Tegenwoordig hebben alle kinderen een eigen paspoort of identiteitskaart nodig als je met ze op reis wilt. Dus ook baby’s. En hoewel het aanvragen van een paspoort in zichzelf niet zo ingewikkeld is (als je er op tijd aan begint), is het maken van een pasfoto voor het paspoort van je baby dat des te meer.
Strenge eisen
In de herfst van 2010 besluiten we de Kerstvakantie door te brengen bij familie in Vilnius, Litouwen. Ik ben dan hoogzwanger van ons derde kind. Na zijn geboorte boeken we onze vlucht; hij zal zeven weken oud zijn als we vertrekken. En dus moet er na zijn geboorte snel een paspoort geregeld worden. Als hij vijf weken oud is, gaan we samen door de kou op weg naar een fotozaak. Binnen is het lekker warm. Gelukkig maar, want we zijn wel even bezig voordat hij er goed (genoeg) op staat. Voor paspoortfoto’s gelden immers strenge eisen en daar verandert het feit dat je een baby bent weinig aan. Ik moet zitten op een krukje met m’n benen over elkaar om meer hoogte te creëren. Mijn zoon balanceer ik op mijn knie terwijl ik met één hand probeer zijn hoofdje zo goed mogelijk te ondersteunen zonder dat die hand zichtbaar is (je mag ‘m beslist niet zien op de foto). Ik ben blij dat ik hem geen pak-uit-één-stuk aangedaan heb, want mijn hand moet onder zijn shirtje. En dan moet hij ook nog z’n ogen open hebben, moeten er twee oren te zien zijn en mag hij niet huilen.
Goed genoeg
De jongen van de fotozaak doet een aantal pogingen, maar dan is zoonlief het beu en moet ik hem van mijn knie halen om te troosten. Eenmaal gekalmeerd gaan we verder met poging twee, waarna hij echt niet meer wil. De jongen van de fotozaak kijkt wat weifelend naar de foto’s op z’n beeldscherm en zegt: ‘Ik denk dat ik je deze maar meegeef. Hij is niet helemaal goed, maar ik denk wel dat ze ‘m zullen accepteren. Ik heb in ieder geval wel mensen weg laten gaan met mindere foto’s.’
Ik vind het allang best. Het zweet staat me op de rug en volgens mij heeft geen van ons zin in een derde poging. ‘Geef die foto maar mee, dan ga ik het wel proberen’, zeg ik. ‘Als het niet goed is, kom ik morgen nog een keer terug.’ (Dat paspoort zal er toch moeten komen.) En zo gaan we op weg naar het gemeentehuis. Met frisse tegenzin geef ik de pasfoto aan de dame achter de balie, bang dat ze me terug zal sturen naar de fotograaf. Maar ze accepteert de pasfoto zonder opmerkingen. Dus hoeven we niets anders meer te doen dan een week later het paspoort ophalen (vergeet je kind daarbij niet mee te nemen, anders krijg je het paspoort niet mee). Gelukkig..
Tips
Nu had ik gewild dat iemand me toen de volgende tips had gegeven om het maken van een pasfoto met een baby te vergemakkelijken:
- Neem een effen witte, grijze of lichtblauwe doek mee (de standaard achtergrondkleuren voor een pasfoto) en leg die over de Maxi Cosy. Baby erin en fotograferen maar. Let wel op dat je geen doek met een motiefje of zo meeneemt, want de achtergrond van de foto moet egaal, eenkleurig en zonder verloop of schaduw zijn.
- Bij wijze van variatie op dit thema zou je ook nog een doek op de grond kunnen leggen met de baby daarop.
- Als je dan toch voor de balanceer-variant moet gaan; vraag vooraf aan de fotograaf of hij eventuele vingers weg kan photoshoppen. Dat scheelt een hoop gedoe…
Fotomatrix 2007
De eisen die gesteld worden aan een pasfoto voor paspoort of identiteitskaart kan je vinden in de Fotomatrix 2007. Vraag je een paspoort aan voor een kind jonger dan 6 jaar, dan gelden soepeler eisen voor de pasfoto. [Bron: Rijksoverheid.nl]
