Zoon J (12) en ik° besluiten dat we in de zomervakantie graag naar Portugal willen; vanwege het doorgaans heerlijke weer, de roemrijke geschiedenis van het land, de vriendelijke en behulpzame bevolking en niet te vergeten de belangrijkste religie naast het katholicisme: voetbal. Michal van Van hier tot Timboektoe – die haar ervaring met het plannen van wat meer avontuurlijke (gezins)reizen graag inzet – stelt twee mogelijke routes voor. Wij kiezen voor de makkelijkst begaanbare zonder rijbewijs; Lisboa (hoofdstad), Estoril-Cascais (strand), Coimbra (universiteitsstad) en Porto (unieke havenstad). Michal pluist alles voor ons uit: de goedkoopste vliegtickets voor laatboekers, centraal gelegen overnachtingen via Airbnb en Booking en voordelige treintickets. We gaan genieten!
Reisverslag deel 4
Na twee nachten in Estoril komen we na een voorspoedige treinreis van een paar uur aan in Coimbra. Een vriendelijke medewerker van Hotel Oslo brengt ons naar onze Vintage Loft. Dat blijkt een klein appartement in een oud gebouw te zijn waarin vroeger een succesvolle kledingfabriek zat (wat ze in het interieur verwerkt hebben). Nadat we op het TV-tje de Nederlandse voetbaldames kampioen hebben zien worden, doen we een eerste verkenning van de stad. We beklimmen de steile trappen van de Quebra-Costas op weg naar het uitgestorven universiteitsterrein. We hebben daarna even moeite om een eetplekje te vinden, maar een aardige ober rent zich uiteindelijk de benen uit zijn lijf om het ons naar de zin te maken.
Dankzij onze voorverkenning staan we de volgende dag om 10.15 zonder rij bij de kassa van de Universidade de Coimbra. Voor 12 euro (entree vanaf >13 jr, dus zoon J is nog gratis) kiezen we voor programma 1 met onder andere de bezichtiging van de Bibliotheca Joanina, Capela de Sao Miguel en de Sala Grande dos Actos. Eerst doen we een fotoshoot en genieten we vanaf het Paco das Escolas van het uitzicht. Dom Joao III toornt boven ons uit. Om 10.40 mogen we naar de oude mysterieuze bibliotheek. Onze buurvrouw in het vliegtuig op weg naar Lissabon, die in Coimbra studeerde, mocht hier ooit een boek inzien. Wij mogen helaas niet eens foto’s maken.
Het is duidelijk dat J.K. Rowling – die enige tijd in Porto Engelse les verzorgde – inspiratie opdeed in Coimbra voor haar Harry Potter bestsellers. In de barokke bibliotheek staan zo’n 30.000 boeken keurig op lengte opgeslagen in genummerde kasten. Een schoonmaakster mopt de vloeren. Misschien om de uitwerpselen van de vleermuizen weg te werken. Vleermuizen die overdag tussen de muren bivakkeren en hier ’s nachts functioneel rondfladderen om de insecten van de oude boeken te weren. Of is het om ons in de gaten houden? Dat is wel nodig want we kunnen ons niet inhouden en maken toch stiekem foto’s. Daarna bezoeken we de overdadig gedecoreerde Capela de Sao Miguel en ook de Sala dos Capelos, de zaal voor officiële ceremonies, die zeer tot de (Harry Potter) verbeelding spreekt. Met ons toegangskaartje mogen we de toren niet beklimmen, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd doordat we aan de noordkant over de buitenste omloop mogen lopen en kunnen genieten van het uitzicht en de koele wind.
Voldaan verlaten de oude universiteit van Coimbra. Buiten staat inmiddels een lange rij bij de ticketverkoop. Wij nemen een yoghurtsijsje. Op zoek naar een lunchgelegenheid en een pinautomaat worden we aangesproken door twee studenten. Ze dragen kenmerkende zwarte capes en verkopen ons ansichtkaarten om een studie in het buitenland te kunnen bekostigen. Een van de studenten gaat bij de Erasmus universiteit in Rotterdam studeren. Onze eigen ‘J. Potter’ mag met ze op de foto met een cape om zijn schouders. Onderaan de trappen in de R. Castro Matoso genieten we van een heerlijke uitgebreide lunch. In alle opzichten verzadigd besluiten we de botanische tuin om de hoek te laten voor wat het is.
Op weg naar onze loft bezoeken we nog de ‘nieuwe’ en de oude kathedraal van Coimbra. De nieuwe heeft een hysterisch theatraal interieur; Maria en haar lijdende zoon liggen, staan en hangen hier realistisch verbeeld, al dan niet achter glas of houten tralies. Op de trap naar deze kathedraal heeft iemand met stoepkrijt een noodkreet gekalkt ‘dear tourist, its like I live in a fucking zoo’. Daar hebben zoon J en ik een discussie over. De oude ofwel de oudste romaanse kathedraal (van Portugal!) en het bijbehorende klooster is veel boeiender dan de ‘nieuwe’. Niet vreemd dat ons hier toegang wordt gevraagd om dit erfgoed te helpen onderhouden. Dat is het voordeel van toerisme, daar heeft zoon J gelijk in.
Na een lange rustpauze doen we nog een poging om het Science Museum te bezoeken, maar we zijn te laat. Een vreemde kat grijnst ons toe. We maken een avondwandeling langs de beide oevers van de Mondego en keren via de Ponte de Santa Clara terug naar de goede kant. Het wordt dan killer en de wind neemt toe. We besluiten een afsluitend drankje met snack te doen op het dakterras van Hotel Oslo. We zijn vandaag de enige bezoekers en worden niet teleurgesteld. De ondergaande zon hult het oude Coimbra eerst in een gouden gloed en als de duisternis snel intreedt, missen wij aanvankelijk de maan. De geheime Bibliotheca Joanina, hoog op de heuvel lijkt vreemd verlicht. J meent door de verrekijker de vleermuizen binnen te zien fladderen. Hij ziet een vallende ster. En dan komt achter de bibliotheek in razend tempo de volle maan aan de hemel omhoog kruipen. Een indrukwekkende afsluiting van ons bezoek aan Universiteitsstad Coimbra en haar mysterieuze bibliotheek.
° Dit blog is geschreven door buurvrouw S. Als dank voor mijn bijdrage aan haar vakantie is dit haar bijdrage aan mijn blog! De andere delen van haar reisverslag vind je hier:
