Een dagje fietsen in de Westhoek (Ieper en omgeving) met kinderen

We hebben het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat we het kunnen… Dat was wat ik ongeveer dacht toen ik besloot dat het een goed idee zou zijn 30 kilometer te gaan fietsen in de Westhoek – lees: Ieper en omgeving – met de kinderen. Eerder durfde ik het niet aan om met de kinderen een fietstocht te maken, al vind ik een fietstocht wel een heel leuke manier om een stad of gebied te ontdekken. Het feit dat deze fietstocht speciaal voor gezinnen is en voornamelijk over het platteland gaat, heeft me over de streep getrokken. Dat moet toch lukken met drie fietsende kinderen…

Fietsen in de Westhoek

Het dagje fietsen in de Westhoek is één van de dingen die we ondernemen tijdens onze stedentrip naar Ieper (we bezoeken ook het nieuwe Yper Museum; een aanrader met kinderen). Voordat we op pad gaan, heb ik onze fietsroute al even bestudeerd. Het is een speciale route voor kinderen met de naam ‘Crossen door de bossen met Jaek en Nink’. Dat die naam een beetje misleidend is – er is weinig crossen door de bossen bij – en mijn kinderen daar dan ook een beetje teleurgesteld over zullen zijn, weet ik dan nog niet. Op de achterkant van de routekaart staat de uitleg bij de nummers op de kaart. We kunnen op wel 13 plekken stoppen, maar dan komen we nooit meer terug. Ik bedenk waar ik in ieder geval wil stoppen en verder zien we het wel.

Chez Marie

Als we onze huurfietsen opgehaald hebben bij Chez Marie – die eigenaresse Mieke allemaal geduldig op de juiste hoogte stelt – rijden de kinderen eerste een paar rondjes over het plein voor de Lakenhallen om te leren remmen. Ze hebben alle drie een mountainbike met versnellingen en handremmen, geen terugtraprem. Ik begrijp dat dat gewoon is in België, maar dat zijn mijn kinderen niet gewend. Enige oefening is dus wel op z’n plek voordat we het verkeer induiken. Zoon I – die in eerste instantie nogal teleurgesteld is dat hij niet zelf mag fietsen – kan ik uiteindelijk wel verleiden plaats te nemen in het fijne kinderzitje achterop mijn fiets.

Menenpoort

We vertrekken vanaf de Grote Markt van Ieper in de richting van de Menenpoort. Dit is een rottig stukje, want onduidelijk en druk. De kinderen fietsen daarom op aanraden van Mieke op de stoep. Voorbij de Menenpoort zien we geen bordjes – deze route wordt aangegeven door speciale bordjes die goed te volgen zijn – dus pak ik de kaart er maar even bij. Ik zie dat de route eigenlijk een brug verderop loopt en dus rijden we daar langs het water naar toe. En inderdaad, daar vinden we een bordje dat ons linksaf stuurt. Na het oversteken van een drukke straat, komen we al snel in een rustige buitenwijk van Ieper en vervolgens op het platteland. En zo rijden we richting Zonnebeke; meteen het langste onafgebroken stuk van de route.

Kasteeldomein Zonnebeke

In Zonnebeke komen we bij Kasteeldomein Zonnebeke. Als we het park in komen rijden, zien de kinderen een fijne speelplek. Ik laat ze en ga op zoek naar de wc’s (die ik vind in een apart gebouwtje) en vervolgens naar het bezoekerscentrum dat – net als het Passchendale Memorial Museum – in het ‘kasteel’ gevestigd is. Het is druk in het bezoekerscentrum. Een buslading toeristen wil een audiotour voor het museum, ik wil alleen een leuke speurtocht voor onderweg. Met de tocht ‘Speuren naar sporen in het Polygoonbos’ in de hand (1 euro) stap ik weer naar buiten om de kinderen te verzamelen.

Bij mooi weer is dit zeker een fijne plek om even te stoppen; vanaf het terras van restaurant Koklikoo (dicht als wij er zijn) heb je prima zicht op de speeltuin. Bovendien is in en rond kasteeldomein Zonnebeke genoeg te doen om je een dag te vermaken met kinderen. Zo had ik het ook leuk gevonden om met de kinderen de speurtocht ‘De verdwenen steen van Zonnedaal’ bij de archeologische site van de Augustijnenabdij te doen…

Polygoonbos

We fietsen verder door het park en vervolgens weer over kleine weggetjes tot aan het Polygoonbos (dat in de Eerste Wereldoorlog volledig verwoest werd). We parkeren onze fietsen op de hoek van de Dreve en de Lotegatstraat en wandelen het bos in aan de hand van de speurtocht. De speelzone slaan we even over. We volgen de route die de foto’s op de speurtocht aangeven. Elke keer als we op de plek van een foto staan, beantwoorden de kinderen een vraag en lezen ze onder het goede antwoord waar we heen moeten. In de – voor ons – verste punt van het Polygoonbos (dat ongeveer de vorm van een driehoek heeft) ligt Buttes New British cemetery. We lopen een rondje en bekijken de graven. Zoon I vindt vooral de regimentstekens met dieren mooi…

Richting Provinciedomein Palingbeek

Weer terug bij de fietsen willen we eigenljk wat eten in het tegenovergelegen café De Dreve, maar helaas is dat gesloten. De kinderen balen, want die hadden graag op het gave speeltoestel gespeeld dat even verderop staat, maar dat gaat dus niet door (en het is me eigenlijk ook niet helemaal duidelijk of dat bij het café hoort)… We fietsen verder en steken de snelweg (fly-over) en een doorgaande weg (goed uitkijken!) over.

