Al jaren wil ik naar Mont Saint-Michel. Dat bijzondere rotsachtige eilandje voor de kust van Normandië met dat enorme klooster erop en die muur eromheen. Dat eilandje dat je vroeger alleen bij laag water kon bereiken en dat er op foto’s altijd zo magisch uitziet. Dit voorjaar dient de gelegenheid zich eindelijk aan. Als ik een midweek op camping Domaine de Litteau in Normandië verblijf. Het is van daaruit weliswaar nog een uur rijden, maar het voelt als nu of nooit… Omdat de kinderen enorm genieten van het zwembad op de camping, vertrekken we pas rond een uur of 5. En hoewel ik nog even twijfel of dat wel handig is, blijkt het achteraf gezien de perfecte timing voor een bezoek aan Mont Saint-Michel met kinderen.
Mont Saint-Michel
Mont Saint-Michel is nu een klein getijdeneiland voor de kust van Normandië met daarop een groot klooster. Maar oorspronkelijk lag de rots waar nu het klooster op staat, op het vasteland. Het verhaal gaat dat op deze plek begin 8ste eeuw de aartsengel Michaël verscheen aan de heilige Aubert (bisschop van Avranches) die naar de rots ging om rustig te bidden. De aartsengel beval Aubert op die plek een kerk te bouwen en dat deed hij vervolgens. In 709 verwoestte een vloedgolf het bos om de rots en werd de rots een eiland. Op de plek van het kerkje wordt in de eeuwen die volgen het klooster gebouwd. Niet in één keer, maar in etappes. Met name ook vanwege het feit dat er af en toe weer een deel afbrandt of verwoest wordt. Vandaar ook de verschillende bouwstijlen. In 1979 wordt Mont Saint-Michel met abdijcomplex en de omliggende baai uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed.
Al ver voordat we er zijn, zien we de toren van het klooster boven de dijk uitsteken. De kinderen verrekken hun nekken bijna om – naarmate we dichterbij komen – steeds een beetje meer van het eiland te zien verschijnen. Het is de perfecte aankomst, want naarmate ze meer zien, hebben de kinderen steeds meer zin het eiland te bezoeken.
Lopen of met de pendelbus
Tot een paar jaar geleden moest je je bezoek aan Mont Saint-Michel goed plannen omdat je het eiland alleen bij laag water kon bereiken. Tegenwoordig kan je er op elk moment van de dag komen. Met de auto naar het eiland mag je niet meer. De oude parkeerplaats aan de voet van Mont Saint-Michel is weg en er is een nieuw parkeerplaats op het vasteland aangelegd. Een enorme parkeerplaats, waar ik door middel van afzettingen en pijlen naar het juiste parkeervak geleid wordt.
Een breed wandelpad brengt ons vervolgens naar het bezoekerscentrum, waar ook de toiletten zijn. Als je het wandelpad blijft volgen, kom je vanzelf op de weg naar Mont Saint-Michel. Ik was van plan om de 2,5 kilometer naar Mont Saint-Michel met de kinderen te gaan lopen. Maar het is al 18.00 als we uit de auto rollen en als ik er nog eens over nadenk, lijkt dat me vragen om moeilijkheden. Bovendien is de pendelbus die je in 12 minuten tot 350 meter voor de ingang van het eiland brengt, gratis. De Navette Passeur is een bus met een bestuurderscabine aan beide kanten (net als de trein eigenlijk). Daardoor hoeft ‘ie niet te draaien…
We stappen dus in de bus en rijden langs restaurants en hotels richting het eiland. Volgens de getijdetabel is het hoog water, maar toch is Mont Saint-Michel vandaag jammer genoeg niet omgeven door water. Ik begrijp dat dat te maken heeft met de verzanding die de afgelopen decennia plaatsgevonden heeft rond het eiland. Dat het eiland tegenwoordig alleen nog maar bij extreem hoog water een echt eiland wordt. Maakt niet uit… Mont Saint-Michel is in het echt net zo sprookjesachtig als op de foto’s. Terwijl we dichterbij komen wil ik de hele tijd foto’s maken, maar dat is vanuit die bus nog niet zo makkelijk. Wil je onderweg naar het eiland foto’s maken, dan kan je echt beter gaan lopen.
