In de Kerstvakantie gingen we met het hele gezin naar het Dolfinarium. Eigenlijk is het Dolfinarium in de winter dicht, maar tussen half december en begin januari gaat het park drie weken open. En tijdens deze winteropenstelling kan je er tegen gereduceerd tarief in. Dat wist ik overigens niet toen ik bedacht dat we het Dolfinarium en Almere – waar we toevallig naartoe moesten – prima konden combineren. Dus we hadden gewoon geluk…
Indeling
Het Dolfinarium. Ik was er nog nooit geweest. En in alle eerlijkheid viel het geheel me een beetje tegen. Grofweg is de indeling van het Dolfinarium als volgt; als je binnenkomt is er links een grote waterpartij, onderverdeeld in verschillende bassins waarin dolfijnen, zeeleeuwen en walrussen zwemmen. Rechts vind je nog meer zeeleeuwen, een bassin vol roggen en haaitjes die je mag aaien (een hoogtepunt voor met name de oudste kinderen) en mag voeren tijdens het voedermoment en de binnenlocatie waar de dolfijnenshow plaatsvindt. Tussen links en rechts in zitten de zeehonden. En verder vind je in het Dolfinarium een heleboel speeltuinen en horecagelegenheden.
Zeeleeuwen die kunstjes doen
Bij binnenkomst krijgen wij een A3 mee, met daarop onder andere het programma van de dag (welke voorstellingen er zijn, wanneer en waar). Met een pen omcirkelen we waar we naartoe willen om ons – na een blik op de klok – direct naar de zeeleeuwen te spoeden. De zeeleeuwen worden gevoerd door twee verzorgers die er samen met de dieren een klein showtje van maken. Onderwijl schalt door de luidspreker uitleg over de manier waarop ze in het Dolfinarium hun beesten trainen. Informatief en nog leuk om te zien ook.
Walrussen die kunstjes doen
Via de dolfijnen – die in opdracht van een aantal verzorgers kunstjes doen voor vis – lopen we naar het walrussenverblijf. Deze dieren hebben zelfs een heus ‘podium’ tot hun beschikking met een tribune eromheen. Als de logge beesten op het podium aangeschoven zijn, realiseer ik me dat ik nog nooit een walrus in het echt gezien heb. Wat een kolossen. Vooral het mannetje is echt huge (zoon P ziet Jabba the Hutt van Star Wars er wel in, zijn favoriete film op dit moment). De show – een soort wedstrijdje tussen twee gecombineerde teams van verzorger en twee walrussen – is leuk gedaan. En het lijkt er echt op dat de dieren er lol in hebben. Maar ach, als je elke keer beloond wordt met vis, dan wil je misschien ook wel.
Ongemakkelijk gevoel
En ineens krijg ik een ongemakkelijk gevoel bij het Dolfinarium. Want hoe natuurlijk is dat; dieren die kunstjes doen. Niet echt, volgens mij. Maar niemand lijkt zich er druk om te maken. Zelfs de mensen die voor de poort van het Dolfinarium flyers uitdelen omdat de dolfijnen zo zielig zijn, blijken er te staan vanwege het kleine bassin en niet vanwege die kunstjes. Evenmin zitten ze in over de walrussen en de zeeleeuwen trouwens.
Dieren die kunstjes doen in het circus
Nog niet zo lang geleden maakten we ons in Nederland druk over wilde dieren die kunstjes doen in het circus. En met succes; circussen mogen vanaf half september 2015 geen wilde dieren meer laten optreden. Het argument: “Het welzijn, de gezondheid en het natuurlijk gedrag van wilde dieren in een circus worden te veel aangetast.” Wilde dieren mogen nog wel gehouden worden in dierentuinen. In de voorwaarden voor hun welzijn staat niets over kunstjes.
Met twee maten meten
Meten we hier nu met twee maten? Is het niet raar dat we het geen probleem vinden om te kijken naar zeeleeuwen die kunstjes doen in het Dolfinarium, maar het zielig vinden als ze dat in een circus doen. Wat is precies het verschil? Dat die beesten in het Dolfinarium niet in kleine hokjes zitten? Die vlieger gaat volgens mij niet op. Dat het Dolfinarium claimt dat ze hun dieren goed verzorgen en dat hun dieren het echt oprecht leuk vinden om kunstjes te doen? Dat geloof ik meteen, maar ik geloof ook dat er circusdirecteuren zijn die dierenwelzijn hoog in het vaandel hebben.
