Ons huisje is prachtig gelegen; dat is ontegenzeggelijk waar. Het ligt zo’n twintig kilometer uit de Spaanse kust in de heuvels, met een terras voor de deur dat uitziet op de tuin en diezelfde heuvels. In de verte is het huis van de verhuurders en daartussen ligt een klein zwembadje. Het huisje zelf is ook leuk, en simpel ingedeeld. Als je binnenkomt sta je in de keuken/eetkamer. Links heb je twee slaapkamers en rechts een woonkamer en een badkamer. En de verhuurders brengen af en toe lekkere broodjes en verzorgen desgewenst het avondeten. Tot zover niets op aan te merken…
Nat en koud
Waar wel wat op aan te merken is, is het weer. Het is in deze heuvels van Zuid-Spanje in februari niet veel warmer of droger dan het in Nederland is in februari. En laten wij nou net de voorjaarsvakantie uitgezocht hebben om naar deze plek af te reizen. In de veronderstelling de winter te ontvluchten en naar de zon en de warmte te gaan. In plaats daarvan is het ook hier koud en regenachtig. Niks zwembad, niks lekker buiten zitten en koffie drinken, niks lekker buiten spelen. Het is veel natter en kouder dan waar wij op gerekend hadden. Buiten, maar vooral ook binnen. De badkamer heeft een elektrisch kacheltje, de woonkamer een open haard en de keuken/eetkamer een gaskachel (ook leuk met kleine kinderen). En daarmee is het net uit te houden. ’s Ochtends, als alle kachels en de haard nog moeten opstarten, kijken de kinderen een dvd-tje van onder hun dekbed. Later lezen ze een boekje zittend bij de gaskachel. De twee truien of vesten per persoon die we bij ons hebben, worden de hele week gedragen (met wat extra laagjes eronder). En als we het zat zijn om binnen te zitten, stappen we in de auto om door te warmen…
Kronkelweggetjes
Want twintig kilometer verderop, in Benidorm, is het alsof je in Spanje bent. De zon schijnt er veel vaker dan in de heuvels, het is er overdag toch zeker 15 graden en de eerste die-hard zonaanbidders liggen alweer in bikini op het strand. En dus zit er voor ons niets anders op dan bijna elke dag vanaf onze heuvel af te dalen naar lagergelegen kuststreken, voor onze broodnodige dosis vitamine D. Voor koffie op het terras en lekker spelen op het strand. Maar voor die luxe moeten we dus wel elke dag over kronkelweggetjes – best mooi hoor – waar wij allemaal niet zo blij van worden. En dat zijn we na een week wel zat.
Dus, de volgende keer boeken wij in Spanje in februari een accommodatie aan de kust. Op een plek waar het aangenaam is om buiten te zijn. En dan nemen we één keer die kronkelwegen de heuvels in omdat het daar prachtig is met die bloeiende amandelbomen en de weidse uitzichten. En dan zijn we blij dat we van deze ervaring geleerd hebben…
