Bijzonder Glendalough; vallei en klooster in de Ierse Wicklow Mountains

Wie houdt van mysterieuze oude plekken en mooie natuur mag bij een bezoek aan Ierland het bijzondere Glendalough niet overslaan. Glendalough is een vallei in National Park Wicklow Mountains en ligt zo’n 50 km ten zuiden van Dublin. De naam van deze vallei – die tijdens de laatste ijstijd door gletsjers uitgesleten werd – is afgeleid van het Ierse Gleann Dá Locha wat ‘Dal van de twee meren’ betekent. En dat is niet voor niets, want in Glendalough liggen twee meren; het grote ‘Upper Lake (Lough)’ en het veel kleinere ‘Lowe Lake (Lough)’.

En hoewel de natuur zeker bijdraagt aan de bijzondere sfeer op deze plek, zijn de meren wat mij betreft niet het enige dat Glendalough bijzonder maakt. Glendalough is namelijk ook de naam van de plek ten oosten van Lower Lake waar St. Kevin in de 6^de eeuw een kluizenaarsbestaan leidde. Hij stichtte er een klooster dat in de eeuwen erna veel volgelingen trok en uitgroeide tot een kloostergemeenschap met meerdere heilige gebouwen. Tussen de overblijfselen – die tot de oudste Christelijke overblijfselen in Europa behoren – staat bovendien als eye-catcher een 33 meter hoge ronde toren uit 1066 waarvan nog steeds onduidelijk is waar hij voor diende. 

Parkeren

Als je Glendalough met de auto bezoekt, zijn er twee mogelijkheden om te parkeren. Het is aanlokkelijk om te kiezen voor de parkeerplaats vlakbij de het kloostergebied (Glendalough Lower carpark), maar op aanraden van mijn broer rijd ik over de smalle weg door naar de parkeerplaats tussen de twee meren in (Glendalough Upper carpark, 4 euro per auto). Vlakbij deze parkeerplaats is het National Park Information Office; het startpunt van alle wandelroutes door dit gebied. Bij Glendalough Lower carpark is overigens een bezoekerscentrum, dus aan informatie zal het je ook daar niet ontbreken. 

Wij bezoeken Glendalough op een zonnige winterse dag in februari. Er is storm op komst en als we uit de auto stappen, waaien we bijna weg. Bovendien is de temperatuur rond het vriespunt. We werpen dan ook maar kort een blik op het grote Upper Lake dat er prachtig bij ligt tussen de glooiende Wicklow Mountains. Vanaf het strandje waar je in een paar minuten naar toe wandelt, zien we hoe de wind het water opstuwt in golfjes. In de verte stroomt het water met kracht het meer in. Vervolgens lopen we tussen de meren door naar de Park Office. Langs grasvelden met picknicktafels, waar het in de zomer vast heerlijk zitten is…

Storm Jorge brought more heavy rain, with snow in places and the strongest winds of the month on the 29th of february [The Irish Meteorological Service]

National Park Information Office

Op de deur van het Park Office hangt een briefje waarop staat dat alle bezoekers geadviseerd wordt het park om 13.00 te verlaten in verband met de naderende storm. De mevrouw achter de balie vertelt het ons ook nog eens. Dat betekent dat we nog ongeveer 2,5 uur hebben om ons rondje te lopen. Ik koop de brochure ‘The Walking Trails of Glendalough’ (0,50 euro) waarin 9 wandeling door de vallei Glendalough beschreven staan. Ik besluit gezien de tijd het groene rondje om Lower Lake te lopen, met een kleine detour om het klooster te bekijken.

Het groene rondje is 3 km lang en start – net als de andere 9 wandelingen – bij het Park Office. We lopen tussen de kale eikenbomen door met rechts van ons de bemoste helling van de Wicklow Mountains. Het pad is breed en goed begaanbaar. Dan verschijnt links van ons Lower Lake dat er ondanks het gure weer rustig bij ligt. De blauwe lucht weerspiegelt in het water, waar je makkelijk even naar toe kunt lopen. De zon schijnt op de heuvels aan de overkant…

Kloosterterrein

Net na het meer gaat de groene route linksaf, maar wij lopen nog even rechtdoor totdat we links via een houten brug een snelstromend beekje oversteken en het kloosterterrein op lopen. Veel is er niet meer over van de kloostergemeenschap die St. Kevin hier in de 6^de eeuw stichtte, maar wat er nog wel is, spreekt zeker tot de verbeelding. Ik heb gelezen dat hier gedurende de hoogtijdagen van de kloostergemeenschap zeven kerken stonden. Nu staat er nog één overeind; een kapel uit de elfde eeuw met de naam St. Kevin’s Kitchen (omdat de toren zou lijken op een schoorsteen). Verder staan er veel schots en scheve grafzerken in het gras van het oneffen terrein en zijn er verschillende ruïnes van wat naar ik veronderstel ooit de andere kerken waren. 