Nooit meer een attractie met dieren
De makkelijkste oplossing is natuurlijk nooit meer deel te nemen aan een attractie met dieren en deze ook niet meer te bezoeken. Nooit meer naar een stierengevecht of naar de hondenrennen (dat deden we toch al niet, want dat heeft duidelijk niets met dierenwelzijn te maken). Maar dan ook nooit meer paardrijden of in een door paarden getrokken koetsje stappen, want paarden worden zeker niet overal even goed behandeld. Niet meer rijden op een olifant of op een kameel (rijden op een olifant staat momenteel ter discussie vanwege hun – soms, meestal, altijd (?) – slecht behandeling, maar over kamelen heb ik nog niemand gehoord). Niet meer naar de dierentuin of een show met dieren, want hoewel ik het in Nederland allemaal wel geloof qua dierenwelzijn, weet ik niet of ze hun dieren in buitenlandse dierentuinen ook altijd goed behandelen. En die gave sledehondentocht in Lapland kunnen we dan ook wel van de bucketlist halen, want er zijn vast ook sledehondenhouders die niet goed voor hun dieren zorgen.
Dierenwelzijn als maat
Maar ik wil ik helemaal niet nooit meer dieren. Want in alle eerlijkheid vinden mijn kinderen en ik attracties met dieren over het algemeen heel leuk. We vonden het bijvoorbeeld heel bijzonder om op een olifant te rijden; iets waar ik me met de kennis van nu enorm voor zou moeten schamen. Zelf probeer ik daarom altijd met één maat te meten; namelijk het dierenwelzijn. Ik vind het heel belangrijk dat dieren goed behandeld worden; dat ze – relatief gezien – voldoende leefruimte hebben, niet gedwongen worden tot het doen van iets dat ze niet willen (onder andere het doen van kunstjes) en daarvoor ook niet gestraft worden. En dit probeer ik bij de keuzes die ik maak voor ogen te houden. Dus laat ik me van tevoren (uitgebreid) informeren en kijk ik ter plaatse goed om me heen.
Keuzes maken met gezond verstand
Ik geef direct toe dat het een arbitraire maat is. Want wie ben ik en wat weet ik er nou van? Maar uiteindelijk trekt ieder van ons een zelfgekozen grens tussen wat we wel en niet oké vinden als het gaat om attracties met dieren; niet op een olifant, wel een sledehondentocht. En hoe erg is dat als wij ons bewust zijn van onze verantwoordelijkheid en het effect van onze keuzes. Ik ben geen voorstander van algehele verboden; ik gebruik liever mijn gezond verstand om verantwoorde keuzes te maken. En daarbij geldt voor mij: bij twijfel niet doen.
Groot succes
Ons bezoek aan het Dolfinarium sluiten we af met de dolfijnenshow Aqua Bella. En afgezien van tenenkrommend toneelspel van de deelnemende mensen, is het een mooie show. De dolfijnen lijken het leuk te vinden en de kinderen kijken hun ogen uit. In de auto terug naar huis raken ze niet uitgepraat over de dag. Alle vier – en dat is best bijzonder – vonden ze ons bezoek aan het Dolfinarium een groot succes. Of we de volgende dag niet nog een keer kunnen. En sindsdien valt het verzoek nog regelmatig. En tenzij iemand mij kan overtuigen van het feit dat er iets ernstig mis is met het dierenwelzijn in het Dolfinarium – en dan bedoel ik erger mis dan met het welzijn van dieren in de dierentuin – gaan we op termijn gewoon nog een keer.
Nog wat praktische tips…
- Tijdens de winteropenstelling betaal je 15 euro (als je online boekt!) per persoon toegang vanaf 3 jaar. In ons geval is dat 75 euro en dat is dan nog aanzienlijk minder dan we zouden betalen tijdens het reguliere seizoen.
- Er is een grote parkeerplaats voor de deur, waar je 8,50 euro voor moet betalen. Let op, je moet een parkeerkaart in je auto leggen, dus die moet je kopen voordat je naar binnen gaat.
- Je kunt met verschillende dieren op de foto tegen extra kosten (iets wat ons sowieso te ver gaat).
- Voor 2 euro heb je een schelp met kleine visjes waarmee je de roggen en de haaitjes kunt voeren.
- Voor 5,50 euro koop je een speciale thermomok die je mag houden en zo vaak kunt bijvullen met koffie, thee en warme chocomelk als je wilt.