Ondanks dat het steeds kouder wordt, is het heerlijk om door dit landelijke gebied te fietsen. We komen niet veel auto’s tegen en dat maakt het goed te doen met de kinderen die lekker doorrijden. Alleen Zoon M moet ik ondertussen af en toe duwen, want voor hem is 30 kilometer toch nog wel een beetje ver. We stoppen even bij een heel mooi paard dat zich zonder problemen laat aaien (fijn om koude handen te warmen) en in ruil daarvoor handen vol gras krijgt.

Hill 60

Een half uur later komen we langs Hill 60, dat direct aan onze route ligt. Ik zie een informatiebord en een planken wandelpad en besluit snel even te kijken. Het stond niet op mijn programma, maar nu we er zo langsfietsen is het best een goed idee om de benen even te strekken. In dit gebied lag in de Eerste Wereldoorlog het front (eigenlijk in het hele gebied waar we doorheen fietsen), dus hier is ontzettend gevochten. En dat zie je nu nog in het landschap dat helemaal hobbelig is van de mijnen die hier ontploft zijn.

Ik moet de kinderen toch even uitleggen dat het landschap langzaam plat wordt als iedereen eroverheen loopt en dat ze daarom een wandelpad gemaakt hebben…

Restaurant Hill 60

Als we snel heen en weer gelopen zijn over het pad (dat zo’n 200 meter lang is) parkeren we de fietsen bij het restaurant aan de overkant van de weg want we hebben reuzehonger. Het restaurant dat – heel toepasselijk – ook Hill 60 heet, ziet er dicht uit. Gelukkig is het open en hebben ze friet en frikadel, maar het is geen aanrader. De inrichting is ongezellig en net als de bediening niet echt kindvriendelijk. Bovendien vind ik de prijs-kwaliteitverhouding nogal onvoordelig (lees: het eten is vrij prijzig). Na deze late lunch, wachter we even tot de eerste regenbui overgetrokken is en gaan dan in de miezerregen verder.

Caterpillar Crater

Net voorbij Hill 60, aan de andere kant van het spoor, ligt Caterpillar Crater. Veroorzaakt door de inslag van een dieptemijn in 1917, is dit gat in de grond nu een idyllisch meertje waar je omheen kunt lopen. Dat doen wij niet. Wij lopen weer naar onze fietsen en rijden door tot we in het Provinciedomein Palingbeek komen. Hier is een fijne speeltuin, maar die slaan we gezien het weer maar over. In het bos willen de kinderen nu eindelijk wel eens crossen door de bossen, maar verder dan het grote pad, komen we niet. En nee, ze morgen ook niet over het planken wandelpad bij The Bluff fietsen.

The Bluff

We stappen wel even af bij The Bluff. Weer zo’n plek waar je de sporen kunt zien die de oorlog in het landschap achtergelaten heeft. Bij het begin van het pad is een soort bezoekerscentrumpje waar een film vertoond wordt over de oorlog in dit gebied. We kijken een stukje film en lopen een stukje over het planken wandelpad waarlangs borden met gedichten en grote houten megafoons staan, waarin je naar de gedichten kunt luisteren.

ComingWorldRememberMe (CWvRM)

Vanuit The Bluff kan je het kunstproject ComingWorldRememberMe (CWvRM) bezoeken. Het indrukwekkende kunstwerk bestaat uit 600.000 identieke beeldjes die de slachtoffers van de Eerste Wereldoorlog symboliseren en een groot ei met een barst erin. Je kunt het goed overzien vanaf het uitzichtpunt waar we even verderop voorbijfietsen en je kunt er ook vanaf de andere kant in.

Terug naar Ieper

We blijven niet lang, want het begint weer te regenen. Met een behoorlijk vaartje rijden we het laatste stukje van de route. Zelfs zoon M heeft er weer zin in. En voor we het weten zit ons dagje fietsen in de Westhoek er op. Via de brug over de gracht om de vesting en door de poort, komen we weer in Ieper. Net voor we weer bij Chez Marie aankomen, vraagt dochter F of ik denk dat de fietsen in de achterbak van onze auto kunnen. Ze is zo blij met haar fiets dat ze ‘m eigenlijk mee naar huis wil nemen. Dat geldt ook voor zoon M, die met moeite afscheid kan nemen van zijn groene mountainbike. Het zijn perfecte fietsen om te crossen door de bossen. Maar voor deze fietstocht waren ze ook heel prima!

Wil jij ook fietsen in de Westhoek met je gezin? Dat kan natuurlijk.

• De fietstocht ‘Crossen door de bossen met Jaek en Nink’ kan je gratis bestellen via internet of kopen bij de Dienst Toerisme in de Lakenhallen.
• Fietsen kan je huren bij Chez Marie aan de Neermarkt 6 (11 euro voor een halve dag, 15 euro voor een hele, dinsdag gesloten).
• Langs de route zijn verschillende gelegenheden waar je iets kunt eten en drinken. Op de achterkant van de route kan je ze vinden.

Ons dagje fietsen in de Westhoek werd mede mogelijk gemaakt door Toerisme Vlaanderen en Chez Marie, maar ik geef zoals altijd mijn persoonlijke mening.