Een van de belangrijkste attracties in Luxemburg is Kasteel Vianden. Dit prachtige kasteel staat samen met het stadje Vianden sinds 2013 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Je ziet het kasteel al van verre liggen als je er met de auto naar toe rijdt. Naast het kasteel heeft Vianden nog een leuke attractie voor kinderen; een stoeltjeslift (der Sessellift). En laat die nou net naar de heuvel gaan waar het kasteel op ligt…
We hebben niet de mooiste dag uitgekozen om naar Vianden te gaan. Het is bewolkt en af en toe regent het. We laten ons er niet door weerhouden, parkeren de auto in de buurt van de stoeltjeslift (Rue Charles Mathias Andre) en lopen de 50 meter naar de entree (39, Rue du Sanatorium). Helaas blijkt dat je daar alleen contant kan betalen (2016) en ik heb niet genoeg geld op zak. De dame achter het loket legt ons uit waar we een pinautomaat kunnen vinden en er zit niets anders op dan een wandelingetje naar het stadscentrum te maken. Dat is eigenlijk helemaal geen straf, want de wandeling lang rivier de Our – met ‘watervalletje’ – is best leuk. En we hebben vanaf hier een mooi uitzicht op het kasteel. Het leuke centrumpje van Vianden bevindt zich rond de brug die we rechts oversteken.
Met de stoeltjeslift omhoog
Als we voorzien van geld teruggelopen zijn, koop ik vijf kaartjes. Ik heb dan ruim de tijd gehad om te accepteren dat ik zoon P en dochter F samen in een stoeltje moet laten gaan. Het is de enige mogelijkheid, want het zijn tweepersoonsstoeltjes. Ze willen zelf graag en beloven dat ze heel stil blijven zitten. Ik hoop er maar het beste van en laat ze als eerste vertrekken.
Ik stap in het volgende stoeltje met zoon M en zoon I. Die laatste zet ik op schoot, m’n tas zet ik tussen mij en zoon M op het bankje. Als we eenmaal zitten valt het allemaal best mee. We gaan heel langzaam en als je geen hele gekke dingen doet, zal je er niet uitvallen. Rustig schommelen we ophoog terwijl we het dorpje en de rivier steeds verder onder ons zien verdwijnen. De kinderen vinden het heel spannend en heel leuk.
Eenmaal bij het eindstation blijkt dat de kabelbaan niet helemaal bij het kasteel uitkomt, maar op een iets hogere top 0,4 kilometer rechts daarvan. Het is een bochtige en door de regen glibberige boswandeling bergafwaarts naar het kasteel. Muziek waait ons zachtjes tegemoet. Als we voor het kasteel staan, blijkt waarom; deze week is het middeleeuws festival in Kasteel Vianden. Vallen wij even met onze neuzen in de boter! We lopen door de poort en ik koop toegangskaartjes. Al op de binnenplaats is van alles te zien en te doen. Er zijn diverse kraampjes waar ze allerlei producten verkopen die in meer of minder mate gerelateerd zijn aan de middeleeuwen. Je kunt er handboogschieten, allerhande soorten middeleeuws houten wapentuig kopen (maar dan nieuw gemaakt voor kinderen) en je kunt in een provisorische (middeleeuwse?) zweefmolen. De kinderen kijken hun ogen uit en worden behoorlijk hebberig van zoveel moois.
We lopen over de oude kasseien naar de toegang naar het kasteel. Ze contrasteren nogal met de nieuwerwetse manier waarop een deel van het kasteel opgeknapt is… Aan de voet van de trap staat een meneer van die grote bellen te maken met een rond touw. De kinderen mogen het allemaal even proberen. Ze glimmen van trots als het zo lukt een grote bel te fabriceren. Als ik ze los heb weten te weken, klimmen we de toegangsdeur van het kasteel. In de grote centrale hal staan ook weer allerlei kraampjes met voornamelijk streekproducten; snoep, zeep, honing etc. Op de muur vinden we pijlen die de weg wijzen. Het lijkt alsof ze bij een audiotour horen, maar die hebben we niet. We volgen ze en bekijken verschillende ruimtes met ridders en vitrines met wapentuig totdat er muziek klinkt boven ons.
