Ooit gehoord van het Eiland IJsselmonde? Ik kan me voorstellen van niet. Als je op de kaart kijkt, zie je op het eerste gezicht ook niet dat er een eiland ligt tussen Rotterdam en Dordrecht. Maar als je beter kijkt, zie je dat IJsselmonde – waar Rotterdam-Zuid op ligt – wordt omsloten door de Nieuwe Maas in het noorden, de Oude Maas in het zuiden en de Noord in het oosten. Op het zuidelijke deel van het eiland vind je relatief veel natuur. Ik kom er regelmatig om te wandelen, ook met de kinderen. Het oostelijk deel van het eiland – waar Zwijndrecht en Hendrik-Ido-Ambacht liggen – was tot voorkort onbekend terrein voor mij. Maar ondertussen weet ik dat je op het oostelijke deel van Eiland IJsselmonde met kinderen prima kunt spelen, varen, wandelen en lunchen. En dat allemaal in één dag…
Speelbos Hooge Nesse (Zwijndrecht)
Op een zonnige zondagochtend parkeer ik rond half 11 de auto op het parkeerterrein van hotel Van der Valk Ara in Zwijndrecht. Drie kinderen en ik kijken wat vertwijfeld om ons heen. Want waar is nou het speelbos dat ik met de kinderen wilde bezoeken. We lopen in de richting van het water waar verschillende fitnesstoestellen staan, maar we geen speelbos vinden. Gelukkig vinden we daar wel behulpzame mensen die ons de juiste richting wijzen. Terug langs de weg en dan links.
Via het klaphekje lopen we het stille terrein op. Nou ja, stil… De vogels fluiten dat het een lieve lust is, maar andere mensen zijn er nog niet. Achter het mooie educatieve centrum (helaas geen horeca) zien de kinderen de kabelbaan al liggen, dus die zijn snel verdwenen. Ik kijk het even aan en loop dan verder over het grote grasveld en sla een bospaadje in. Ook het houten speelhuis dat ik daar tegenkom ligt er nog verlaten bij. Ik wandel verder over kleine paadjes langs een eenzame picknicktafel in het groen om met een bocht weer bij de kabelbaan uit te komen.
Terwijl dochter F met haar vriendinnen belt (die voelt zich met haar 13 jaar net te groot voor deze natuurspeeltuin), verken ik met de jongens het terrein. Rond het centrale grasveld staan en liggen her en der houten speelelementen en betonnen buizen. Verder is er vooral veel groen om in te verdwalen. Als we door het bos lopen, valt me op dat het speelbos niet echt begrensd is. Op de plattegrond die bij de ingang hangt, kan je goed zien waar het speelbos ophoudt. Maar als je aan de wandel bent (of als kind aan het spelen), loop je er zomaar uit. Da’s wel iets om als ouder even in de gaten te houden…
Natuureiland Sophiapolder (Hendrik-Ido-Ambacht)
Met moeite krijg ik de jongens (en het bellende meisje) weer uit het bos. We stappen in de auto en rijden naar de Veersedijk in Hendrik-Ido-Ambacht waar het veer naar Natuureiland Sophiapolder vertrekt. Zodra het bootje van het Zuid-Hollands Landschap van de kant is, wenkt één van de vrijwilligers zoon I om de boot te besturen. Licht tegenstribbelend – ‘Maar dat kan ik toch helemaal niet’ – neemt hij plaats aan het roer en stuurt ons zonder ongelukken over het water naar het eiland.
Het eerste wat we zien als we van de boot stappen en de dijk oplopen, is het zigzaggende vlonderpad door het water. Daar willen we overheen! Natuureiland Sophiapolder ligt in de Noord en is in 1856 ontstaan toen bankier Herman de Kat een dijk rond drie zandbanken aanlegde en het ontstane eiland vernoemde naar de toenmalige koningin Sophia. Het eiland werd oorspronkelijk gebruikt voor landbouwdoeleinden en de sloop van schepen. In 1996 kreeg het eiland een natuurbestemming. Toen zijn alle scheepswrakken verwijderd, is de bodem gesaneerd en werd in 2011 de dijk doorgestoken. Nu is Natuureiland Sophiapolder een paradijs voor vogels.
Veel is er niet te doen op het eiland, behalve vogels kijken. Er is een klein bezoekerscentrum en je kunt een rondje van 2,5 km wandelen. Maar dat blijkt meer dan genoeg. We starten onze wandeling over de vlonders en nemen een kijkje in de vogelkijkhut. Dat de vlonders vol vogelpoep liggen, maakt de wandeling voor de kinderen extra uitdagend (want stel je voor dat je erin gaat staan). De kinderen willen eigenlijk ook wel in het water, maar de bordjes ‘Let op! Levensgevaarlijk terrein. Drijfzand, diepten en ondiepten wisselen elkaar af’ die we overal op het eiland tegenkomen, weerhouden hen daarvan.
Eenmaal aan de overkant slaan we rechtsaf en vinden vier eieren. Zomaar langs het pad. We bekijken ze goed, maar laten ze natuurlijk met rust. We lopen verder over de dijk rond de zuidelijke punt van het eiland. Het is jammer dat we geen verrekijker bij ons hebben want dan hadden we de vogels op het water beter kunnen bekijken.
