Zoon J (12) en ik° besluiten dat we in de zomervakantie graag naar Portugal willen; vanwege het doorgaans heerlijke weer, de roemrijke geschiedenis van het land, de vriendelijke en behulpzame bevolking en niet te vergeten de belangrijkste religie naast het katholicisme: voetbal. Michal van Van hier tot Timboektoe – die haar ervaring met het plannen van wat meer avontuurlijke (gezins)reizen graag inzet – stelt twee mogelijke routes voor. Wij kiezen voor de makkelijkst begaanbare zonder rijbewijs; Lisboa (hoofdstad), Estoril-Cascais (strand), Coimbra (universiteitsstad) en Porto (unieke havenstad). Michal pluist alles voor ons uit: de goedkoopste vliegtickets voor laatboekers, centraal gelegen overnachtingen via Airbnb en Booking en voordelige treintickets. We gaan genieten!
Reisverslag deel 5
Als we, na wederom een voorspoedige treinreis vanuit Coimbra aankomen in Porto, is de stationshal van Estacao Sao Bento het eerste dat we van prachtig Porto te zien krijgen. De enorme hoeveelheid azulejos aan de muren is indrukwekkend! Ons verblijf bij Miss’Opo (op loopafstand van het station in de Rua de Tras) is de volgende verrassing; een ruime kamer met goede douchegelegenheid en een handig keukentje met voorzieningen voor ons ontbijt. Brood en banket vinden we later in een mandje voor de deur. Na een korte break en wat fruit van de fruitschaal, gaan we de stad in. Vlak achter onze straat ligt de Torre dos Clérigos, die we voor 4 euro pp beklimmen. We laten ons eerst langs een expositie en de balkons van de aangrenzende barokke Igreja leiden. De weg naar boven wordt dan steeds krapper en onbegaanbaarder met stromen toeristen van beide kanten. Eenmaal op het hoogste punt is het uitzicht over Portugals tweede stad echter magistraal. Zo kunnen we ons meteen goed oriënteren en zien hoe de rivier de Douro zich door de oude wijken van Porto slingert.
We dalen te voet af naar de Praca Ribeira. Daar proberen we tickets te bemachtigen voor een zes-bruggentocht met een rabelo (traditioneel zeilschip waarmee vroeger tonnen port werden vervoerd), maar er is geen plek meer vandaag en de porthuizen aan de overkant zijn al gesloten. Het is een heerlijke wandeling over de Cais da Ribeira in de richting van de Ponte de D. Luis I. Er is veel te zien, maar zoon J is vooral onder de indruk van de enorme school vissen onder de kademuur. Een natuurlijke filter voor rioolwater? Ook de prachtige brug, ontworpen door Gustav Eiffel en de muzikanten die daar spelen, trekken onze aandacht. We beklimmen de enorme en steile trap, zodat we de brug over de bovenste legger (waar ook de metro’s rijden) kunnen oversteken. Een fotogenieke overtocht. Aan de andere kant rusten we even en dan keren we over de brug weer terug omdat het niet lukt om metrotickets uit de automaat te krijgen.
We dalen af langs Sé do Porto (de kathedraal van Porto) door de nauwe straatjes van de stad. Bij toeval komen we terecht bij Restaurante Adega Vila Mea, een familierestaurant in de Rua dos Caldeireiros. De kwieke oudere man die ons bedient, is samen met zijn vrouw in de keuken eigenaar van dit befaamde restaurant. Er hangen allerlei recensies en aardenwerk borden met spreuken aan de muren. Na wederom een vino verde krijg ik de slappe lach als ik met de beroemde sterspeler Ronaldo (met een duidelijke voorkeur voor Feyenoord) aan het dessert zit.
Onze laatste hele dag in Porto en Portugal proberen we goed te besteden. Brak, ongewassen en met een half ontbijt achter de kiezen, lopen we even voor tienen in de richting van de beroemde boekhandel in de Rua das Carmelitas. Het is vlakbij, maar er staat dan al een lange rij. Op de hoek koop ik voor 4 euro pp tickets. Een uur later betreden we het neogotische walhalla van de Harry Potterfans en andere lezers, de Livraria Lello e Irmao. Ook dit interieur (van de Franse ingenieur Xavier Esteves) heeft J.K. Rowling geïnspireerd. En dat wordt stevig uitgebuit. Je toegangsprijs krijg je overigens terug bij het aanschaffen van een boek. We doen een drankje op het fraaie dakpark van Praca de Lisboa.
