Wie Zuid-Oost Azië bezoekt met kinderen staat vroeg of laat voor dit dilemma: ga je wel of niet naar een olifantenkamp? Het klinkt aanlokkelijk, want het is een onvergetelijke ervaring voor jezelf en de kinderen. Maar je hoort ook nare verhalen over olifanten die voor het vermaak van mensen gedwongen worden tot het doen van rare kunstjes of bedelen in de straten van grote steden. In Chiang Mai, in het noorden van Thailand, ontdekten we dat er ook een optie is voor mensen die wel van dichtbij willen genieten van de ongelooflijke ingehouden kracht die olifanten uitstralen, maar die tegelijk ook de garantie willen van een goede behandeling: verantwoord olifanten bezoeken in Azië … het kan.
Onbezorgde oude dag
Het Elephant Nature Park, een uurtje rijden buiten Chang Mai, is een opvangtehuis voor mishandelde olifanten. De dieren worden gered uit hun wrede gevangenschap en genieten hier een onbezorgde oude dag. Het park is 150 hectare groot en bestaat uit heuvelachtig grasland doorkruist door een kabbelend riviertje.
Liefde en zorg
In het Elephant Nature Park komt de toerist op de tweede plaats. Alle aandacht gaat naar de olifanten die hier omringd worden met liefde en zorg. Velen van hen zijn getekend door hun vorige levens. Marteling, overbelasting en verminking door ongelukken hebben zichtbaar sporen nagelaten. Je mag niet op de dieren rijden. Het alternatief vinden de kinderen nog mooier: ze mogen de dikhuiden voeren en wassen!
Olifanten voeren
Bij aankomst is het voedertijd (slim gedaan!). In kleine kuddes lopen de dieren naar het open gebouw waar wij staan. Van achter een omheining staren we ze aan. Als ze bij ons zijn, durven de kinderen eerst geen fruit uit de manden te pakken om ze te voeren. Maar goed voorbeeld doet goed volgen en al gauw steken de kinderen handen vol bananen en dikke stengels suikerriet door de bamboehouten spijlen. Met gespannen gezichten zien ze de onderzoekende slurf naderbij komen en subtiel de lekkernijen aanpakken.
Olifanten in bad
Daarna het bad. De olifanten komen, begeleid door medewerkers, aan bij het riviertje. Onze oudste loopt ook het water in. Hij wacht, tot zijn knieën in het water, de dieren ongeduldig op. De schroom van zojuist is verdwenen. Verwoed schept hij in het water en gooit zijn emmer leeg tegen de flanken van het dichtstbijzijnde, enigszins kreupel lopende dier. De olifant staat met haar ogen dicht te genieten van het frisse stortbad.
Stoerste verhaal van de klas
Als ze er genoeg van heeft, draait ze zich voorzichtig om. Ze hobbelt het water uit met een begeleider aan haar zijde. Onze oudste staart haar nog lang na. Zijn emmer bungelt in zijn hand. In zijn ogen is het ongeloof te lezen over wat hij zojuist gedaan heeft: op school heeft hij na de vakantie het stoerste verhaal van de klas. Wij zijn dik tevreden dat we hem deze ervaring hebben kunnen geven, terwijl we er ook zeker van zijn dat de dieren hier een goed leven hebben.