Een bezoek aan Mont Saint-Michel met kinderen
Als we 350 meter voor Mont Saint-Michel uit de bus gezet worden is het overigens nog steeds prima fotograferen… Natuurlijk zijn we niet alleen, maar heel druk is het gelukkig ook niet. Ik loop rustig naar de ingang terwijl de kinderen een omweg maken via het zand. Hoewel de kinderen graag een rondje om het eiland hadden gelopen, doen we dat niet. Vanwege de tijd, maar ook omdat het afgeraden wordt dat op eigen houtje te doen vanwege de grote getijdeverschillen in dit gebied. Maar leuk lijkt met me wel, dus zo’n wandeling met gids spaar ik voor een volgend bezoek aan Mont Saint-Michel met kinderen.
We wandelen door de poort rechts en komen in de hoofdstraat (Grande Rue) met winkeltjes, restaurants en ijszaakjes aan weerszijden. De kinderen lopen van links naar rechts en vergapen zich aan van alles. En dat kan gelukkig, want er zijn niet zo heel veel mensen meer. De hoofdstraat wordt vrij snel een hoofdstraatje… smaller en langzaam stijgend naarmate we verder lopen Ik probeer me voor te stellen hoe het hier overdag is. Als er busladingen toeristen door dit straatje lopen…
Naar het klooster
Als we links tussen twee huizen een smalle trap zien, slaan we af. Ik pas er net door met m’n rugtas… Op het hoger gelegen pad gaan we eerst links, maar dat loopt dood. We blijven wel even staan om van het uitzicht te genieten. We lopen terug en nemen een kijkje op de begraafplaats bij l’église St Pierre. Dan klimmen we nog verder omhoog en slaan linksaf om meteen met een scherpe bocht rechts voor het klooster langs te lopen. Het klinkt wellicht alsof we snel gaan, maar niets is minder waar. Ik vergaap me onderweg meerdere malen aan het uitzicht en de prachtige gebouwen terwijl de kinderen allerlei katten zien die gevolgd moeten worden. Grappig genoeg komen we haast geen mensen tegen…
De trappen naar de toegangspoort van het klooster zijn indrukwekkend, maar verder komen we niet want het klooster is op dit tijdstip (19.15) helaas gesloten. We vervolgen het pad over de stadsmuren die parallel aan de Grande Rue lopen. Het uitzicht over zee, het strand, de toegangsweg en het vaste land is prachtig zo in het avondlicht. We nemen onze tijd om alles goed te bekijken en te genieten van deze bijzonder plek die we haast voor onszelf hebben.
Uiteindelijk komen we weer uit op de haast uitgestorven Grande Rue. Het is 8 uur als we weer onder de poort door naar buiten stappen. Ook op de grote open ruimte voor Mont Saint-Michel – ik neem aan dat hier vroeger de parkeerplaats was – is haast niemand, dus we maken nog even wat foto’s van het eiland dat er prachtig bijligt. Dan lopen we naar de opstapplaats van de pendelbus die ons terugbrengt naar de toiletten vanwaar we naar onze auto wandelen.
Bijzonder en zo rustig…
De kinderen zijn helemaal vol van onze bezoek aan Mont Saint-Michel. Net als ik, vonden ze het alle vier een hele bijzondere belevenis. Het eiland is in het echt net zo sprookjesachtig als op de foto’s. Ik ben dan ook heel blij dat we toch gegaan zijn. En dat we het eiland zo voor onszelf hadden, was echt een cadeautje. Geheel in stijl sluit ik mijn bezoek aan Mont Saint-Michel met kinderen af. Met een late avondmaaltijd bij de McD langs de snelweg bij Pontorson…
Overige informatie
- Parkeren is niet gratis. Voor een dag betaal je in het hoogseizoen 14 euro (9 euro in het laagseizoen). Kom je na 19.00 en vertrek je voor 1.00, dan betaal je het hele jaar door 4,50 euro.
- Honden zijn niet toegestaan in de busjes (behalve als ze in een tas zitten) en ook niet in het klooster. Op Mont Saint-Michel zelf mogen ze wel komen, maar alleen aangelijnd.
- De pendelbus rijdt van 7:30 tot 00:00.
- De toegang tot het eiland is gratis. Voor een bezoek aan het klooster betaal je 10 euro pp (kinderen zijn gratis). De openingstijden vind je op de webite van l’abbaye Mont Saint-Michel.