Nog een toffe tip voor een bezoek aan Eiland IJsselmonde met kinderen: De Jungleroute door Klein Profijt bij Rhoon.
Ter afsluiting nemen een kijkje in het kleine bezoekerscentrum waar we spontaan thee en chocolademelk aangeboden krijgen. Ook de vrijwilligers van het bootje zitten hier. Tot ze gebeld worden om een wachtende bezoeker aan de kant op te halen… Terwijl de kinderen spelletjes spelen op een interactieve tafel of een Duckje lezen, zit ik met mijn kopje thee op de veranda en kijk in alle rust uit over het eiland. Wat een bijzondere plek is dit. Ik kan zien dat het eb wordt, want er verschijnt steeds meer land boven water. Gek eigenlijk dat zo ver landinwaarts de invloed van de getijden nog zo zichtbaar is. Wel anderhalve meter kan het schelen, heb ik begrepen. Fijn voor de vogels…
Op verzoek van zoon M mag hij de boot terug besturen. Onderweg zie ik dat een ander stel een verrekijker teruggeeft aan de vrijwilligers die ‘m in een bak stopt waar er meerdere in zitten. Jammer dat ik dat niet wist. Volgende keer lenen wij er zeker ook één…
Meer informatie over Natuureiland Sophiapolder vind je op de website van het Zuid-Hollands Landschap.
De Theetuin (Rijsoord)
Het is twee uur. De hoogste tijd om te gaan lunchen. Ik rij naar Partycentrum De Theetuin in Rijsoord en zoek een plekje op het terras aan het water. Terwijl we wachten op onze frietjes en een broodje gezond, verkennen de kinderen het terrein. Er is een minigolfbaan en binnen kan je bowlen. Er is een speeltuin op het gras en aan de steiger liggen bootjes die je kunt huren. Zoon M kijkt wat beteuterd als zijn broodje arriveert. Het is meer een bord gezond waar je het broodje tussen moet zoeken. Lekker, maar we moeten hem een beetje helpen om het op te krijgen…
Varen op het Waaltje
Als we klaar zijn met eten, stappen we iets na drieën in één van de groene fluisterbootjes die aan de steiger liggen. Ik krijg een korte uitleg… Hendel naar links duwen is naar rechts varen en omgekeerd. Da’s even wennen… Hendel de ene kant op draaien is vooruit en de andere kant op is achteruit. In eerste instantie lukt het me voor geen meter om ergens te komen. Het bootje ‘luistert’ niet echt goed en gaat zo langzaam dat je ook niet echt kunt manoeuvreren… Maar na wat doelloos rondjes draaien voor het terras – gelukkig ken ik er niemand – kunnen we zigzaggend onderweg.
De Theetuin ligt aan ’t Waaltje. Dit was ooit de rivier die de Noord met de Oude Maas verbond. Sinds de late Middeleeuwen is de rivier aan beide kanten afgedamd, waardoor het nu een ‘dode rivierarm’ van zo’n 8 kilometer is die prima geschikt is om te varen, suppen, zwemmen etc. Vanuit De Theetuin kan je twee kanten op, richting Hendrik-Ido-Ambacht en richting Heerjansdam. In allebei de gevallen moet je onder een bruggetje door. Ik kies – vanwege mijn beperkte vaar-skills – voor de lange, maar brede brug richting Hendrik-Ido-Ambacht.
Met een snelheid van 2 kilometer per uur tuffen we door het groen. Langs prachtige huizen met grote tuinen aan het water. Verlangend kijken de kinderen naar de steigers die het water in steken, maar ik durf nergens aan te leggen om te zwemmen omdat elke steiger bij een huis hoort. In plaats daarvan fantaseren de kinderen over een huis aan het water, zodat ze elke dag kunnen zwemmen…
Na een uur zijn we in de buurt van Hendrik-Ido-Ambacht. Ik besluit om te draaien, want ik moet het bootje na 2 uur inleveren. Ruim voor vijf uur zijn we terug bij ons startpunt. Ik wil toch nog even aan de andere kant van de smalle brug met de bocht erin kijken. De huizen en tuinen blijken er net zo groot en mooi, maar het water veel breder. We tuffen nog een stukje door langs de Rijsoordse molen, maar ook hier zie ik geen plek voor de kinderen om te zwemmen.
Terug in De Theetuin drinken we nog wat voordat we weer in de auto stappen. We bespreken de dag en alles was leuk volgens de kinderen. Ze vinden het alleen jammer dat er niet gezwommen kon worden. Dat snap ik en houden ze tegoed voor een volgend bezoek. Want we komen zeker nog eens terug. Wil jij ook een bezoek brengen aan Eiland IJsselmonde met kinderen? Je vindt meer informatie en tips op de website van Ontdek IJsselmonde.
Dit toffe bezoek aan het oostelijk deel van het Eiland IJsselmonde met kinderen werd mede mogelijk gemaakt door Ontdek IJsselmonde.
