Na een ochtendje in Woerden stap ik met zoon P en dochter F in de auto op weg naar twee evenementenlocaties in het Groene Hart. Het Groene Hart is een relatief dunbevolkt veenweidegebied in de Randstad. Dit landelijke gebied wordt omsloten door een aantal steden als Rotterdam, Den Haag, Leiden, Haarlem, Amsterdam en Utrecht. Net buiten het centrum van Woerden slaan we linksaf en nog geen minuut later rijden we in het groen. Nog eens negen minuten later melden we ons bij Kameryck; een restaurant, vergader, congres- en evenementenlocatie met heel veel ruimte – weiland en water – er omheen. Een prachtige plek in the middle of nowhere.
We worden welkom geheten door Hans, directeur van Kameryck. We gaan buiten aan één van de picknicktafels zitten en hij regelt een heerlijke lunch – broodjes, krentenbollen, vlaflips – voor ons. Het is druk om ons heen. Een groepsuitje legt Hans ons uit. Ze hebben daarom naast de reguliere activiteiten als kanoën en boerengolf, allerlei extra activiteiten zoals pony’s, virtual kleiduivenschieten, opblaasbare ballen en een springkussen. Ook Mark de compagnon van Hans schuift even aan om kennis te maken. Hans vertelt ondertussen over hoe hij hier begon; toen er niet meer was dan een drassig stuk grond en water. Hoe hij de potentie van het gebied zag en acht jaar lang bezig was het bestemmingsplan te wijzigen zodat hij kon gaan bouwen. In 2007 was het eindelijk zover en opende Kameryck – naar de naam van dit gebied op oude kaarten – zijn deuren.
De kracht van Kameryck is volgens Hans dat het zich enerzijds op het bedrijfsleven, anderzijds op particulieren richt. Daardoor hebben ze altijd aanloop. Achter ons krijgt een groep golfles; de kinderen willen we even kijken en rennen vervolgens door naar het springkussen en de pony’s. Hans vertelt over de Kameryckse Zomerspelen die ze dit jaar voor het eerst organiseren in de zomerperiode. Omdat het dan zo rustig is op Kameryck; bedrijven blijven door de weeks weg vanwege de vakanties. En daarom hebben ze dit jaar iets nieuws bedacht; een hele dag spelen voor jong en oud. Het is nog even spannend hoe het gaat lopen, maar aan het enthousiasme van Hans zal het niet liggen. Het is leuk om met hem te praten; Kameryck is duidelijk zijn passie.
Ik heb geen idee waar de kinderen ondertussen zijn, maar ze hebben allebei een zwemdiploma dus ik ga er vanuit dat het wel goed gaat. Ik loop met Hans een rondje over het terrein. Langs het weiland waar de groep ondertussen aan hun rondje boerengolf begonnen is. Langs de leuke zwart witte “Veldhuysjes” op wielen waar je met maximaal vier personen in kunt overnachten. Er is zelfs een bruidssuite. Langs het grote veld, waar ik mijn kinderen tegenkom op het springkussen en naar de steiger langs het meertje waar gekanood wordt. Hans vertelt dat je ook een rondje om het water kan lopen en dat je dan langs de vlindertuin komt. Ook leuk, maar voor een volgende keer. Als het tijd is om te gaan, hebben de kinderen het eigenlijk niet zo’n zin; ze vermaken zich prima met het animatieteam. Via de steiger lopen we naar onze auto die we naar nu blijkt één parkeerterrein te vroeg geparkeerd hebben.
We rijden terug richting Woerden en slaan rechtsaf richting evenementenboerderij De Boerinn. De gebouwen liggen zo’n 50 meter van de hoofdweg in het weiland. Het weggetje ernaartoe is smal. Links van ons zijn mensen in het weiland bezig op iets wat lijkt op een klim- en klauterparcours, rechts in de sloot langs de weg wordt gekanood. De parkeerplaats bij de boerderij staat vol auto’s; we passen er net bij. Gelukkig merken we niets van die drukte op de boerderij, waarschijnlijk omdat iedereen ergens iets aan het doen is.
