De organisch gevormde entree valt wat uit de toon bij de enorme vierkante pand, waarin VIDA science centrum gehuisvest is. Een grot met gaten, daar lijkt het volgens de kinderen op. Ik vind het wel mooi. VIDA science centrum in Brno is veel meer een experimenteerruimte dan een indoor speelparadijs. Maar gespeeld wordt er zeker! Gelukkig blijft het geluidsniveau door de grootte en hoogte van het gebouw binnen alle perken.
Zodra we door de deur zijn, worden we omgeven door heksen; verklede kinderen en medewerkers met zwarte heksenmutsen op. We vallen middenin een themadag, maar ook zonder cape of bezemsteel mogen we gewoon naar binnen. Recht voor ons is de kaartverkoop, links de winkel en daarnaast de garderobe. Ik koop een familieticket voor 360 kronen (ongeveer 15 euro) waarop je als ouder naar binnen mag met 2-3 kinderen (twee ouders betalen 490 kronen, ongeveer 20 euro). We hangen onze jassen in de garderobe (gratis) en lopen naar de toegangspoortjes die zich achter de kaartverkoop bevinden en scannen onze kaartjes.
Voor ons strekt zich 5000 m2 speel- en ontdekplezier uit, te beginnen met een grote wolk waaruit regen valt, dat terecht komt in een bassin waarin zich sluizen en dammen bevinden. En een grote doorzichtige schijf die vertikaal in de ruimte geplaatst is en waarin zich stukjes ballon bevinden die alle kanten op vliegen als je lucht in de schijf blaast. Even verderop staat een grote cilinder die – als iedereen binnen is – gaat draaien. De display naast het ding laat een filmpje zien van wat er binnen gebeurt; je moet al draaiend proberen over te gooien met een bal en op de been zien te blijven.
Er is zoveel te zien en te doen dat het al heel snel niet meer lukt om iedereen bij elkaar te houden. Dan zien de kinderen aan de linkerkant van de ruimte een zilveren glijbaan waarmee je vanaf een soort vide – die over de hele lengte van het pand loopt – naar beneden kunt glijden. Daar willen ze naar toe! Ik grijp de gelegenheid aan om iedereen naar boven te dirigeren zodat we even wat kunnen eten. De relaxzone waar eten en drinken toegestaan is, bestaat uit tafels met stoelen. Er zijn ook een paar grote lage ronde tafels met fauteuils waar je alleen in kan hangen.
Langs de wand staan verschillende automaten waar je broodjes, snacks en drinken uit kunt halen. Er is een hotdogkraam waar je voor weinig geld hotdogs kunt kopen. En een koffiekar waar je – ook relatief goedkoop – lekkere koffie kunt halen. Ik koop drie combi’s van een hotdogs en een flesjes drinken voor de kinderen (39 kronen per combi; ongeveer 1,75 euro) en alleen een hotdog voor mij (29 kronen). Als de kinderen klaar zijn, dan laat ik ze gaan. Ik blijf nog even zitten met een kop koffie. De meest luxe variant voor 69 kronen, ongeveer 2,75 euro), dan weten ze me te vinden…
Als ik m’n koffie op heb, bekijk ik VIDA van bovenaf. Het wetenschappelijk centrum oogt kleurrijk en ruimtelijk; de verschillende experimenten bevinden zich op gepaste afstand van elkaar op de groene vloer. Tussen de experimenten door lopen volwassenen en rennen kinderen, maar echt druk is het niet. Vanaf de waterbaan aan het begin (rechts) loopt een verlicht pad in verschillende kleuren dat me beneden helemaal niet als zodanig opgevallen is. Nu zie ik ook pas goed dat de ruimte verdeeld is in verschillende thema’s met een eigen kleur. Van rechts naar links zijn dat: de planeet, de beschaving, de mens en de microwereld.
Ik loop naar beneden en zoek mijn kinderen. De jongste twee heb ik zo gevonden in het speciale wetenschapscentrum voor kinderen tussen 2 en 6 dat zich onder de vide bevindt. Ook al is ze al 7, dochter F vermaakt zich er ogenschijnlijk prima. Er is een klimkooi waarmee je van en naar de vide kan klimmen inclusief een kleine ballenbak beneden. Er is een circuit waar je met loopauto’s overheen kunt rijden en in het midden van het circuit kan je spelen met water.
Samen met zoon P loop ik langs de experimenten. We proberen slim energie op te wekken, trekken touw, meten onze hartslag, proberen elektrische apparaten aan de praat te krijgen en zien hoe een deken van aluminiumfolie isoleert. Bij elk experiment hangen informatiebladen met uitleg en achtergrondinformatie. In de meeste gevallen hangt er ook één in het Engels bij. Is dat niet het geval of heb je vragen, dan kan je altijd één van de medewerkers van VIDA aanschieten.
Rond half 6 – een half uur voor sluitingstijd – verzamel ik iedereen om naar ‘huis’ te gaan. Met glinsterende ogen en gepaste tegenzin (‘moeten we echt nu al weg mam?’) trekken ze hun jassen aan. Ik vraag zoon M of hij het nog steeds erg vindt dat we niet naar het Bongo Fun Park – een echt indoor speelparadijs – geweest zijn. Hij schudt zijn hoofd en zegt: ‘nee, dat vind ik niet erg. Ik vond het hier echt heel vet mama.’
Het is al bijna donker als we weer buiten zijn en naar de tram lopen. We doen er ongeveer tien minuten over om bij tramhalte Mendlovo Namesti te komen. Daar nemen we tram 1 richting centraal station (Hlavni Nadrazi). Op de heenweg zijn we komen lopen vanaf kasteel Spliberk. Daar deden we ongeveer 30 minuten over en dat is iets langzamer dan de routeplanner aangaf. Het kan zijn dat er dichterbij VIDA science centrum ook een bus stopt, maar helaas geeft het Engelstalige deel van hun website www.vida.cz geen informatie over hoe er te komen met het OV. De behulpzame dames van de VVV onder het oude raadhuis in het centrum van Brno, weten dit overigens ongetwijfeld wel.