Maar de absolute blikvanger op het terrein is een ronde toren van 33 meter hoog uit 1066. Een toren die me direct doet denken aan het verhaal van Rapunzel. In dit sprookje van de gebroeders Grimm zit een jong meisje opgesloten bovenin een toren die alleen toegankelijk is door in haar lange haren te klimmen. Deze toren heeft voor zover ik kan zien één deur op zo’n 3 meter hoogte en ramen net onder het ronde puntdak. Dat zet je toch aan het denken….

The Glendalough Hotel

Als we uitgekeken zijn, lopen we door naar The Glendalough Hotel dat aan de doorgaande weg ligt. We gaan het gebouw binnen via de achterdeur en moeten even zoeken naar het restaurant. Als we een plekje gevonden hebben in de lege wat ongezellige en ouderwets ingerichte ruimte, bestellen we broodjes hamburger voor de lunch. Maar echt rustig zit ik niet. Het waait niet echt hard en het ziet er nog altijd niet regenachtig uit, maar het begint wel te betrekken. Ik weet bijna zeker dat we nog voldoende tijd hebben om terug te lopen, maar helemaal gerust ben ik er toch niet op want de voorspellingen zijn niet gunstig. Daar komt bij dat het ondanks de beperkte klandizie niet echt snel gaat met het eten. Maar goed, als ze er eenmaal zijn, vallen de hamburgers wel in de smaak.

Boardwalk

Als we klaar zijn met lunchen en iedereen nog snel even naar de wc geweest is, zoeken we onze weg terug naar de achterdeur. We steken het kloosterterrein opnieuw over. Het is 13.00 en nog rustiger dan het op de heenweg was. De zon is verdwenen en grijze wolken pakken zich samen boven onze hoofden. De kloostergemeenschap Glendalough heeft overigens bestaan tot aan het einde van de 14^de eeuw toen het door de Normandiërs veroverd werd. Voor die tijd werd het zo vredige plaatsje overigens al verschillende keren aangevallen, in brand gestoken en geplunderd door de Vikingen. 

We pakken de groene route weer op en lopen rechts de houten boardwalk op. Wellicht kan je vanuit het hotel ook een klein stukje langs de weg lopen om op de boardwalk uit te komen, maar dat weet ik niet zeker. Het pad voert ons helemaal om Lower Lake heen terug naar de parkeerplaats. Hier in eerste instantie geen bomen, maar wetland met veel geel riet. Te nat om er overheen te lopen, vandaar het mooie planken pad vanwaar je prachtig uitzicht over het meer hebt. Naarmate we dichterbij de parkeerplaats komen, neemt het aantal bomen ook weer toe. Daar ontdekken we in het water naast het planken pad enorme hoeveelheden kikkerdril. Dat is op zich niet verrassend, want moerasgebieden als deze zijn belangrijke broedplaatsen voor kikkers. Maar het lijkt wel of alle kikkerdril door de wind dezelfde hoek in gewaaid is. 

We lopen het laatste stuk naar de parkeerplaats terwijl de lucht steeds donkerder wordt en de wind aantrekt. Snel werpen we nog een blik op Upper Lake en dan stappen we in de auto. We zitten nog niet goed en wel of het begint te regenen. Tijd om terug te rijden naar Dublin. Glendalough blijft op mijn lijstje staan, voor een langere wandeling tijdens een volgend bezoek aan Ierland. 

Poulanass Waterfall

St. Kevin – de stichter van het klooster – woonde zelf niet op de kloosterlocatie bij Lower Lake. Hij leefde in een stenen huisje in de vorm van een bijenkorf niet ver van Upper Lake. Later is daar vlakbij een kerkje – Reefert Church – gebouwd. Zowel het huis als het kerkje zijn te bereiken via de korte route ‘Poulanass and St. Kevin’s Cell’ (1 km). Deze route – maar ook de iets langere roze route ‘Poulanass’ (1,6 km) – komen langs Poulanass Waterfall waar je ook kan zwemmen. Ik heb er een beetje spijt van dat we de waterval niet gezien hebben, maar die bewaren we dan ook maar voor een volgend – meer zomers – bezoek aan Ierland.

Wicklow Way

Als je van lange afstandswandelingen houdt, dan is het goed om te weten dat de Wicklow Way door Glendalough loopt. Deze 129 km lange wandelroute verbindt Dublin (Marley Park) met het dorp Clonegal. De route loopt langs het National Park Information Office en Glendalough Lower carpark. Je hebt dus ook de mogelijkheid de overblijfselen van het klooster onderweg even te bekijken.