszelf – in de stress te krijgen. Onderaan de roltrap is nog een trap en dan staan we op het perron. Of eigenlijk, de ruimte tussen de perrons 1 en 2, die respectievelijk de ene en de andere kant op gaan. Wij proberen snel uit te vinden op welk perron wij moeten zijn door de eerste vier letters van de eerste halte in de richting die we uitmoeten te ontdekken.
Op de eerste halte volgt het ontluisterende bericht: uitstappen. De groene lijn is vandaag verder afgesloten vanwege werkzaamheden aan het spoor. We voelen ons in eerste instantie een beetje verloren. Maar omdat er zoveel metrolijnen zijn, is er altijd een alternatief. We zijn aangenaam verrast als van verschillende kanten mensen ons aanschieten om te helpen. In het Russisch weliswaar, maar het stereotype beeld van norse Russen met een stuk in hun kraag blijkt toch voor het merendeel onwaar. Met wat aanwijzingen, een blik op de kaart en wat hulp van de kinderen (wie vindt de metrolijn met de juiste kleur en het juiste cijfer), puzzelen we gezamenlijk de route uit. Een route die bestaat uit nog veel meer trappen en roltrappen trouwens… Tien minuten later komen we weer boven de grond voor de poort naar het Rode Plein. Precies daar waar we moeten zijn.
Tips: eenvoudig je weg vinden in de metro
In de twee en een halve dag dat we in Moskou zijn, lukt het ons steeds beter en sneller om onze weg in de metro te vinden. We hanteren een paar eenvoudige richtlijnen om een spoedcursus Cyrillisch te vermijden:
1 – Zorg dat je een plattegrond van het metronetwerk scoort. Of – als dat niet lukt – maak een foto van een plattegrond.
2 – Alle lijnen hebben een nummer en een kleur en zijn dus altijd te herkennen op de bordjes. Belangrijk daarbij is te weten dat elk perron ook een 1 en een 2 heeft; namelijk de ene en de andere kant op. Verwar het cijfer van je metrolijn dus niet met het perronnummer!
3 – Welke kant moet je op? Onthoud de eerste tekens van de naam van de eerste halte langs je route. Die is het makkelijkst te vinden op de bordjes: de eerste naam na het nummer en de naam van de lijn die je moet hebben.
4 – Wanneer moet je eruit? Onthoud de eerste paar tekens van de naam van je eindhalte. Heb je – net als wij – moeite met het Cyrillische schrift? Check dan vooraf op je plattegrond hoeveel haltes er tussen je begin en je eindpunt zitten.
5 – Belangrijk: lijnen kruisen elkaar wel maar op die kruispunten heeft elke lijn zijn eigen haltenaam! Dit kan tot verwarring leiden.
6 – Moet je overstappen; kijk op je kaart waar je dat het beste kan doen. Wat ook kan… Op de muur tegenover het perron staat altijd een antiek overzicht van de haltes die je tegemoet rijdt met onder elke halte een bord met daarop de lijn die je van daaruit kunt pakken.
7 – Geen kleur bij een bordje? Dan ga je richting de uitgang.
De metro van Moskou is een uitdaging met kinderen vanwege het gebrek aan liften en de aanwezigheid van veel steile roltrappen en overige trapjes. Maar daar staat tegenover dat de metro je snel van A naar B brengt. En ook dat je in de metro een vermakelijk spel kunt spelen dat de kinderen mede verantwoordelijk maakt bij het vinden van de juiste kleuren en nummers op je route. Leuk om te doen en je geeft ze het gevoel dat ze een belangrijke bijdrage leveren aan de dag. Altijd goed!
Geniet
Heb je het gebruik van de metro eenmaal onder de knie, dan kun je nog een aspect toevoegen aan je tochten onder de grond: genieten! De metro is opgezet als toonbeeld van alle heil die het communisme brengt voor de werkende man. Dat betekent dat de stations ingericht zijn als ware het kathedralen. Balzalen zijn het, elk anders vormgegeven maar altijd rijkelijk versierd en voorzien van kunstzinnige loftuitingen aan de communistische zege en de stichters van de Sovjetdroom.
Zelfs de kinderen zijn onder de indruk van de grote stations. Ze vinden het niet eens erg als we tijdens onze tochten her en der alleen maar even uitstappen om het station te bewonderen en vervolgens de volgende metro pakken en de reis vervolgen. Indrukwekkend voor hen is ook te zien dat stations de ene minuut vrijwel verlaten zijn en de andere overspoeld met snel wegschietende mensen als een metro weer een bijna eindeloze golf reizigers uitbraakt. Het is als een dans van forensen, een dans die elke anderhalve minuut wordt opgevoerd in alle ondergrondse balzalen van Moskou. Betoverend om te zien…
o Een dagkaart voor de metro kost 210 roebel. Bedenk hoeveel je gebruik gaat maken van de metro, want een enkeltje kost 50 roebel. Een ritje in de metro betekent alle metrolijnen die je gebruikt vanaf het moment dat je ondergronds gaat tot het moment dat je weer boven de grond komt. Overstappen en uitstappen om de ondergrondse stations te bewonderen kan dus allemaal op 1 enkeltje.
2 comments
December 18 .12 . 2018 zijn wij als echtpaar 3 dagen in Moskou geweest en veel gebruik moeten maken van de metro . wij hebben ons gehouden aan kleur en nummer dat ging goed .naast het cyrillische schrift staat ook onze schrift te lezen wat het een stuk makkelijk maakt en de bevolking zijn tot alles instaat om je de goede weg te wijzen .Bij 1 overstap waren wij het spoor bijster daar stond een trein maar zoals wij denken mag je daar niet met een metro kaartje in . dus wel .laat je het kaartje zien en zij kunnen het bevestigen.
De Moskovieten zijn zeker heel behulpzaam. Als het lukt met ze te communiceren tenminste. Wij vonden dat soms best lastig omdat ze weinig Engels spreken. Maar met handen en voeten kom je een heel eind. Fijn dat jullie (ook) goede ervaringen hebben met de metro in Moskou!