Ik ben dus echt heel slecht in het maken van fotoboeken. Van tastbare herinneringen aan de vakanties met mijn kinderen. Ik heb foto’s zat, maar het komt er niet van om ze uit te zoeken en te gaan zitten voor het maken van een boek. Toen ‘ik’ nog ‘we’ was, speelde dat ook al. We waren dan ook heel enthousiast toen we de website traveldiaryapp.com ontdekten. Konden we al reizend een reisverslag maken inclusief foto’s. Hoe handig is dat? Een dagboek hielden we toch altijd al bij onderweg en de laptop hadden we bij ons. Dan is het toch een kleine moeite om de foto’s meteen van de camera op de laptop te zetten en toe te voegen aan het reisverslag, zou je denken. Het lukte welgeteld twee keer…
Van de vakanties die ik tot nu toen alleen ondernomen heb met de kinderen, heb ik alleen van onze stedentrip Brno een compleet reisverslag (maar geen fotoboek). Van alle andere reisjes heb ik delen van een verslag. De ene dag een uitgebreid verhaal, de andere dag slechts korte krabbels. Of en zo ja hoeveel ik schrijf is afhankelijk van de puf die ik aan het einde van de dag als iedereen op bed ligt nog heb om iets te typen en hoe ver ik al achter loop…
Dit voorjaar zag ik het Familie vakantiedagboek van Elma van Vliet. Ik was meteen enthousiast. Het zag er niet alleen mooi uit, ik zag in mijn fantasie mijn kinderen al zelf verslag doen van onze Amerikaanse avonturen. Dat leek me ineens het ideale scenario; een reisverslag geschreven door mijn kinderen met foto’s en andere souvenirs erbij. Een beetje zoals ik dat vroeger deed, maar dan in een mooier boekje. En dus kwam er een Familie vakantiedagboek.
Familie vakantiedagboek
Het Familie vakantiedagboek ziet er in het echt minstens net zo mooi uit als op de foto’s. Het is een hardcover boek opgemaakt in blauw en geel en de vormgeving is speels met veel leuke graphics. Het boekje heeft extra stevige pagina’s (wat fijn is als je wilt schrijven en plakken) en begint met een introtekstje over hoe waardevol vakanties zijn en hoe leuk het is je vakantieherinneringen vast te leggen. I can relate to that! Vervolgens kunnen we onszelf voorstellen (maximaal 6 personen), op een wereldkaart aangeven waar we geweest zijn en nog naar toe willen en kunnen we verschillende lijstjes maken; van paklijsten tot to-dolijstjes. Daarna begint het dagboekdeel, waarbij je per dag kunt aangeven waar je je bevond, wat je hebt gezien en gedaan, welk weer het was en welk cijfer je de dag geeft. Je hebt daar een halve pagina voor. Op de pagina ernaast kan je verder schrijven of dingen plakken. Om de zoveel dagen zijn er extra bladzijdes om iets op te schrijven of in te plakken als je ergens ruimte tekort komt. Achterin kan je de adressen van je favoriete plekjes of nieuwe vrienden noteren. En helemaal achterin zit een papieren mapje speciaal bedoeld om al je plakbare souvenirs in te bewaren. Om het boek zit een elastiek om alles bij elkaar te houden.
De oudste twee kinderen beginnen na aankomst in New York vol enthousiasme te schrijven. Zoon P schrijft netjes de regeltjes vol, veelal met een verslag van de dag in chronologische volgorde. Dochter F schrijft veel groter en heeft voor haar verhalen vaak meer ruimte nodig. In tegenstelling tot haar broer staat ze soms uitgebreid en gedetailleerd stil bij iets wat ze heel leuk vond. Maar al snel komt de klad er een beetje in. Geen zin meer om ’s avonds nog wat te schrijven. ‘Ik doe het morgen wel mam…’. En dat dan weer vergeten. Ik merk dat ik ze wel een beetje achter de broek moet zitten als het gaat om de verslaglegging. En heel af en toe schrijf ik – bij te grote achterstanden – zelf maar een verhaaltje.
Chronologie
Na thuiskomst volgt echter de grootste uitdaging voor mij; het selecteren en bestellen van de foto’s. Het duurt een paar weken voordat ik mezelf dwing om dit klusje te klaren. Ik kies twee foto’s per dag en laat die bij de HEMA afdrukken. Eenmaal opgehaald liggen die foto’s weken op tafel te wachten tot iemand ze inplakt. Dat gebeurt uiteindelijk half oktober. En dan zie ik ook wat ik niet zo fijn vind aan het Familie vakantiedagboek. Op die dagen dat de kinderen beide bladzijdes beschreven hebben, passen de foto’s er niet meer bij. Die plakken we daarom op de extra lege bladzijdes met een verwijzing naar de juiste datum, maar daarmee is de chronologie uit het boek.
Nou kan je zeggen ‘so what’ want hoe belangrijk is chronologie nou helemaal als je een leuk vakantiedagboek hebt vol foto’s en verhalen. Klopt. Maar ik vind het toch jammer. Het was in mijn ogen handiger geweest om twee pagina’s per dag te nemen en dan nog een extra pagina voor foto’s en anders souvenirs. Gebruik je de derde bladzijde niet, dan is dat prima. Maar de kans dat je halve verhalen hebt die een paar bladzijdes verder weer doorgaan (op de extra lege pagina’s), of dat je de foto’s die bij je verhaal horen verderop moet zoeken, verklein je daarmee…
Een vakantiedagboek vol mooie herinneringen
Kan chronologie je niet echt boeien of schrijft één van jullie zo klein dat het verhaal altijd op één pagina past, dan is het vakantiedagboek echt een hele leuke manier om samen met je kinderen een verslag van je vakantie te maken. Leuk om te doen, maar ook om later nog eens terug te kijken. En dat gevoel overheerst bij mij uiteindelijk ook. Want we hebben nu wel een vakantiedagboek vol mooie herinneringen aan een heerlijke vakantie. En dat is absoluut wat waard. Want hoewel ik heel graag een mooi fotoboek van onze reis naar (Upstate) New York wil maken, acht ik de kans dat dat me ook daadwerkelijk lukt heel klein…
Ik ontving een exemplaar van het Familie vakantiedagboek om uit te proberen.
