Het is een druilerige ochtend. Toch besluiten we in de auto te stappen en een paar kastelen in de Eifel te bezoeken. We zijn een weekje op reis door de Duitse deelstaat Reinland-Palts en de Belgische Ardennen en dan willen we wat zien ook. Of dat leuk is met de kinderen; kastelen bezoeken in de regen? De één wat meer dan de ander, zo blijkt…
Kasselburg
We zetten twee kastelen in de Eifel op het programma, want eerlijk is eerlijk, we moeten de boel ook niet overdrijven. Kastelen zijn leuk, maar een overkill leidt ongetwijfeld tot geruzie op de achterbank en gezeur over wanneer we nou eindelijk eens naar huis gaan. Het eerste kasteel is De Kasselburg in Pelm. De overblijfselen van het kasteel liggen fraai bovenop een bergkam, die hoog boven het dorpje uitsteekt. Vooral de uitkijktoren, die nog intact is, valt van een afstand op.
De Kasselburg is een regelrechte voltreffer voor de kinderen. Na de toegangspoort struikelen we over een geweldige speeltuin met een houten kasteel – loopbruggen en al – die verdiept aangelegd is. De kinderen duiken er meteen op (zoon M breekt gelijk ook bijna zijn nek omdat het hout glad is van de regen) en starten een Middeleeuwse riddersage. Ze vergeten zelfs dat ze zojuist in de auto nog zeurden dat ze zo’n honger hadden. We eten toch snel even een hap lauwe frietjes in het naastgelegen best wel ongezellige zelfbedieningsrestaurant, voordat we richting het kasteel zelf lopen. Dat lopen gaat niet erg snel want op weg ernaartoe komen we langs een minikinderboerderijtje met vooral veel geitjes. De kinderen plukken gretig de voor de beesten onbereikbare struikblaadjes en voeren erop los. Zoon I staat intussen hard te roepen dat de geitjes hem geen kwaad zullen doen, maar erg dichtbij komen, durft hij niet.
Het kasteel zelf is ook al een succes: als we de poort van het slot door zijn, blijken de overblijfselen van de muren rondom de centrale binnenplaats een vogeltuin te herbergen. Gieren, arenden, valken en zelfs een reusachtige oehoe kijken ons onverstoorbaar aan vanuit hun grote kooien. Een traktatie voor de kinderen: een kasteel vol met krochten en een toren om in rond te snuffelen en een dierentuin ineen! Jammer genoeg is er vandaag geen roofvogelshow. Dat doen ze waarschijnlijk alleen bij mooier weer (of meer bezoekers).
Het slot, in de dertiende eeuw gebouwd voor de graven van Castel, is voor het grootste deel vervallen maar de donjon, de oude verdedigingstoren, staat nog fier overeind en kan beklommen worden. Via een duizeligmakende wenteltrap komen we op de verschillende houten verdiepingen. Zoon M wil eerst niet naar binnen: “Straks vinden de mensen die hier wonen het helemaal niet leuk dat ik op bezoek kom!” Maar als zijn broers en zus doorklimmen, volgt hij toch. Uiteindelijk staan we allemaal op het dak en hebben een mooi, maar grauw uitzicht vanaf de 37 meter hoge toren.
Rondom het kasteel leeft een grote roedel wolven in een natuurlijke omgeving. Als we weer beneden zijn, kijken we aan de achterkant van het kasteel uit over hun leefgebied, maar er is geen wolf te zien. Logisch met dit weer…
Manderscheider Burgen
De volgende stop is Manderscheid waar in het dal van de Lieser twee ruïneuze burchten in lijn met elkaar liggen. Het druilerige weer heeft plaatsgemaakt voor een serieuze voorjaarsbui, dus we beklimmen de Manderscheider Burgen met enige voortvarendheid. We bekijken de Niederburg, de onderste en grootste van de twee burchten. Het is een doolhof van halve gebouwen, muren, gangen en trappen. En er is een donjon die beklommen kan worden. Vanaf de toren kan je de tweede burcht goed zien liggen in de verte; een nog grotere ruïne. Via een omweg buiten de Niederburg om is deze ook te bezoeken maar de regen komt nu dusdanig serieus uit de hemel vallen, dat we het opgeven.
Over het glibberige stenen pad lopen we terug naar de ingang, waar een cafeetje zit. De kinderen kiezen – gek genoeg met dit weer – voor een ijsje. Uit navraag blijkt dat de kinderen een stuk enthousiaster zijn over de Kasselburg dan over de Manderscheider Burgen. Het laatste kasteel vinden ze – vooral in dit weer – toch vooral een grote hoop oude stenen. Bij de Kasselburg is wat meer te doen voor kinderen en dat maakt het natuurlijk leuker.
Na twee natte kastelen in de Eifel is de koek wel op bij de kinderen. En eerlijk is eerlijk, wij zijn ook wel klaar met rondwandelen in de regen…
