Nog voordat ik op vrijdagmiddag alle spullen uit de auto en in de boslodge hebº, zijn de jongetjes al op pad met hun Bob de Bouwer-auto’s. Ze moeten nog even wachten tot ik klaar ben voordat we naar de grote speeltuin gaan – ik wil toch eerst even zelf kijken of dat alleen vertrouwd is voor die kleintjes – en dus vermaken ze zich op en rond het klimtoestel op het veld met seizoensplaatsen dat grenst aan ons veldje met boslodges. Dochter F legt alvast de kussens op de loungebank buiten terwijl ik de tassen in de kamer zet en het eten in de koelkast mik. Dan loop ik met de kinderen naar de andere kant van de ‘straat’. Er zijn twee springkussens in rood, geel en blauw, een grote glijbaan en nog heel veel andere klim-, klauter- en schommeltoestellen. Ik kijk het even aan en zie dat het goed is. Ik meld de kinderen dat ik even naar het restaurant loop dat op de andere hoek tegenover de speeltuin zit. Ik bestel een cappuccino en ga op het terras zitten. Een goed begin van mijn weekend op recreatiepark ‘t Zand in Alphen (NB).
Het is al bijna zeven uur en ik heb geen zin om te koken. Bovendien is het nog heerlijk warm en wordt voor de rest van het weekend slecht weer voorspeld. Ik besluit daarom zo lang mogelijk buiten te blijven met de kinderen. We bestellen friet in het cafetaria naast het restaurant. Aan de andere kant van het cafetaria staat het ‘honk’ van de kidsclub. Het is nu dicht maar morgenochtend om half 11 wordt er geknutseld heb ik begrepen van de dame achter de bar. Voor de kidsclub op het terras staat een soort speelrijtuig, waar de kinderen zich op vermaken terwijl we wachten op het eten. We eten onze frietjes lekker buiten op het terras, nu het nog kan…
Zaterdag
Als ik zaterdagochtend wakker word, geeft de thermostaat 14 graden aan. Ik zet de verwarming hoger, kleed iedereen warm aan en zet de kinderen in de auto om zoon P op te halen. Het zal de enige keer zijn dat we tussen aankomst en vertrek het park verlaten… Als we aan het begin van de middag terugkomen, staat de kinderbingo op het punt van beginnen. Voor de twee kleintjes is dat nog een beetje te moeilijk, maar zoon P en dochter F lijkt het wel leuk. Op de bar staan de cadeautjes die je kunt winnen; drie per ronde en dan nog een superhoofdprijs. Het meisje – gekleed in een blauwe stippenjurk met kwasten en een fantastische oranje hoedpruik – zit naast de cadeautjes aan de bar en draait aan het rad. ‘Wel leuk’ blijkt een understatement; het is reuze spannend! Ik loop ondertussen heen en weer tussen de speeltuin en het restaurant om te kijken of alles goed gaat met het afstrepen van de nummertjes en met de jongetjes die met de auto’s van de glijbaan af komen.
Als de buit binnen en de bingo afgelopen is, lopen we een rondje over het park. Recreatiepark ’t Zand ligt midden in een bosgebied van 250 hectare. Het park is 20 hectare groot en heeft (slechts) 380 plaatsen. We lopen richting het zwemmeer dat net achter het park ligt. Onderweg komen we langs verschillende velden met daar omheen jaarplaatsen, seizoensplaatsen of toeristische plaatsen. Alle velden zijn groen en ruim met een speelterrein en alles ziet er goed onderhouden en opgeruimd uit. Via het veld met de Happy Lodges en de safaritenten komt we op het enorme speelveld, dat de camping van het zwemmeer scheidt. Een heerlijke plek om te rennen en te voetballen…
Het zwemmeer en het strand er omheen liggen er verlaten bij. In de verte aan de overkant van het water zien we wel mensen wandelen, maar aan onze kant is niemand. Het water ziet groen onder de dreigende wolkenhemel. Dat weerhoudt de kinderen er niet van er even in te willen staan. Ik trek ze hun laarzen aan en haal de schepjes uit de tas. Het meertje blijkt vol te zitten met kikkervisjes. En hoe leuk is het om die rare zwarte ‘visjes’ te vangen met een schepje… We lopen terug over veld N en O; velden met jaarplaatsen. En ik blijf me verbazen over hoe mooi en ruim het park opgezet is. Iedereen heeft echt een eigen plekje met een tuintje, de huisjes staan er mooi bij tussen het groen en zijn goed onderhouden. Ik kan me best voorstellen dat je hier een deel van je tijd wilt wonen. Je staat wel op een park, maar je merkt er niets van. Zoveel privacy…. En je kunt volop wandel en fietsen in de directe omgeving.
