Een privékamer via Airbnb; goed idee of liever niet …

AIrbnb; ik zou niet meer zonder kunnen. Het is zo heerlijk om de ruimte van een heel huis/appartement tot je beschikking te hebben met kinderen. Om een eigen keuken te hebben en meerdere slaapkamers. Ondertussen heb ik al heel wat ervaring met het zoeken naar en vinden van leuke kindvriendelijke Airbnb-accommodaties. Hoe ik dat doe, schreef ik al eens op in een uitgebreid blog vol tips en tricks. Tijdens het zoeken kies ik eigenlijk altijd voor de optie ‘heel huis’. Gewoon omdat me dat het meest prettig lijkt. Een privékamer via Airbnb – een andere optie met over het algemeen minder ruimte en minder eigen voorzieningen – kies ik liever niet…

Maar afgelopen zomer kwam ik een enorm leuke accommodatie tegen in België. De kindvriendelijkheid spatte van de beschrijving en de foto’s af en het leek me fantastisch er een paar dagen te verblijven. Enige minpuntje; het ging om een privékamer. Een grote eigen kamer dat wel. Maar de badkamer en de keuken zou ik moeten delen met het gezin dat er woonde en ook met andere gasten (ze verhuurden nog twee kamers en een tent in de tuin). Ik twijfelde – want ik ben best wel gesteld op mijn rust en ruimte – maar besloot toch te gaan, want de kinderen werden bij het zien van de foto’s net zo enthousiast als ik…

Ongemakkelijk paradijs

We zijn al twee weken op vakantie als we op de terugweg weer door België rijden. Het huis van Koen en Elizabeth staat in een dorp op zo’n dertig kilometer van Hasselt. Het is een groot vrijstaand huis met voor ons een grote lichte kamer op de eerste verdieping. De kinderen zijn zo ongeveer in het paradijs terecht gekomen… Er is speelgoed, een grote tuin met onder andere een trampoline en als klap op de vuurpijl zijn er ook nog eens drie kinderen om mee te spelen.

Maar zo blij als de kinderen zich voelen, zo ongemakkelijk voel ik me. Niet dat Koen en Elizabeth daar aanleiding toe geven. Integendeel… Ze zijn allerhartelijkst en reuze relaxed. En dat geldt ook voor de andere gast; een bekende van het gezin. Ik mag gaan en staan waar ik wil, doen en laten wat ik wil en gebruiken wat ik wil. Maar ondanks alle aardige woorden, voel ik me als het spreekwoordelijke vijfde wiel aan de wagen. Mijn aanwezigheid is volkomen geaccepteerd, maar ik hoor er niet echt bij. En ondanks alle gastvrijheid voel ik me ook niet vrij om te doen wat ik wil. Voel ik me als een soort indringer…

Ik neem een kop koffie en ga in de tuin zitten waar alle kinderen heerlijk spelen. Ik probeer me niets aan te trekken van het ongemakkelijke gevoel in mij en te genieten van de zon en de spelende kinderen. Het lukt maar gedeeltelijk… In mijn hoofd spookt de vraag wat ik straks zal doen met het avondeten. Ik zie mezelf hier niet koken, ook al mag ik gebruik maken van de keuken. Maar we moeten wel eten. Ik besluit in de auto te stappen en pizza te gaan halen…

Van gasten naar vrienden

De twee dagen die volgen wordt het ongemakkelijke gevoel een beetje minder. Het klikt ontzettend goed tussen de kinderen en ook ik kan het goed vinden met Koen en Elizabeth. We hebben veel gemeen – dat Koen en Elizabeth in verwachting zijn van hun vierde kind bijvoorbeeld en dat ze veel reizen – en dus ook ruim voldoende gespreksstof. Beetje bij beetje wordt het voor mij makkelijker om me in huis te bewegen zonder het gevoel te hebben dat ik stoor of teveel ben. En steeds meer voel ik me vrij om te doen en laten wat ik wil, al gaat dat indringerige gevoel niet helemaal weg…

Tegen de tijd dat we terug naar huis moeten – na drie nachten (!) – zijn alle kinderen hevig teleurgesteld. Ze hebben het zo leuk met z’n zevenen… We spreken af dat we elkaar snel weer zullen zien. En dat gebeurt ook; in september hebben we een ontzettend gezellige avond in Jachthaven Marnemoende. En vorige week waren we weer in België. Op kraamvisite… Dit keer als vrienden, al wist ik dit van tevoren niet helemaal zeker. We bleven één nachtje slapen en ik onderving een eventueel dilemma rond het avondeten door vier pakken pannenkoekenmix en toebehoren mee te nemen en voor iedereen pannenkoeken te bakken (zowel ’s avonds als de volgende middag). De kinderen speelden zich rot, keken film in de thuisbios, hielden de baby vast (net als ik) en ik kletste gezellig bij met Koen en Elizabeth.

De voor- en nadelen van een privékamer

En zo pakte mijn eerste keer in een privékamer via Airbnb uiteindelijk goed uit. Maar of ik nog een keer een privékamer zal boeken? Ik betwijfel het. Misschien alleen als ik alle voorzieningen voor mezelf heb… Toegegeven, een privékamer heeft zeker voordelen ten opzichte van een heel huis. Ten eerste is de prijs per nacht vaak lager dan wanneer je een heel huis huurt, omdat je bepaalde voorzieningen niet hebt of moet delen. En ten tweede heb je meestal wel iemand om een praatje mee te maken. De mensen die er wonen bijvoorbeeld, of andere gasten. En dat kan heel gezellig zijn. Zeker als de kinderen speelkameraadjes vinden in de kinderen die er wonen of logeren, is dat enorme winst…

Het belangrijkste nadeel voor mij is niet zozeer het feit dat je voorzieningen moet delen (en dat hoeft niet altijd, volgens mij), maar wel dat je te gast bent bij iemand die je niet kent, maar die er wel is. Ik ga dan om iemand heen leven en voel me daardoor niet vrij om te doen en laten wat ik wil. En dat gevoel wil ik niet tijdens mijn vakantie. Bovendien worden hele gewone dingen – zoals koken – daardoor heel ingewikkeld. En dan wordt een privékamer alsnog een dure aangelegenheid…

Als risico zie ik nog wel dat het niet klikt met de mensen waarmee je in huis zit. Niet onoverkomelijk – je ‘hoeft’ immers niets met elkaar – maar wel jammer. Zeker als dat betekent dat je je terugtrekt op je eigen privékamer terwijl je wel voorzieningen moet delen…