Afgelopen herfstvakantie vlogen wij naar Moskou met een overstap van 4 uur op Zurich Airport. We vlogen met Swissair; een maatschappij waar wij nog niet eerder mee gevlogen hadden. We vertellen je hoe wij die vier uur op Zurich Airport doorkwamen en hoe het vliegen met Swissair ons beviel.
Het is tegenwoordig meer regel dan uitzondering dat je in het vliegtuig moet betalen voor een hapje en een drankje. Of dat het meenemen van ruimbagage niet bij de ticketprijs inzit. Met name op goedkope korte vluchten. Onze vlucht naar Moskou was een relatief goedkope vlucht in twee korte delen. Gelukkig leverde dat geen onaangename verrassing op bij het inchecken; we mochten gewoon 20 kilo bagage per persoon meenemen. Niet dat we met 120 kilo gaan lopen zeulen overigens…
De eerste vlucht van ongeveer een uur verloopt prima. We krijgen een drankje en een soort koffiebroodje en dan zijn we er al. Op Zurich Airport zoeken we een plekje waar de kinderen ruimte hebben om te spelen. Dat vinden we aan het einde van de B-pier, waar de hal doodloopt. Daar is ook een klein speeltuintje met stoelen er omheen. Het is op het eerste gezicht een wat vreemd speeltuintje; op het blauwe kunstgras staat een klimding en een wipding en er steken drie ronde heuveltjes bovenuit. We hebben associaties met bootjes in een zee met eilandjes. De kinderen maken er hun eigen verhalen en spelletjes bij. Leuk om te zien dat juist dat impliciete uitnodigt tot fantasie.
We hebben bijna vier uur te overbruggen tot onze volgende vlucht. Terwijl Sander bij zonen I en P in het speeltuintje blijft, verkent Michal samen met de andere kinderen de rest van het vliegveld. Wij zitten duidelijk in het deel waar de gates zijn. Behalve een paar winkeltjes en horecagelegenheden is er niets te beleven. Als we linksaf de hoek omgaan, komen we in een andere wereld. Hier begint een heuse winkelpromenade. In bijna elke winkel zien de kinderen wel iets dat ze hebben willen, dus het schiet niet echt op met onze ontdekkingstocht. Uiteindelijk is er ook niet veel meer te ontdekken dan de winkels. Aan het andere einde buigt de terminal naar rechts en houdt op. Daar vinden we nog wel een zitje met een architectonisch hoogstandje; een gebouw in een gebouw. We kijken even naar de vliegtuigen en lopen dan weer terug om de koffie te halen die Michal Sander een half uur eerder had beloofd… Die koffie (2 cappuccino’s) kost samen met twee flesjes drinken en twee brownies 30 euro. We hebben er dus maar heel erg van genoten.
In onze tas zitten nog vier boomerang vliegtuigjes van de HEMA die we speciaal gekocht hebben voor deze stop. Als je ze goed gooit, dan maken ze een cirkel en komen weer bij je terug. Leek ons handiger dan vliegtuigjes die je gewoon rechtdoor de vertrekhal in gooit! De kinderen gaan er fanatiek mee aan de slag in de grote open ruimte aan het einde van de B-pier. Er zijn weliswaar twee winkeltjes waar af en toe mensen uitkomen, maar dat levert niet echt problemen op. Dochter F is er met name heel bedreven in om haar vliegtuigje een mooie bocht te laten maken, maar ook bij zoon P en zoon M lukt het prima. Zoon I vindt het vliegtuig vooral mooi om mee te rennen en te gooien; en dat is ook goed. Na nog een uur in het speeltuintje gaan we richting onze gate. Die is beneden, want boven gaan alleen vluchten naar Schengen-landen. We moeten dus eerst door de paspoortcontrole….
Beneden zoeken we onze gate (D) en daar treffen we ook al een speeltuintje aan. Één waar ze een glijbaan en een schommeltje hebben, maar ook een paar spelletjes die meer geschikt zijn voor wat oudere kinderen. De kids spelen er nog even lustig op los om vervolgens met z’n vieren een stokbroodje zalm soldaat te maken (à 11 euro, dus ze moesten ‘m delen ja…). We lopen via de wc naar de gate en stappen in de bus die ons naar het vliegtuig brengt.
Nog voor we opstijgen, komt er een vriendelijke mevrouw langs met een mand vol speelgoed waaruit de kinderen iets mogen kiezen. We wisten werkelijk niet dat dit nog bestond. Dat zijn toch extra’s die wegbezuinigd zijn? Nou, niet bij Swissair dus. De kinderen kiezen twee knuffels, een kleur- en een leesboekje. Als we opgestegen zijn, valt Ingmar in slaap met zijn hoofd op de schoot van Michal. Hij is bekaf en slaapt 2,5 uur van de 3 uur durende vlucht. Dat geeft Michal de kans rustig te eten én een tijdschrift te lezen (waarmee ze deze vakantie nu al meer gelezen heeft dan de hele zomervakantie bij elkaar). De rest van de kinderen vermaakt zich prima met kleurplaten, voorlezen etc.
Halverwege de vlucht wordt ook nog een lunch geserveerd – het kan blijkbaar niet op bij Swissair – in vrolijk gekleurde kantonnen ‘lunchboxes’ waar groot ‘freshly made’ op staat. De kinderen krijgen een speciale kindervariant, waar wij niet eens speciaal om gevraagd hebben. En in alle eerlijkheid; het is heerlijk! Voor de kinderen is er een doosje met daarin een bakje maïssalade, een bakje couscoussalade met kip, een stuk echte Zwitserse kaas en een zakje gummiebeertjes. Voor de volwassenen is er naast de maïssalade en de kaas een bakje tarwesalade met ham. En voor iedereen is er een doosje met gebak (abrikoos of zo). En alles is vers en smaakvol. Zelfs de kinderen vinden het lekker. Wat een aangename verrassing! We kunnen ons de laatste keer niet heugen dat we fatsoenlijk eten kregen in een vliegtuig. Eenmaal aangekomen in Moskou kunnen we niet anders dan concluderen dat vliegen met Swissair met kinderen heel goed bevallen is. Het voor ons onbekende Swissair verwerft zich na deze ervaring een plekje tussen onze favoriete vliegtuigmaatschappijen.