Er is van alles te doen in en om het kasteel
We haasten ons de trap op en komen terecht in een groot en hoog vertrek waar een riddergevecht aan de gang is. De drie grote kinderen banen zich een weg naar voren, maar zoon I wil niet. Hij vindt het maar eng allemaal, want er wordt veel geschreeuwd en fanatiek gevochten. In eerste instantie blijf ik wat achterin hangen met hem en als hij het echt niet meer leuk vindt, loop ik met hem naar buiten waar middeleeuwse figuren met uilen en een arend staan.
Ze mogen op je arm. Ik sein naar zoon P dat hij even moet komen en vraag hem of hij dat wil (2 euro). Dat wil hij natuurlijk wel. Het ziet er stoer uit, want zo’n vogel is best groot en zwaar (4 kilo). Na een paar minuten wordt de arend weer van zijn arm gehaald en rent hij zich terug naar binnen. Ik besluit met zoon I de rondleiding af te lopen.
Als we terugkomen is er een nieuwe voorstelling aan de gang. Maar ook buiten is weer iets aan de hand. Er is een optreden met muziek en zwaaiende vlaggen. Dat vindt zoon I wel leuk. Maar als dat afgelopen is, volgt weer iets met veel geluid; een schietoefening met musketten en een kanon. De andere drie kinderen staan er ondertussen met hun neuzen bovenop (en hun vingers in hun oren), terwijl zoon I zich in de gang verstopt. Ik wil eigenlijk wel verder, maar er begint nog een voorstelling binnen en die willen de kinderen ook nog zien. Dus loop ik met zoon I buiten een rondje om het kasteel.
Wandelend terug
Als we alles gezien hebben, halen we de andere kinderen. We drinken nog wat in het hippe en strak ingerichte restaurant en lopen nog drie rondjes langs alle kraampjes voordat iedereen gekocht heeft wat hij of zij hebben wilde. Het is rond 6 uur als we teruglopen naar de stoeltjeslift. Om er boven achter te komen dat die niet meer gaat. Dat is stom zeg. We lopen dus weer terug naar het kasteel en vragen daar welke weg we het beste kunnen nemen naar het stadje. Er zijn er drie zegt de aardige meneer, maar het meest rechtse pad (vanuit het kasteel bezien) is het snelst. Er is ook een wandelroute door het bos met een bordje erbij, maar die ziet er behoorlijk glibberig uit. En dan is er ook nog de autoweg, maar als ik op Google Maps kijk, dan is die route behoorlijk om.
Ik besluit de raad van de meneer op te volgen en achter hem en zijn hond aan te lopen. Het is een breed, goed te belopen pad, dat na tweehonderd meter bij de wachttoren uitkomt. Vandaar gaat een trap naar beneden en staan we vijf minuten later in de hoofdstraat van Vianden, vanwaar we over de oude brug terugwandelen naar de auto. Ik kijk nog eens bij de ingang van de lift of ik kan vinden wat de openingstijden zijn, maar nee… (op internet vind ik later tot 17.00 of 18.00 uur).
De kinderen zijn nog heel lang vol van ons bezoek aan Vianden. Al die spannende middeleeuwse voorstellingen vol diefstal, verraad en gevechten, de schietoefeningen en de meneer van de bellenblaas. Wij hebben genoten van ons bezoek mede dankzij alle activiteiten in het kasteel. Of het echt een mooi kasteel is… Van een afstandje zeker wel, maar als je dichterbij komt, zie je dat delen niet meer in de oorspronkelijke staat zijn, maar grondig gerestaureerd. De manier waarop ze dat gedaan hebben (strak gestuukt), spreekt mij niet aan. Ik hou echt meer van oude stenen muren, zelfs als dat betekent dat het kasteel niet ‘heel’ is.
Ook van binnen is het net iets te strak, te nieuw, te gerestaureerd. Gelukkig zie je dat niet zo als er zoveel te doen en te zien is. Dat zal anders zijn als er geen Middeleeuws festival is. Annemarie van Is Het Nog Ver? was er op een ‘gewone’ dag en wat haar opviel, waren met name de kamerplanten. Ik denk dat ze die voor de gelegenheid even weggehaald hadden…
In 2017 vindt het Middeleeuws festival in kasteel Vianden plaats van 29 jul tot en met 6 augustus. Meer informatie vind je hier.