Op weg naar station Sao Bente bewonderen we de buitengevel (prachtige azulejos!) en binnenkant van de Igreja do Carmo. Op het station komen we heel gemakkelijk aan 24-uurs metrokaartjes voor ons bonte avondavontuur en om morgen naar het vliegveld te komen. Daarna gaan we ons opfrissen, verder ontbijten en uitrusten op onze kamer. Op weg naar het ons getipte hamburgerrestaurant brengen we een bezoek aan kathedraal Sé voordat we in de metro stappen. Jammer genoeg is het restaurant nog gesloten. Geen probleem, op het anders zo rustige terras van de kleine bierbrouwerij A Fabrica da Picaria kunnen we terecht. Helaas drinken we beiden geen bier en snaait een familie Spaanse tokkies net de laatste hamburgers voor ons weg. Maar de lieve serveerster zorgt voor een prima en heerlijk alternatief met zacht kalfsvlees. We vervolgen onze reis niet met de luxe politieauto die tegenover stadhuis van Porto staat opgesteld, maar pakken de metro bij Aliados. Zoon J weet inmiddels de weg in het metrostelsel. Via station Trindade gaan we eerst in de richting van Casa da Musica, dat kunnen we niet links laten liggen. We lopen een rondje rond dit imponerende orkestgebouw van de in Rotterdam geboren architect Rem Koolhaas.
Voor onze bonte avond in Portugal heb ik via Viagogo (voor te veel geld) kaarten gekocht voor de openingswedstrijd van het seizoen FC Porto – Estoril in Estadio do Dragao. Als we door de controle zijn, nemen we per ongeluk de toiletten van het VIP-gedeelte. In ieder geval schoon en luxe… Gemakkelijk vinden we daarna onze blauwe plaatsen vlak achter een doel tussen de in blauwwit geklede Portugese families. De lieve mascotte-draak van FC Porto komt langs, de keeper van Estoril loopt warm onder luid gefluit en er wordt gewapperd met enorme vlaggen. Kippenvel als het stadion de hymne van FC Porto inzet. Mijn eigen keeper J is in extase als voor de eerste helft zijn favoriete collega Casillas namens FC Porto voor het doel plaatsneemt. Dat was hij even vergeten. Het gebrul is oorverdovend als aan de overkant het eerste doelpunt valt. We brullen even hard mee met het Oporto, Oporto, Oporto! Duizenden uitzinnige fans wapperen met de uitgedeelde blauwe vlaggen. In de tweede helft vliegen de ballen ons letterlijk om de oren. We doen mee aan de waves en gillen onze kelen schor tot het uiteindelijk 4-0 voor FC Porto eindigt. Geweldige bonte avond! Obrigade Portugal, obrigade FC Porto!
De volgende ochtend steken we met de metro nog eens de Ponte de D. Luis I over. Gezien eerdere ervaringen met alcohol mag ik van zoon J niet naar één van de porthuizen. We zien ze wel liggen; Sandeman, Offley, Taylor’s enz. We beklimmen de weg naar het klooster Mosteiro da Serra do Pilar, dat nu vooral een militaire functie heeft. We gaan er niet in, want we hebben genoeg aan het uitzicht. Voor een laatste warme Portugese maaltijd gaan we weer naar de overkant naar de Rua de Cima do Muro, die iets hoger over de Cais da Ribeira uitkijkt. Na afloop nemen we de bergspoorweg over een zee van paarse bloemen naar boven. We halen onze koffers op bij Miss’Opo en een lange metroreis brengt ons naar een hypermodern vliegveld. Wat hebben we genoten van prachtig Porto en deze onvergetelijke reis!
° Dit blog is geschreven door buurvrouw S. Als dank voor mijn bijdrage aan haar vakantie is dit haar bijdrage aan mijn blog! De andere delen van haar reisverslag vind je hier:
