Vogels kijken – en voeren op eigen risico – met kinderen in Vogelburg (Weilrod)

Na een haast eindeloze reeks prachtig zonnige dagen, regent het als ik in de auto stap om met de kinderen in Vogelburg (Weilrod) vogels te gaan kijken. Op zich niet erg natuurlijk, maar in retrospectief had het toch een waarschuwing moeten zijn…

Bij aankomst parkeer ik voor de deur op de parkeerplaats. We lopen naar de entree waar ik 32 euro af moet rekenen om naar binnen te mogen. 32 euro? Ik vind dat best veel voor een relatief klein park. Het verklaart misschien waarom ik de entreeprijzen niet kon vinden op de website. Maar goed, we zijn er nu en de kinderen hebben er zin in…

Veel steen…

Vogelburg is een particulier vogelpark in de Duitse gemeente Weilrod, zo’n 40 kilometer ten noorden van Frankfurt. Het compacte park ligt middenin het mooie Taunus gebergte en het leisteen uit deze bergen is gebruikt om de kasteelachtige verblijven te bouwen. Het parkje staat dan ook vol stenen gebouwtjes in allerlei vormen. Met daartussen stenen pilaren en bogen. Zelfs het wandelpad is van steen. De enige kleur komt van een boompje hier en daar en de bruinrood geverfde raamkozijnen en ornamenten. Maar vooral van de vogels zelf.

In Vogelburg wonen verschillende soorten ara’s, papegaaien, kaketoes en parkieten van over de hele wereld. Vaak zitten meerdere vogels samen in een verblijf, maar soms zijn ze ook alleen of met z’n tweeën. Dat is afhankelijk van de soort. Vogelburg heeft namelijk als belangrijke doelstelling om mensen te informeren over de soortspecifieke aanpak bij het houden van deze vogels. Daarnaast fungeert Vogelburg ook als vogelopvang.

Voeren op eigen risico

We lopen een stukje door het park. Bekijken de verschillende volières en de vogels die achter de tralies zitten. Ook nemen we een kijkje in de soms nogal donkere binnenverblijven met dreigende teksten op de deur als: ‘Vorsicht – Freifliegende Papageien – !!Betreten auf eigene gefahr!!’. De kinderen (en ik) vinden het maar wat spannend…

Omdat je de vogels in Vogelburg mag voeren met speciaal voer uit het park, gaan de kinderen snel op zoek naar de automaat. Ook krijgen nog wat van een aardige meneer. Vervolgens zijn ze een hele tijd zoet met het voeren van kaketoe’s en de papegaaitjes hier en daar. Ik besluit daarom ook een kaketoe te voeren, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Na een paar zonnebloempitjes is de vogel me blijkbaar zat en bijt vol met die grote snavel in mijn vinger. Ik trek m’n vinger los en zie een diepe rafelige wond. Ik roep de kinderen en pak snel een doekje tegen het bloeden. Dan lopen we naar de entree voor een pleister.

De meneer daar doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is (en misschien is dat ook we zo, want bij elk verblijf hangt een bordje dat de vogels stevig kunnen bijten). Hij spuit iets desinfecterends op de wond en geeft me een pleister. Ik heb eigenlijk het gevoel dat ik even langs een dokter zou moeten om te kijken of de wond gehecht moet worden, maar het is zaterdagmiddag en ik heb er geen zin in. Dus stop ik mijn hoofd maar even in het spreekwoordelijke zand en hoop dat het allemaal vanzelf overgaat.

Ik ben behoorlijk geschrokken en eigenlijk ben ik het hele park al wel zat, maar ik wil de kinderen hun uitje niet verpesten dus lopen we verder. Al mogen ze van mij geen vogels meer voeren… We verkennen het hele parkje. Ontdekken de glijbaan en kijken bij de enorme blauwe ara’s die vrij rondvliegen in een grote volière. Als je naar binnen gaat om ze de voeren, loop je het risico dat je niet meer van de vogels afkomt. Dit weet nu ook de vader die alleen achterblijft in het hok terwijl de ara zijn regenjas kapot bijt en de rest van zijn gezin ‘m van achter de tralies vierkant uitlacht…

Papagaaienshow

En zo komen we al ronddwalend ook bij de papegaaienshow die twee keer per dag gegeven wordt. Wie mijn blog over het Dolfinarium gelezen heeft, weet dat dit soort shows altijd ongemak veroorzaken in mijzelf. Ik vind namelijk dat dieren geen kunstjes zouden moeten doen om mensen te vermaken. Maar de kinderen willen graag en dus gaan we naar binnen in de grot. De show wordt begeleid door een echtpaar dat gelukkig heel lief en geduldig met de papegaaitjes omgaat.

In het eerste deel van de show mogen zes dwergpapegaaitjes opdrachtjes doen. En dat is best grappig om te zien. Vooral tijdens de laatste opdracht, waarin de papegaaitjes op een voetbalveld gezet worden en het wachten is op het eerste doelpunt (wat ontzettend lang duurt tot grote hilariteit van de bezoekers), kunnen de kinderen haast niet meer blijven zitten van de spanning… In het tweede deel van de show zijn de ara’s aan de beurt. Eén van de grote vogels doet balletje, balletje. En hij weet feilloos waar het balletje is. Ook als iemand van het publiek het spelletje met hem speelt…

Als de show afgelopen is, lopen we naar de uitgang. Ik vraag me af of Vogelburg leuker zou zijn als de zon schijnt. Ik denk het wel, al kan ik me voorstellen dat het dan ook snel druk wordt. Of het het grijze weer is, het hoge grijze steen-gehalte of een combinatie daarvan, we weten het niet… Maar wij worden in ieder geval niet echt blij van Vogelburg. En dat heeft niet eens iets te maken met die stomme kaketoe…

Met een pijnlijke vinger stap ik in de auto om terug te gaan naar ons vakantiehuis. Deze ochtend voelde ik even heel goed hoe kwetsbaar het is om alleen met vier kinderen op pad te zijn, maar ik weiger om een kaketoe onze vakantie te laten verpesten. Dus ik doe de dagen die erop volgen net alsof er niets aan de hand is. Gelukkig geneest de wond langzaam maar zeker en het litteken dat ik eraan overhoud, zie ik maar als een blijvende herinnering aan onze – over het algemeen hele leuke – roadtrip door Duitsland…

Wil je ook vogels kijken met kinderen in Vogelburg? Dat kan…

• Adres: Vogelburg Weilrod, Vogelpark 1, 61276 Weilrod-Hasselbach
• Openingstijden: Van 15 maart tot en met 31 oktober dagelijks van 10 tot 6. Van 1 november tot en met 14 maart alleen geopend op zon- en feestdagen.
• Toegangsprijs: € 8,- of € 6,- (2-14 jaar)
• Informatie: www.vogelburg.de