Venetië is een prachtige Italiaanse stad gebouwd op een verzameling eilandjes in de Adriatische zee. Eilandjes die met bruggen en bootjes met elkaar verbonden zijn. Het is een stad met historie, vol statige gebouwen, smalle straatjes en pittoreske pleinen, waar toeristen als mieren in rond krioelen. Venetië is een stad waar je heerlijk in rond kunt dolen, kunt verdwalen zelfs. Een stad die je gezien moet hebben en daarom ook op heel wat bucketlists prijkt.
Sinds kort kan ik Venetië afstrepen van de mijne. En het is waar; Venetië is zonder enige twijfel een bezoek waard. Het is één van de mooiste steden waar ik ooit geweest ben. En ik kom er graag nog een keer terug, maar dan met de hele familie. Over een paar jaar, als tweejarige zoon I wat ouder is. Want als ik me voorstel hoe het zou zijn om nu met hem in Venetië rond te lopen, dan krijg ik het Spaans benauwd. Ik zou – op basis van mijn ervaringen – een stedentrip Venetië met kleine kinderen dan ook niet direct aanraden.
Waarom niet?
Overal water
Dat wat Venetië zo bijzonder maakt, is meteen de belangrijkste reden om een bezoek aan de stad met kleine kinderen te heroverwegen; overal is water. En als je al een straat of pleintje vindt dat niet direct aan het water ligt, dan is het water om de volgende bocht. Onder de volgende brug. Echt, het is prachtig, maar ik zou zoon I er niet los durven laten, bang als ik zou zijn dat hij ergens onderweg per ongeluk van een kade of bruggetje afduikt…
Doolhof
Daar komt nog bij dat zoon I er soms zomaar ineens vandoor gaat. En dat is in een stad met zoveel water en een stratenplan als een reallife doolhof echt geen aanrader. Er zijn zoveel splitsingen in Venetië waar oneindig veel kleine en grotere straten op uit komen. Sommige lopen dood, andere brengen je verder of juist terug bij af. Dus als zoon I er vandoor gaat en wij zijn niet snel genoeg, dan hebben we geen idee welke kant hij op gegaan is (een kunstje dat hij ons in het oude centrum van Sarajevo ook bijna flikte). Kortom, je komt absoluut op fantastische plekjes als je de tijd neemt om in Venetië rond te dwalen. Maar het idee dat zoon I daar aan het ronddwalen slaat als ik even niet oplet, vind ik echt niet fijn.
Drukte
Dan is er nog de drukte in Venetië; zeker op de centrale route vanaf het Station naar het San Marco Plein. Toeristen trekken in dichte drommen door de straten. Je moet je best doen om tussen al die benen je grut in de gaten te houden. Tijdens mijn weekend in Venetië raakt ik zoon P (10) bijna kwijt bij de Rialto-brug; een Venetiaanse hotspot en onderdeel van de hoofdroute. Gelukkig heeft zoon P een enorm volume – waar wij anders overigens niet zo van gecharmeerd zijn – maar nu kwam het goed van pas. Ik moet er toch niet aan denken dat ik zoon I in die drukte kwijt zou raken…
Niet geschikt voor kinderwagens
Nu denk je wellicht; ik neem gewoon een kinderwagen mee, zet mijn dreumes of peuter daarin en houdt de hand van mijn kleuter goed vast. Het kan. Maar in alle eerlijkheid; Venetië is ook al niet geschikt voor kinderwagens. Tenzij je het niet erg vindt het ding de hele tijd bruggetje op, bruggetje af te tillen. Met een draagzak, draagdoek of rugdrager kan je in deze stad beter uit de voeten. Het is alleen de vraag hoelang je je peuter daarin kunt (en wilt) rondsjouwen.
Om al deze redenen zie ik voorlopig af van een bezoek aan Venetië met onze 2-jarige zoon. Natuurlijk, niet ieder kind is hetzelfde. Er zijn ongetwijfeld peuters en kleuters die heel goed luisteren, altijd netjes bij je blijven en de hele dag gezellig mee hobbelen. Helaas hoort die van ons daar niet bij… Mocht die van jou ook niet direct aan het ideaalplaatje voldoen, stel je bezoek aan Venetië dan een paar jaar uit. Kan je echt niet wachten, ga dan gezellig met z’n tweeën. Venetië is de ideale bestemming voor een romantische stedentip…