Ik meld me bij de bar en vind daar Hendrik-Jan. Hij is logischerwijs druk en staat op het punt een groep wandelaars naar hun startpunt te rijden met huifkar en trekker. Of we mee willen? Dat willen we natuurlijk wel. We stappen in het blauwe gevaarte dat achter de rode trekker hangt. Hendrik-Jan stelt ons netjes voor aan de rest van het gezelschap; ze vinden het niet erg dat we even meerijden. Hendrik-Jan stuurt het gevaarte over smalle weggetjes waarbij het soms best spannend is of tegenligger en trekker elkaar kunnen passeren. Als we de wandelaars afgezet hebben – zij krijgen een route mee en gaan lopend terug naar De Boerinn -, rijdt Hendrik-Jan ons terug.
We zoeken een plekje in de stal tussen de stiertjes en de konijnen om even rustig te kunnen praten. Hij vertelt dat ze nu nog maar 8 koeien hebben op de boerderij en dat die meer kosten dan dat ze opleveren. Daar staat tegenover dat ze wel goed zijn voor het ‘boerderijgevoel’ van de bezoekers. Zijn ouders hadden een melkveehouderijbedrijf – de Wilhelminahoeve – maar zagen zich genoodzaakt een andere weg in te slaan omdat geen van de vier zonen zin had om het bedrijf over te nemen. Ze organiseerden steeds meer andere activiteiten waar bezoekers op af kwamen en zo ontstond het huidige concept; een boerderij als evenementenlocatie.
Terwijl de kinderen een kijkje nemen bij de stiertjes en vervolgens verdwijnen richting de trampoline, laat Hendrik-Jan me twee filmpjes zien die op de website staan om een beeld te geven van wat ze zoal organiseren voor ouders en kinderen. Het is wel duidelijk dat je op boerderij De Boerinn vooral feestjes kunt vieren; teambuilding, bedrijfsuitjes, familiefeesten, verjaardagspartijtjes. En die feestjes hebben meestal een actief of zelfs competitief karakter. Natuurlijk kan je ook gewoon langskomen op de boerderij. Om bij de beesten te kijken, de uitkijktoren te beklimmen of je kinderen in de zandbak te laten spelen. Wil je klompengolven, kanoën, steppen of wandelen, dan kan je van tevoren (telefonisch) vragen of dat kan. En als de bar open is, dan kan je er een drankje bij drinken.
Hendrik-Jan vertelt dat de recente wijziging van het bestemmingsplan van de boerderij op weerstand stuitte bij de buurman. Dit heeft uiteindelijk geleid tot de overname van zijn pand. Dat voegt een heleboel extra ruimte toe aan de locatie, waaronder een grote ruimte voor de verhuur (geschikt voor grote feesten en vergaderingen) en een schuur waarin binnenactiviteiten georganiseerd kunnen worden. Daar is ook een strobalendoolhof te vinden. We lopen een rondje waarbij hij mij alles laat zien. Dan verontschuldigt hij zich; er zijn andere dingen die zijn aandacht vragen.
Ik zoek de kinderen en kijk hoe ze vanaf de glijbaan op de trampoline springen. Ze roepen dat ze dorst hebben. We nemen plaats op het terras aan het water en drinken wat voordat we ook nog even samen een rondje lopen. We beklimmen de uitkijktoren (bovenop heb je een prachtig uitzicht over het Groene Hart) en hebben een hoop lol in het strobalendoolhof. Als we teruglopen, is het half 6. De meeste mensen zijn klaar met wat ze deden en het is ineens een stuk drukker op de boerderij. We lopen naar de parkeerplaats. In de auto terug maken we de balans op. De kinderen vinden allebei de evenementenlocaties in het Groene Hart leuk, maar als ze moeten kiezen, dan wordt het De Boerinn. Voor mij is het precies andersom; ik vind beide locaties prettig, maar zou kiezen voor Kameryck.
Zoon P, dochter F en ik bezochten Woerden op uitnodiging van Woerden Marketing.