Terug bij de boslodge haal ik de tafeltennisbatjes uit de tas. Naast de speeltuin staan twee tafeltennistafels (en een voetbaltafel) en voor mij zijn vakantie en tafeltennissen onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ook zoon P en dochter F vinden het heel leuk om te doen en zoon P blijkt er best goed in. Ik speel om de beurt met ze terwijl M en I alweer op het springkussen staan. Dan laat ik ze alleen om samen of met andere kindjes – en die zijn er genoeg – verder te spelen zodat ik kan koken.
Zondag
Op zondagmorgen vervoegen we ons om half 11 bij de kidsclub. De kinderen hebben zin om te knutselen en ik vind het geen probleem om de coördinatie op dat punt – gedeeltelijk – uit handen te geven. Op lange biertafels liggen voor elk kind knutselspullen klaar. Het moeten een piraat en een papegaai worden. Met de tong uit de mond wordt er geknipt en geplakt. De jongens en meisjes van het animatieteam helpen waar nodig, maar laten de kinderen ook lekker aanklungelen. En het resultaat mag er zijn. Zelfs zoon I slaagt erin een soort piraat te fabriceren…
Volgens het activiteitenoverzicht dat ik bij aankomst in de boslodge aantrof, is er ’s middags levend tafelvoetbal. Zoon P en dochter F willen wel en mogen van mij zelf naar veld X lopen (waar ook de safaritenten staan). Ik volg iets later met de twee kleintjes. Het is een dolle boel in het grote opblaasbare voetbalveld, waarin je – als ware je een poppetje van een voetbalspel – door middel van een touw aan jouw ‘stok’ vastzit. Het beperkt de bewegingsruimte nogal, alhoewel sommige kinderen ineens heel lenig blijken. Zoon M wil ook meedoen en dat mag. Zoon I zit op de rand van het veld met één van de meisjes van het animatieteam en moedigt de voetballers aan. En ik zit erbij en geniet van mijn kinderen die lol hebben…
Recreatiepark ’t Zand is een echt familiebedrijf dat gerund wordt door broer en zus Van Loon; zij is voornamelijk actief bij de receptie en in de recreatie en hij in de horeca en de buitendienst. Omdat ze het belangrijk vinden dat iedereen het naar de zin heeft, organiseren ze veel. Vooral voor kinderen. De meeste activiteiten zijn gratis, maar soms wordt een kleine bijdrage gevraagd. Zo betaal ik 2 euro per kind voor deelname aan de kinderbingo, het tafelvoetballen was gratis. Ze organiseren ook activiteiten voor volwassenen: sportactiviteiten, bingo, wijn- en bierproeverijen, crea 18+ activiteiten – geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen – en kaartavondjes. Zo’n animatieprogramma voor volwassenen is niet helemaal mijn ding en bovendien praktisch een uitdaging als je alleen bent met vier kinderen. Ik sla de bingoavond op zaterdag dus maar over (zeer tegen de zin van zoon P overigens, die de smaak helemaal te pakken heeft).
Maandag
Op maandagochtend moet ik de boslodge om 10 uur verlaten. Dat kost wat moeite, maar na een race tegen de klok heb ik alle zooi vlak voor half 11 weer in de auto. Net op tijd voor het knutselen, dat ook vandaag weer op het programma staat. Gelukkig heb ik geen haast om naar huis te gaan, want de kinderen willen heel graag meedoen. Dit keer moet er een krab gemaakt worden, compleet met scharen en ogen. Zo leuk om te zien dat ze alle vier zo fanatiek bezig zijn.
Er wordt nog druk gespeeld en getafeltennist als we voor een afscheidslunch van frietjes en ijsje het restaurant in schuiven. En daarna kunnen we nog niet naar huis, want de kinderen willen boogschieten. We lopen naar het speelveld, om daar te constateren dat deze activiteit niet doorgaat vanwege het weer. Jammer dan… We kijken nog even naar het meer – dat er vandaag net zo desolaat bij ligt als zaterdag -, maar regen dreigt dus haasten we ons terug naar de auto. Het is half vier en de hoogste tijd om terug te rijden naar Rotterdam. Met pijn in het hart verlaten we ’t Zand. Zeker weten dat we nog een keer terug komen op dit leuke park.
Zoals gezegd zijn wij het terrein niet afgeweest tijdens ons weekend op ‘t Zand. En ook van de tennisbaan hebben we geen gebruik gemaakt. Maar er is genoeg te doen in de directe omgeving van het park als ik de informatiebrochures in het tasje dat ik bij aankomst meekreeg, mag geloven. Dierenpark De Oliemeulen, dat zichzelf afficheert als het vreemdste dierenpark van Nederland, had me wel leuk geleken. Net als het Brabants museum en het Klim en avonturenbos (alle in de buurt van Tilburg). Hebben we in ieder geval nog wat om te doen als we terugkomen…
º Wil je weten hoe de boslodge me beviel… Je leest het hier: blij in mijn boslodge. En ik schreef ook een blog over de speciale één-oudervakanties die ze op Recreatiepark ‘ Zand aanbieden in de zomer.
