Kinderen en kunst… Het is misschien niet de meest voor de hand liggende combinatie, maar kijken naar kunst met kinderen kan zeker wel. Toegegeven, niet alle kunst leent zich voor een museumbezoekje met mijn kinderen. Er is in de ogen van mijn kinderen namelijk ‘oninteressante kunst’ en ‘interessante kunst’. Interessante kunst is – heb ik gemerkt – vaak moderne kunst. Kunst waarvan je je af kunt vragen of het wel echt kunst is (een discussie die ik dan ook af en toe met mijn kinderen voer). Interessante kunst kan ook kunst met een thema zijn, waarbij het thema mijn kinderen aanspreekt en de link met het thema bij voorkeur vrij expliciet is. Een verzameling Grote Meesters valt – hoe interessant en thematisch ook – bij de meeste van mijn kinderen vooralsnog onder de ‘oninteressante kunst’. Ik ga er vanuit dat dat nog wel verandert als ze wat groter zijn…
Botero in de Kunsthal 2016 (afgelopen)
Ondertussen kan ik redelijk goed inschatten voor welk soort kunst mijn kinderen warm lopen. Dit zijn kunstwerken die bij voorkeur:
- kleurrijk zijn,
- tot de verbeelding spreken
- kunnen bewegen (of beleefd kunnen worden).
Voldoen de kunstwerken niet aan twee van deze drie eisen, dan zijn ze snel uitgekeken en moet ik heel erg mijn best doen om te voorkomen dat ze gaan klieren. Het helpt als een museum een leuke activiteit – een speurtocht of vragenlijst – rond de expositie gemaakt heeft. Het zoeken naar kunstwerken of het beantwoorden van vragen, maken een mindere interessante tentoonstelling de moeite waard en een al leuke tentoonstelling extra leuk. Hierbij kan je ook prima een ouder kind (dat kan lezen) en een jonger kind koppelen, zodat ze samen op pad kunnen.
Eye Attack in het Stedelijk Museum Schiedam 2017 (afgelopen)
De afgelopen maand zijn we naar twee tentoonstellingen geweest die bij mijn kinderen in de smaak vielen. Één zelfs letterlijk… Beide in musea die er elke keer weer in slagen een thema voor een tentoonstelling te bedenken dat leuk is voor jong en oud: de Kunsthal en het Stedelijk Museum in Schiedam.
Sticky Business
In het Stedelijke Museum Schiedam – alleen al voor het gebouw en de hapjes zou je er een keer naar toe moeten – kan je tot en met 18 februari 2018 de tentoonstelling Sticky Business bekijken en beleven. Sticky Business is een tentoonstelling over de verleiding van suiker in kunst. Een foto van het fantastische suikerlandschap Pip en Pop gemaakt door Tanya Schultz was genoeg om ons op de fiets te doen stappen en naar Schiedam te rijden. Bij de balie krijgen we twee speurtochten; een fotospeurtocht voor kinderen van 4 tot 7 en een speurtocht met vragen voor kinderen van 8 tot 12. Het suikerlandschap is het eerste kunstwerk van de tentoonstelling en machtig interessant. Al die kleuren en details. We willen allemaal even voelen. Gelukkig kan dat op een speciaal daarvoor bestemde plek. Een ander hoogtepunt zijn de vier vrouwenfiguren van suiker, waarvan je er twee mag ‘proeven’ door eraan te likken. En ja, dat mogen de kinderen van mij… (ze leven nog). De route gaat verder langs kleurrijke pistolen van suiker, chocoladebeelden uit Afrika en een verzameling uit de kluiten gewassen suikerklontjes. Intrigerend vinden de kinderen de stalagmiet van honing (die er van bovenaf op druppelt). En het schilderij waaruit honing druipt. Er ligt een hele plas op de grond. Is dit kunst? De kinderen vinden van wel… Voor we het weten zijn we weer terug bij af. ‘Mogen we nog één keer aan de mevrouwen likken?’ klinkt het in koor…
Meer informatie over de tentoonstelling Sticky Business en de overige tentoonstellingen vind je op de website van het Stedelijk Museum Schiedam.
Kattenliefde
Ook in de Kunsthal in Rotterdam hebben ze met enige regelmaat tentoonstellingen waar mijn kinderen blij van worden. Dit keer hebben ze gekozen voor het thema katten. Een schot in de roos, want wie houdt daar nou niet van? De tentoonstelling bestaat uit klassieke en moderne werken van verschillende kunstenaars waaronder Henriëtte Ronner-Knip, Karel Appel en David Shrigley. De kinderen vinden vooral de kattenfoto’s van Marie Cécile Thijs mooi. En het kattenluik dat toegang geeft tot een mini-bioscoopje waar een spannend (katten)filmpje draait dat nergens over gaat (voor zover ik kon zien). Dit keer kregen de kinderen geen doe-boekje en dat had een reden. Achter de ‘echte’ tentoonstelling hebben ze namelijk een heuse kattenwereld gemaakt. Een grote wereld vol kunstgras en -stuiken, bankjes en zitzakken. Een wereld met muren vol kattenposters waarin je (onder andere) kunt rondkruipen als een kat, miauwen als een kat, vallen als een kat en luieren als een kat terwijl je (vanuit een zitzak) kattenfilmpjes kijkt. De kinderen weten niet wat ze zien en binnen de kortste keren is iedereen verdwenen. Geniaal toch?
De tentoonstelling Kattenliefde kan je nog tot en met 14 januari 2018 bezoeken in de Kunsthal (Rotterdam). Voor meer informatie en een overzicht van de overige tentoonstelling kan je terecht op de website van de Kunsthal.
