Tiny Houses. Ik vind ze zo leuk om te zien. En de meer-met-minder gedachte die erachter zit, vind ik ook mooi. Zelf heb ik – in verhouding – een relatief groot huis vol met spullen. Speelgoed van de kinderen, kleding, stapeltjes met van alles, je kent het wel… En omdat rigoureus opruimen niet mijn sterkste punt is, kan ik af en toe echt verlangen naar instant minimalisme. Dus als ik de kans krijg een nachtje in een Tiny House te slapen, grijp ik die met beide handen aan.
Op zaterdagochtend na de voetbalwedstrijd van zoon M stap ik met hem in de auto voor een twee uur durend ritje naar Limburg. We gaan overnachten in een Tiny House op Droompark Maasduinen (tussen Venlo en Roermond). Het is een tweepersoons huisje en zoon M was de gelukkige… Rond lunchtijd komen we aan bij het park in Belfeld. Voordat we naar ons huisje gaan, testen we eerst de Brasserie even uit. We schuiven aan bij Gaby en dochter Nora die van vrijdag op zaterdag in het Tiny House geslapen hebben (over hun belevenissen lees je hier: Tiny Houses in Limburg). We zitten op comfortabele rode stoelen en eten een prima kop soep, een tosti en een uitsmijter.
Na de lunch nemen we afscheid van Gaby en Nora en halen onze spullen uit de auto. Bij de Tiny Houses is (nog) niet echt parkeergelegenheid begrijp ik en het is maar een klein stukje lopen. De huisjes zien er op het eerste gezicht uit als grote houten blokken die rondom een centrale vuurplaats zijn neergegooid. Ik houd van strak en simpel, dus het spreekt mij enorm aan. Elk huisje heeft een voorkant van glas en een houten vlonder voor de deur. Het geheel ziet er gezellig uit met lampjes, strandstoelen, buitenkacheltjes en andere kleurrijke details. Even verderop zie ik ook nog een hottub voor algemeen gebruik. Nu hebben we herfstige bomen als achtergrond en dat is mooi. Maar hoe heerlijk moet het hier zijn als het zomer is en je met z’n allen buiten rond het kampvuur kunt zitten. Of in de hottub…
Als we de deur van huisje 403 opendoen staan we meteen in de woonkamer. Dat is natuurlijk niet zo gek, want het kleine huisje meet zo’n 22m2 en is heel functioneel ingedeeld. Er is gewoon geen ruimte voor zinloze dingen als een hal. Er staat een bank tegen de linkermuur met daarachter een lamp en het keukenblok. Voor de bank staan twee tafeltjes. Aan de rechtermuur hangt de tv met daarachter de trap naar een vide en onder de trap een hoog eettafeltje met barstoelen. In de achterwand zit een deur met daarachter links het toilet en rechts de douche. We komen er pas laat achter dat er haakjes op de deur zitten waar je je jas aan op kunt hangen. De vide beslaat de helft van het huisje en bestaat voor het grootste gedeelte uit bed. Een heerlijk tweepersoonsbed onder een laag dak met een dakraam. We gaan even op bed liggen en kijken naar buiten. Ik val nog net niet in slaap…
Het is knus en lekker warm in ons huisje en we maken het ons gemakkelijk op de bank. Dat is, nadat ik de bedden afgehaald en opgemaakt heb. Niet echt een fijn klusje onder dat lage plafond, maar daar laat ik me als reiziger natuurlijk niet door afschrikken. Het is echt een fijn plekje ons Tiny House, dat door het hoge plafond in het zitgedeelte en de enorme ramen zelfs nog best ruim aandoet. Buiten regent het en wij kijken tv. Wat een rust… Omdat ik geen zin heb om te koken, verplaatsen we ons weer naar de Brasserie. Natuurlijk kan je wel koken in het Tiny House. E zijn twee pitten en volgens mij is alles er wel qua keukengerei. Geen rode stoelen voor ons dit keer, want zoon M wil graag in de serre eten en daar staan twee groene fauteuils, een lage tafel met tijdschriften en kranten en een hoge tafel met stoelen. We hebben de ruimte voor ons alleen. Zoon M kleurt de papieren schoen die hij bij de receptie mag zetten en ik lees de krant. Het is zo relaxt met z’n tweetjes… We eten soep en een salade met koffie en ijs toe…
Het bed ligt heerlijk en zoon M is me dan ook iets te vroeg wakker. Voor het ontbijt hebben we gisteren broodjes besteld die we om 9 uur op kunnen halen bij de receptie. Kunnen we meteen kijken of er iets in zijn geknutselde schoen zit. We ontbijten samen heel gezellig aan de hoge tafel. In tegenstelling tot gisteren, schijnt vandaag de zon en we besluiten een rondje over het park te lopen. We onderwerpen eerst de Tiny Houses aan een nadere inspectie. Ik heb begrepen dat ze allemaal in particulier bezit zijn en verhuurd worden. Vier zijn er af en de vijfde wordt ingericht. Achter ons wordt nog een aantal Tiny Houses gebouwd. Dus er is straks nog meer keuze…
In een paar minuten lopen we naar het zwemmeer dat er verlaten bij ligt. Het gladde wateroppervlak wordt omzoomd door bruingele bomen en geel zand met aan de waterkant een eenzaam speeltoestel. Een mooi plaatje. Van daaruit lopen we naar het apart geleden campingdeel van het park. Het is een groot terrein waar het zompig en stil is. Er staan een paar verlaten caravans en wat speeltoestellen, maar verder is er niemand.
We dwalen wat over het park. Er is een ‘rondweg’ om het verhoogd gelegen ‘middelpunt’, maar voor de rest lopen de wegen dood. We zien veel verschillende chalets, maar vooral de ‘Cubes’ vinden we erg mooi. De meeste staan leeg, dus we gluren gewoon even naar binnen. Ze zien er luxe uit, zowel van binnen als van buiten. Daar zou ik wel een weekje kunnen zitten…. Aan het einde van ons rondje komen we langs de sportfaciliteiten en het overdekte zwembad, de Brasserie en de receptie.
Op de website heb ik gelezen dat het zwembad van november tot maart gesloten is. Ik snap niet zo goed waarom, dus lopen we naar de receptie om dat te vragen. De vriendelijke dame reageert verbaasd. Het zwembad is wel open; alleen als het vriest gaat het dicht. Ik heb geen zwemspullen meegenomen voor zoon M, maar gelukkig wel een extra onderbroek. Kan hij toch nog even het water in…
Ons weekend gaat te snel voorbij. Zoon M wil niet naar huis en ik eigenlijk ook niet. We kijken nog even tv, maar dan moeten we echt gaan rijden. Ik vraag zoon M of hij zou willen wonen in een Tiny House. Hij denkt van niet, want hij mist ruimte voor zijn speelgoed. En dat is ook zo; er is geen ruimte over in het huisje. Toch heeft hij net als ik genoten van de rust, van de eenvoud en het samenzijn. Zou ik kunnen wonen in een Tiny House? Ik denk het niet. Niet omdat ik niet met minder kan, maar vooral omdat Tiny Houses nou eenmaal niet groot zijn. De meeste zijn 2-persoons en je hebt ze ook voor vier, maar als je met meer bent – zoals wij – is je huis gewoon per definitie niet tiny meer.
Maar zo voor een weekend is het heerlijk. Gezellig en knus. Quality time met één kind… En daar wil ik zeker meer van. Voor we de deur achter ons dichttrekken, kijken we elkaar aan en zijn het eens. We willen allebei nog een keer overnachten in een Tiny House…
Zoon M en ik sliepen in het Tiny House op uitnodiging van Droompark Maasduinen. Behalve op dit Droompark kan je ook slapen in een Tiny Hous op Droompark De Zanding en Droompark Bad Hoophuizen.
