Soms is één foto voor mij genoeg om ergens heen te willen. Het overkwam me met het kunstwerk Tiger and Turtle in Duisburg, dat ik in 2016 bezocht. En ook met de Duitse Hängeseilbrücke Geierlay in de Hunsrück. De foto van de net geopend hangbrug zie ik al in 2015, maar het lukt pas in 2018 ‘m te bezoeken. Dan is het al niet meer de langste hangbrug van Duitsland, maar dat maakt me niet uit. Want mijn bezoek aan de Geierlay hangbrug met kinderen is evengoed een mooi avontuur…
De dag dat ik de Geierlay hangbrug met kinderen bezoek, is het stralend en warm. Rond 10 uur rijden we naar Sosberg, waar ik in eerste instantie rondrijd zonder de brug te vinden. Dat is ook niet zo gek, want vanuit het dorp kan je de brug helemaal niet zien. En de bordjes, die me buiten Sosberg nog zo fijn de weg wezen, zijn eenmaal in het dorp ineens niet meer te vinden. Als ik de auto voor de tweede keer omdraai, wuift een vriendelijke meneer ons. Hij zegt dat ik met de auto niet dichter bij de brug kan komen dan hier. Dat het nog 1,4 km wandelen is tot het begin en dat we de auto bij hem voor 2 euro kunnen parkeren. Ik weet dat het aan de meer toeristische kant Mörsdorf 2 euro per uur kost om de auto te parkeren, dus dat vind ik prima. Ik parkeer, trek iedereen goede schoenen aan en ga met de kinderen op pad.
Op weg naar de Geierlay hangbrug met kinderen
De wandelroute vanuit Sosberg naar de brug voert voornamelijk door graanvelden. Over onverharde, maar goed begaanbare paden. Hoewel het nog relatief vroeg is, brandt de zon behoorlijk en er is onderweg niet veel schaduw. Het is dus fijn dat we water en zonnebrandcrème meegenomen hebben. We lopen richting het plukje bomen dat de vriendelijke meneer ons wees als zijnde de plek waar de brug begint.
Na een laatste bocht zijn we er opeens. En echt, deze 360 meter lange hangbrug is een plaatje om te zien. Zoals ‘ie boven de bomen zweeft… De stalen constructie ziet er solide uit, met houten ‘vloerdelen’ (4 planken breed zodat je elkaar kunt passeren) en een soort hekwerk aan weerszijden tot ongeveer een meter hoogte. De kans dat je ervan af valt is nihil (zolang je je voeten op de planken houdt tenminste). Tussen ‘vloer’ en hekwerk zit overigens wel een kleine opening. Genoeg om je slipper door te laten verdwijnen als je je best doet…
Doen ze het of doen ze het niet…
Aan onze kant van de brug is het rustig. Op de (lig)bankjes zitten slechte een paar mensen (voornamelijk fietsers), maar aan de andere kant wordt het snel drukker. De kinderen zijn niet te houden en willen meteen de brug op. En dat doen we dan ook snel, want we zijn nu nog bijna de enigen. Ik weet van tevoren niet zeker of alle kinderen zomaar de brug op zullen stappen. Ik heb ze natuurlijk foto’s laten zien waar ze enthousiast van werden, maar het is toch altijd even afwachten of ze er dan ook werkelijk op durven. Het blijkt geen enkel probleem…
Het waait niet en dus beweegt de hangburg amper (al beweegt ‘ie altijd wel een heel klein beetje als er meerdere mensen op lopen). We wandelen met z’n allen rustig naar de overkant. De meeste mensen die we op de brug tegenkomen zijn net zo relaxt als wij, maar niet iedereen loopt even gemakkelijk over een bewegende brug op 100 meter hoogte. Onder de brug is bos en ook aan weerszijden zijn beboste heuvels (met windmolens) zover we kunnen zien. Ik maak foto’s en we laten foto’s van ons maken. Wat een bijzondere ervaring!
Terug over de brug of er onderdoor
Aan de overkant rusten we even uit in de schaduw op een boomstam. Alle bankjes zijn bezet en er komen steeds meer mensen – al dan niet met hond – over het pad vanuit Mörsdorf aanlopen. Mijn oorspronkelijke plan was om de route van 6 kilometer door het dal terug te nemen, maar zittend in de schaduw besluit ik dat niet te doen. De kinderen (en ik) vinden het zó leuk om over deze spannende brug te lopen en door het bos wandelen kan altijd nog… Bovendien weet ik na bestudering van het informatiebord dat aan deze kant van de brug staat nog steeds niet precies waar ik de wandelroute kan vinden. En ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat je je wandeling beter vanuit Mörsdorf kunt starten als je terug wilt lopen door het Mörsdorfer Bachtal.
We lopen op ons gemak terug. Iedereen op z’n eigen tempo. Ik ben niet bang dat de kinderen iets overkomt en laat ze gaan. Ik geniet van het uitzicht en het enthousiasme van de kinderen. Weer terug aan ‘onze’ kant, kijken we nog even naar de brug vanaf één van de bankjes voor we terug wandelen naar de auto.
Sosberg
Sosberg is echt een dorp van niets. Maar voor een bezoek aan de Geierlay hangbrug is het een prima startpunt. Het is hier relatief rustig in vergelijking met Mörsdorf (waar ook een bezoekerscentrum is). Ik parkeerde mij auto niet op de speciaal daarvoor bestemde parkeerplaats aan de Kirchweg, maar ik reed door over de hoofdweg (Hauptstrasse) en parkeerde na de scherpe bocht naar links op een klein parkeerplaatsje tussen twee huizen (2 euro). Vanaf deze parkeerplaats loop je zo het land in op weg naar de brug.
Ik slaap ook niet in Sosberg, maar in het minstens net zo kleine en onbeduidende Liesenich. Maar daar heb ik dan wel een allerschattigst huisje met een fijne tuin gehuurd via Airbnb. Welk huisje dat is en hoe de route van onze roadtrip door Duitsland er verder uit zag, lees je in het blog: Een roadtrip door Duitsland met kinderen.
