Je kinderen betrekken bij de keuze van je vakantiebestemming? Ik las er vorige week een blog over die Saskia van KidsErOpUit schreef voor de Vakantiediscounter. In dat blog geeft ze vijf tips om samen een vakantiebestemming te kiezen die het hele gezin leuk vindt. Hele goede tips overigens… Al lezend constateerde ik dat wij dat anders doen. Maar ook – en dat was meer confronterend – dat ik er eigenlijk helemaal niet op zit te wachten dat mijn kinderen de vakantiebestemming (mede) bepalen. En tegelijk met deze laatste constatering vroeg ik me af hoe lang dat nog houdbaar is…
Wij bepalen waar we heengaan
Als we als gezin op vakantie gaan, bepalen wij waar we heen gaan. Daar komt geen kind aan te pas. Omdat er nog zoveel plekken op de wereld zijn waar we naartoe willen? Omdat wij weten hoe het met de randvoorwaarden tijd en geld gesteld is? Omdat wij geen planners zijn, maar op het laatste moment pas besluiten waar we naar toegaan? Waarschijnlijk om al deze redenen. En ook omdat wij aanhangers zijn van het adagium: ‘Als wij een leuke vakantie hebben, hebben de kinderen dat ook.’ Lekker egoïstisch, ik weet het… Maar de ervaring leert dat we als gezin eigenlijk overal wel een leuke vakantie kunnen hebben.
Zoeken naar voldoende kindvriendelijke activiteiten
Nog voor we een bestemming gekozen hebben, vragen we de kinderen wat ze graag willen doen tijdens de vakantie. Saskia geeft deze tip ook, maar dan specifiek gericht op het vakantieland. Over het algemeen levert dat bij ons een redelijk voorspelbaar lijstje op. En met de punten op dat lijstje houden we zo veel mogelijk rekening tijdens onze reis. We proberen altijd een goede combinatie te vinden van de dingen die wij graag willen doen en de wensen van de kinderen.
Wensen gaan uiteenlopen
Toegegeven, het lukt ons niet altijd om het iedereen helemaal naar de zin te maken. Zo bedacht zoon P (10) afgelopen zomer onderweg bij het zien van bergen dat hij eigenlijk graag wilde klimmen. Toen het niet lukte dat in het programma in te passen, was hij hevig teleurgesteld. Dit incident maakt mij duidelijk dat het steeds moeilijker wordt het iedereen naar de zin te maken. De wensen van de kleintjes zijn redelijk overzichtelijk, maar met name zoon P krijgt steeds specifiekere wensen die ook nog eens niet makkelijk te vervullen zijn met het hele gezin. Daar zullen we de komende jaren terdege rekening mee moeten houden. In eerste instantie nog niet eens zozeer in de keuze voor een vakantiebestemming, maar wel in de manier waarop we reizen en de tijd die we hebben om zijn specifieke verzoeken – ook last minute, want ik begrijp best dat hij niet alles kan voorzien – te kunnen inwilligen.
Inspraak van de kinderen
Wanneer de kinderen mogen meebeslissen over de vakantiebestemming? ik weet het nog niet. Op dit moment lukt het ze niet eens samen een dvd-tje te kiezen dat iedereen leuk vindt, laat staan een vakantiebestemming. Dat wordt geheid een tranendal… Stiekem hoop ik dat mijn eigen behoefte om zelf onze vakantiebestemming te bepalen afneemt, naarmate we meer moeite moeten doen om in de behoeften van de kinderen te voorzien. Loslaten in stapjes, zullen we maar zeggen. En dan hoop ik dat ik die stapjes snel genoeg kan zetten om te voorkomen dat zoon P niet meer mee wil, want daar moet ik nog even helemaal niet aan denken. Vijf jaar (maximaal!) heb ik daarvoor. En of het ooit zover komt dat ik mijn kinderen – zoals Saskia voorstelt – helemaal zelf onze vakantiebestemming laat bepalen? Ik weet het niet. Misschien kan ik ook dat in stapjes opbouwen. Door ze, om te beginnen, de bestemming van een weekendje weg te laten bepalen. Op termijn…
