Een hele dag spelen bij Erve Brooks in de Achterhoek

In Gelselaar – ik neem aan dat iedereen weet waar dat ligt – vind je een plek waar het fijn spelen is voor kinderen en waar je als volwassen heerlijk relaxt kunt zitten: Erve Brooks. Gelselaar – voor wie het toch niet weet – is een klein dorp in de Achterhoek. En net buiten dat dorp staat een oude Saksische boerderij waarin Pannenkoekenboerderij Erve Brooks gevestigd is. Of de pannenkoeken lekker zijn, kan ik je helaas niet vertellen. Maar dat je goed kunt spelen bij Erve Brooks, kan ik zeker bevestigen.

Als ik in de auto stap op weg naar Gelselaar, heb ik eigenlijk geen idee waar we precies naar toe gaan. Ik ben in de Achterhoek, het is prachtig weer en ik ben op zoek naar een plek waar we een blotevoetenpad kunnen lopen. En zo kom ik uit bij Erve Brooks. Ik parkeer de auto op de eerste parkeerplaats die ik tegenkom en we lopen het terrein op. Binnen no-time zijn de kinderen verdwenen in de speelschuur (een donkere schuur met een apenkooi erin).

Ik ga op het terras van het naastgelegen restaurant zitten en bestel een cappuccino. Ook loop ik alvast even naar de start van het blotevoetenpad (en het avonturenpad). Deelname kost 3,50 pp, maar dan krijg je wel een speciale Erve Brooks rugzak mee met daarin voor iedereen een capri-sun en een stroopwafel. Als de koffie op is, roep ik de kinderen en hijs ze in hun zwemspullen. Het is al bijna 25 graden dus dat vinden ze best een goed idee. Voor we starten gaan we allemaal nog even naar de wc in de aangrenzende schuur. En ik smeer iedereen ook nog even in voordat we in de brandende zon aan de wandel gaan.

Blotevoetenpad

We kiezen er voor eerst het blotevoetenpad te lopen. Onze schoenen zetten we in de houten kistjes die bij het begin van het pad opgestapeld staan. Ze staan op een vlonder, met daarop ook twee badkuipen met pompen waar je je in kunt afspoelen als je vuil terugkomt. En er zijn twee melkbussen die je door aan een touwtje te trekken kunt laten omkieperen. Mijn kinderen springen het liefst meteen onder die douches, maar dat bewaren we toch maar voor later.

Het pad begint met zand. Daarop volgt een smal slootje met heel vies water. En relatief diep ook nog. De kinderen banjeren er achter elkaar doorheen. Gelukkig kan je er ook gewoon langs lopen… Met zwarte benen komen ze aan bij een helder, maar koud meertje. Via een vlotbrug – die niet boven, maar in het water hangt – kan je naar de overkant lopen. Maar je kunt natuurlijk ook gewoon in de plas gaan liggen… Via nog wat modder en water lopen we weer terug naar de boerderij. Al met al hebben we het blotevoetenpad in een klein half uurtje gewandeld. Even opfrissen en wat drinken voordat we doorgaan naar het avonturenpad.

Avonturenpad

Het avonturenpad is een beduidend langer pad waar 1,5 tot 2 uur voor staat. Anderhalf uur doen we er inderdaad wel over, maar wat is het leuk! De kinderen proberen elke hindernis te volbrengen. Het zijn vaak klim- of evenwichtsonderdelen. Sommige makkelijk, andere moeilijker. Soms is er zelfs een makkelijke en een moeilijke variant. Zoon P kan elke evenwichtsbalk zonder hulp over. Ook ik probeer er een aantal, maar dat gaat aanmerkelijk minder soepel. Gelukkig voor ons is het water onder de meeste hindernissen opgedroogd, dus angst voor een nat pak hoeven we niet te hebben.

Alleen bij het vlot is gelukkig nog voldoende water. Er staat een behoorlijke rij dus we moeten even geduld hebben. Dat hebben mijn kinderen niet, dus die verzinnen een plan. Het vlot gaan namelijk vol heen en leeg terug. Dus rennen ze naar de andere kant om de terugweg voor hun rekening te nemen. Dat vinden de kinderen aan mijn kant niet leuk, want zij waren toch eerst… Ik vind het wel slim bedacht eerlijk gezegd.

Uiteindelijk komen we weer bij de boerderij, zij het op een andere plek dan we begonnen zijn. Maar ook hier is een terras en ook hier is genoeg te doen voor kinderen. Er zijn dieren, er is een speeltoestel, een springkussen en een palenparcours over het water. En – nog iets verder naar links – een enorm touw waaraan je heen en weer kunt zwaaien. Het kost wat moeite om de kinderen daarvan weg te houden, maar we besluiten eerst naar de museumboerderij te lopen die nog iets verderop ligt, zodat de kinderen hun ‘prijs’ in ontvangst kunnen nemen.

Erve Brooks Niehof

Ook bij de museumboerderij Erve Brooks Niehof is het goed toeven, zowel voor ouders als voor kinderen. Er is weer een terras en er zijn verschillende speelmogelijkheden, waaronder een heuse boomhut met glijbaan en een waterspeelplaats met pomp. Je kunt bij Erve Brooks echt makkelijk een hele dag terrashoppen terwijl de kinderen alle verschillende speelplekken uitproberen. In de museumboerderij uit 1538 mogen de kinderen een speeltje uitzoeken van de tafel of uit de grote kist die er staat. Keuzestress alom, dus ze zijn wel even zoet. Ik kijk ondertussen bij de oudhollandse spellen die op de verschillende tafels staan. Boven is ook nog een museumpje, maar dat slaan we over.

Als iedereen eindelijk wat gekozen heeft, lopen we terug naar de vorige speelplek. Dochter F loopt een rondje over het parcours boven het water en rent dan samen met de andere kinderen naar het touwzwaaien. Het is bijna een halfpipe met autobanden aan weerszijden waar het touw tussendoor zwaait. Best hoog en eng… En het is nog een hele klus om een kind op het zitje te krijgen terwijl je daar bovenop staat. Ik moet er niet aan denken dat één van hen niet helemaal goed zit en er onderweg afvalt.

Gelukkig is er een vader die me helpt door het hulptouw (aan het echte touw) goed vast te houden, terwijl ik mijn kinderen één voor één op het zitje help. Ze vinden het allemaal reuzeleuk en zwaaien rond zonder vrees, terwijl ik elke keer mijn hart vasthoud. Zoon I mag van mij niet helemaal van bovenaan, maar hij gaat nog steeds van heel hoog. ‘Nou, die is ook niet bang…’ zegt de vader als zoon I lachend heen en weer zwaait. Hij zit zelfs zo comfortabel dat hij een hand lost durft te laten om te zwaaien. Yeah right…

Als iedereen uitgezwaaid is, lopen we terug naar de auto en leveren de rugzak weer in. Het is bijna jammer om weg te gaan. Het is hier zo heerlijk. En in alle eerlijkheid denk ik dat we nog niet eens alle mogelijkheden om te spelen bij Erve Brooks gezien hebben. Alle reden om nog een keer terug te komen dus. En dan wil ik ook graag de pannenkoeken proeven…